απαραίτητο rewind
Θα κάνω δύο μουσικούς αφορισμούς: α) Ο Γιώργος Νταλάρας είναι ο πιο προβεβλημένος Έλληνας καλλιτέχνης των τελευταίων 40 χρόνων και β) Στον Μάνο Λοΐζο αποδόθηκε λιγότερη προσοχή απ' όλους τους υπόλοιπους συνθέτες της γενιάς του -πολύ κακώς φυσικά (και για τα 2, θα πουν κάποιοι). Στο Αχ Χελιδόνι Μου έχουμε υπερπροσφορά καταπληκτικών τραγουδιών σε ερμηνείες που δεν άφησαν και πολλά περιθώρια για μετέπειτα εκτελέσεις: Αχ Χελιδόνι Μου, Έχω Έναν Καφενέ, Πάγωσε Η Τσιμινιέρα, Ήλιε Μου Σε Παρακαλώ κ.α. Η έκδοση δεν χρειάζεται περισσότερη περιγραφή, να επισημάνουμε όμως αυτό που λέει και ο Χάρης Θρασυβουλίδης στην πολύ καλή κριτική του στο avopolis, ότι δηλαδή το δεύτερο cd περιλαμβάνει έναν ολόκληρο δίσκο των Νταλάρα-Λοΐζου, Τα Τραγούδια Μας (μοιραίο μειονέκτημα). Αυτό ίσως κάνει κάποιους να προτιμήσουν μία συλλογή με τραγούδια του συνθέτη (από τις διάφορες που κυκλοφορούν τελευταία), αντι αυτής της αμιγούς Νταλαρικής (!) κυκλοφορίας.
4/5
Πέρα από νύξεις και κακεντρέχειες κάποιων για δημόσιες σχέσεις και άλλα κόλπα, αρκεί να δούμε με ποιους έχει συνεργαστεί ο Νταλάρας τα 40 σχεδόν χρόνια της καριέρας του και τι τραγούδια έχει τραγουδήσει, ώστε να καταλάβουμε εύκολα γιατί είναι όντως ο πιο προβεβλημένος τραγουδιστής(και δημοφιλέστερος θα προσέθετα εγώ -με βάση τουλάχιστον τις πωλήσεις των δίσκων του και την επιτυχία των ζωντανών εμφανίσεων του).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το δεύτερο όμως αφορισμό σχετικά με τον Λοϊζο μάλλον θα διαφωνήσω. Οι (μεγάλοι) συνθέτες της γενιάς του είναι οι Κουγιουμτζής, Σπανός, Μικρούτσικος, Μούτσης, Χατζηνάσιος, μαζί με τους ελαφρώς μεγαλύτερους Ξαρχάκο, Μαρκόπουλο, Λεοντή (βγάζω τον Σαββόπουλο εκτός επειδή δεν πρόκειται απλά για συνθέτη, ενώ οι Θεοδωράκης-Χατζιδάκις σαφώς και δεν είναι συνθέτες ίδιας γενιάς με όλους αυτούς). Δε νομίζω λοιπόν ότι ο Λοϊζος υποτιμήθηκε ή παραγνωρίστηκε σε σχέση με όλους αυτούς... Τι να πει ο συχωρεμένος ο Κουγιουμτζής δηλαδή...Ίσα-ίσα που σε συγκεκριμένους χώρους ο Μάνος χάρη σε κάποια τραγούδια του (Δρόμος, Ακκορντεόν, Τσε, Ο στρατιώτης, Πρώτη Μαϊου), αλλά και εξαιτίας του πρόωρου θανάτου του, σχεδόν μυθοποιήθηκε.
Ό,τι και να πούμε όμως, ο Λοϊζος είναι ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες μας για πολλούς λόγους που δεν είναι του παρόντος. Όποιος δεν διαθέτει τους δίσκους του, αξίζει να αποκτήσει τη συλλογή αυτή!
Καταρχήν, ευχαριστώ για το πάρα πολύ καλό σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Νταλάρας έχει πουλήσει κάπου 11-12 εκατομμύρια δίσκους (επίσημα στοιχεία), ενώ σχετικά με τις συνεργασίες του, να αναφέρω απλά ότι έφερε τον Al Di Meola και τραγούδησε στην Ελλάδα, ενώ συμμετείχε και ο ίδιος σε δικό του δίσκο. Respect, δεν λέω τίποτε άλλο. Εκείνο το οποίο ενοχλεί (και ενοχλεί πολύ) είναι ότι ο Νταλάρας σχεδόν δεν άφησε καλό τραγούδι γραμμένο τα τελευταία 100 χρόνια που να μην το τραγουδήσει (και ηχογραφήσει και προωθήσει) σε κάποιο live, συμμετοχή, φεστιβάλ, αφιέρωμα. Από ρεμπέτικα του μεσοπολέμου μέχρι εφηβικά ροκίστικα τραγούδια της δεκαετίας του 90 και τούμπαλιν. Νομίζω ότι τελικά η μουσική ιστορία θα του τα συγχωρέσει όλα, α) γιατί είναι πολύ καλός ερμηνευτής και β) γιατί δεν υπάρχει κάποιος άλλος για να "διασώσει" μερικά τραγούδια στις νεότερες γενιές. Θυμάστε κάτι σύντομα ανέκδοτα που υπήρξαν αντίστοιχες προσπάθειες των Κότσιρα ή Ρέμου;...
Ο Λοΐζος νομίζω ότι μπήκε λίγο στο περιθώριο γιατί δεν πήγε ακριβώς με τα νερά κανενός, ούτε αριστερός, ούτε δεξιός, ούτε "έντεχνος", ούτε λαϊκιστής, ούτε πότε στο ένα πότε στο άλλο. Αρκετοι από τους συνθέτες που αναφέρεις είναι παραδείγματα αυτού που λέω... Θεωρώ ότι αδικήθηκε γιατί παρόλο που δεν πρόλαβε να κάνει πολλούς δίσκους, έγραψε 20-30 τραγούδια (τουλάχιστον) που πέρασαν αθόρυβα στο συλλογικό μουσικό υποσυνείδητο (sic) αλλά ακόμα θεωρείται λίγο β' διαλογής, δεν έχει την "έγκριση" που έχουν π.χ. ο Ξαρχάκος, ο Μικρούτσικος ή ο Μαρκόπουλος. Θυμάστε εκείνη την τραγελαφική στιγμή που στα βραβεία αρίων μία χρονιά ο Λοΐζος ήταν στην κατηγορία "alternative"; Νομίζω ότι ο Λοΐζος κρατήθηκε στην επικαιρότητα σε έναν μεγάλο βαθμό χάρης στα τραγούδια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου (ακριβώς όπως και ο Νικόλας Άσιμος, είναι 2 πράγματα που χρωστάμε στον Β.Π.), αφού επί 25 χρόνια δεν υπάρχει χρονιά που να μην στηρίξει το 1/3 του προγράμματός του στον Λοΐζο.
Όχι άλλο Ακατονόμαστο*
ΑπάντησηΔιαγραφή(Πάριο κι Αλεξίου).
:)