[αυτό είναι ένα από τα τραγούδια του Χατζιδάκι που έχω ακούσει πάνω από 3000 φορές. κι ας μην ξεχώρισα ποτέ αν ο τίτλος του γράφεται με κεφαλαίο α ή όχι. είναι ένα ωραίο παιγνίδι του Γκάτσου: τι μπορεί να είναι πιο βαρύ, η αθανασία της ψυχής ή να αγαπάς και μην έχεις ανταπόκριση;]
Τι ζητάς Αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά
Σ' αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά
μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς
Ομορφονιά, που δεν σε κέρδισε κανείς
Τι ζητάς Αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά
Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές
κι απ' του κήπου σου τη βρύση δεν τους πότισες ποτές
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά
μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς
Ομορφονιά, που δεν σε κέρδισε κανείς
[-Γιατί μου φέρεσαι τόσο σκληρά;
-Από τρυφερότητα.
(Ηλίας Πετρόπουλος)]
εγω παντως για το πρωινο ξυπνημα εβαλα σημερα "ο ταχυδρομος πεθανε".
ΑπάντησηΔιαγραφήθα ναι στη λιστα με τα τραγουδια;;
ε, ας κρατήσω λίγο την περιέργεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήαύριο μάλλον θα είναι έτοιμο...