14 Δεκεμβρίου 2006

προσωπικές οπτασίες

Ζούμε τις μικρές μας ιστορίες
στο κέντρο και τις συνοικίες
όνειρα μεθυσμένα σχέδια ματαιωμένα
τηλέφωνα απεγνωσμένα

Σκέφτομαι πάλι ίσως δεν ήσουνα εσύ
ό,τι ονειρεύτηκα
όμως θυμάμαι μια νύχτα είδα τα μάτια της λύπης
να μου χαμογελάνε

Ίσως δεν ήμουνα κι εγώ ό,τι ονειρεύτηκες
έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες
Το νιώθω πως σε χάνω...
γλυκιά μου αγάπη καληνύχτα

Δεν θέλω να γράφω πολλούς στίχους γενικά, αλλά σήμερα έπεσα πάνω στη Μουσική Αυτοβιογραφία (theBest + theRest) του Χάρη και του Πάνου Κατσιμίχα και κόλλησα με αυτό το κομμάτι, που στιχουργικά κάνει σκόνη εκατοντάδες ελληνικές και ξένες προσπάθειες να πουν μία ολόκληρη ζωή σε λιγότερες από 60 λέξεις.

1 σχόλιο:

  1. Προσωπικη μου αποψη οι Αφοι Κατσιμιχα ειναι ο, τι καλυτερο εχει να παρουσιασει το ελληνικο "εντεχνο" τραγουδι, το οποιο σε γενικες γραμμες αντιπαθω, αλλα οταν προκειται γι' αυτους...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή