Ήθελα φέτος να ασχοληθώ με το blog περισσότερο απ' όλες τις άλλες χρονιές μαζί, ωστόσο τα πράγματα εξελίχθησαν εντελώς διαφορετικά, όπως γίνεται συνήθως.
Έξω γίνεται πόλεμος, όλοι εναντίων όλων, ενώ μέσα είμαστε ακόμη χειρότεροι. Ελπίζω το ίντερνετ να συνεχίσει να είναι αυτό που είναι τώρα, δηλαδή μεγέθυνση πτυχών της πραγματικότητας, γιατί αν το ίντερνετ ήταν η πραγματικότητα, από το μίσος που υπάρχει εκεί θα είχαμε απομείνει μερικές χιλιάδες σ' όλη τη χώρα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη για μουσική τελευταία, προτιμώ να βλέπω παλιές ταινίες και κυρίως να διαβάζω ξανά και ξανά βιβλία που μου αρέσουν. Το
βιβλίο της ανησυχίας το πιάνω στα χέρια μου σχεδόν κάθε βράδυ τους τελευταίους μήνες. Τέλος πάντων, οι δίσκοι για το 1+1 Project είναι περίπου αυτοί:
Οι νέοι
week 13:
Jamie Woon,
Mirrorwriting
Ο Woon μας είχε αφήσει εντυπώσεις για κάτι το σπουδαίο, τις οποίες και δεν εκπλήρωσε. Ο δίσκος είναι χωρίς αμφιβολία πολύ καλός, αλλά δεν σπάει κανένα φράγμα. Τελικά ίσως αυτό να μας χρειάζεται βέβαια, μία σωστή ποπ. Τραγούδια, όχι 'κομμάτια'.
Street
week 14:
The Psychic Paramount,
II
Όσο μαύρο, ψυχεδελικό, noise και σέξι σε κάνει να πιστεύεις πως είναι το εξώφυλλο. Εφτά γεμάτες συνθέσεις, ένα ηχητικό σώμα που έρχεται κατά πάνω σου και σε κυκλώνει.
N5
week 15:
The Antlers,
Burst Apart
Αν οι Antlers είναι καλοί, τότε είναι γιατί παραμένουν πιστοί σ' αυτό το ήρεμο, σχεδόν φλώρικο στυλ τους περί indie rock (και περιχώρων). Όταν δεν με πειράζει αυτό ακριβώς, ο δίσκος ακούγεται σα νερό.
I Don't Want Love
week 16:
The Weeknd,
House of Balloons
Πολλή συζήτηση για 'τούτους εδώ. Μάλλον δεν το αξίζουν, αλλά ο χρόνος ξέρει καλύτερα (και ο κόσμος). Δηλώνω χωρίς δισταγμό ότι το
Wicked Games θα το ακούω όλο το καλοκαίρι.
Wicked Games
week 17:
Fleet Foxes,
Helplessness Blues
Πας να ξεφύγεις απ' την φολκ και κάτι τέτοια δεν σ' αφήνουν. Είναι τόσο σωστό άλμπουμ γαμώτο. Ίσως να 'ναι και καλύτερο απ' το ντεμπούτο τους, τι να σας πω, δεν ξέρω.
Helplessness Blues
week 18:
My Morning Jacket,
Circuital
Δεν ξέρω αν αρέσει μόνο σε μένα αλλά αν το καλοσκεφτείς, στα μέτρια άλμπουμ φαίνονται οι αδυναμίες του ακροατή. Για κάποιο μυστήριο λόγο λοιπόν οι MMJ ακούγονται όπως τους θέλω-όχι πολύ ασφυκτικοί.
Circuital
week 19:
Danger Mouse & Daniele Luppi,
Rome
Ο D. Mouse ξαναχτύπησε και έτσι αθόρυβα όπως κάθε φορά έκανε τη ζημιά... τον έχουμε υποτιμήσει εγκληματικά τον τύπο, σας το λέω.
The Rose With The Broken Neck
Οι παλιοί
week 13:
David Bowie,
Station to Station
Πρέπει να έφταιγε η
επανέκδοση, δεν εξηγείται αλλιώς.
Station to Station
week 14:
Scott Walker,
Scott 4
Τι έπος κι αυτό, τι καταπληκτικός δίσκος! Ακούς και όλα μπαίνουν στη θέση τους. Δυο αιώνες μπροστά ο Walker, σωστά όλα.
The Seventh Seal
week 15:
Michael Jackson,
Off the Wall
Είχαμε μία κουβέντα στην εκπομπή της Κυριακής-ναι, το ομώνυμο είναι κι εμένα το αγαπημένο μου τραγούδι του μακαρίτη. Τα πιο γνωστά του με εντυπωσιάζουν. Αυτό το απολαμβάνω, το τραγουδάει τόσο μα τόσο όμορφα.
Off the wall
week 16:
The Rolling Stones,
Some Girls
Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τους stones και δεν το κρύβω (ξέρω, ξέρω), αλλά κάπως έτσι είναι τα κομμάτια τους που μου αρέσουν: στα μέτρα τους, σέξι, έστω και με το ζόρι.
Miss You
week 17:
Johannes Brahms,
Piano Concerto No. 2 (Daniel Barenboim)
Χωρίς λόγια.
Mov 3 (part2)+Mov 4 (part1)
Mov 4 (part2)
week 18:
Beth Orton,
Central Reservation
Είμαι τόσο ερωτευμένος μαζί της όσο κι εσείς.
Stars all seem to weep
week 19:
Morrissey,
Viva Hate
Πρώτος δίσκος μετά τους Smiths, είσαι σοβαρός... Δηλαδή, στ' αλήθεια τώρα, τι περίμενες;
Angel, don't take your life/Some people have got no pride/They do not understand/The Urgency of life
Angel, angel, down we go together
1+1 Project
