επανάσταση.
Ήμουν συγκρατημένος στην αρχή, αλλά μετά από ακροάσεις -ο αριθμός των οποίων τίνει στο 100- πείστηκα: το From Here We Go Sublime είναι ο καλύτερος δίσκος που έχω ακούσει όχι μόνο φέτος, αλλά και παραπέρα. Αναμφίβολα είναι σημαντικός δίσκος για την ιστορία της electronica: κάτι σαν σύνοψη των ρευμάτων που κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια και κοίταγμα προς τα εμπρός ταυτόχρονα, χωρίς τίποτα το περιττό στις αποσκευές του. Είναι από τους πιο λιτούς δίσκους που έχετε ακούσει. Ποτέ. "Εντάξει λοιπόν, αλλά... electronica; τι δουλειά έχει αυτό στην δισκοθήκη μου;" Έχει. Ακριβώς όπως είχε και ο πρώτος δίσκος των Στέρεο Νόβα στις αρχές των 90s. Δεν ξέρω αν θα χαρακτηριστεί κάποτε ως ο καλύτερος δίσκος της τρέχουσας δεκαετίας όπως έσπευσε να τον βαπτίσει ο Άρης Καραμπεάζης στο mic, αλλά έχει κάτι πέρα από τον εντυπωσιασμό της αρχικής σύλληψης [όπως π.χ. οι Battles που λέγαμε νωρίτερα ή η Joanna Newsom που σχολιάζαμε πέρυσι]. Πίσω από την πρωτοπορία και τον μινιμαλισμό έχει κρυμμένο συναίσθημα. Σε κάθε νότα του -και είναι ένα θετικό συναίσθημα. Νιώστε το.
5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου