puressence

την αφορμή για το ποστ με τους puressence μου έδωσε το ποπ και ροκ του νοεμβρίου του 1996 με εξώφυλλο τους rem. μεταξύ διαφόρων, υπάρχει η συνέντευξη του τραγουδιστή james mudriczki στο σπήλιο λαμπρόπουλο. αντιγράφω το τελευταίο μέρος της:

jm: ήταν η πρώτη μας συναυλία εκτός βρετανίας (σσ: εννοεί ένα live στο βέλγιο) και μείναμε άναυδοι όταν είδαμε τριακόσια άτομα να τραγουδάνε μαζί μας και να μας αποθεώνουν.
σλ: συγγνώμη, είπες τριακόσια;
jm: ναι, δεν περιμέναμε τέτοια προσέλευση.
σλ: δηλαδή πόσοι υπολογίζεις ότι θα σας δουν στην αθήνα;
jm: ελπίζω να γεμίσει το ρόδον.
σλ: χίλια άτομα ας πούμε;
jm: ε, όχι δα. δεν έχουμε τέτοιες απαιτήσεις. ποτέ δεν έχουμε παίξει μπροστά σε τόσους πολλούς.
σλ: κάτι μου λέει ότι θα βρεθείς προ εκπλήξεως. αν όλα πάνε καλά δεν αποκλείεται να μαζευτούν χίλια πεντακόσια περίπου άτομα.
jm: σοβαρά μιλάς; περιμένεις λίγο σε παρακαλώ;
Αφήνει κάτω το ακουστικό και απευθύνεται στο μπασίστα kevin matthews: “kevin, ξέρεις πόσοι θα έρθουν να μας δουν στην ελλάδα; χίλιοι πεντακόσιοι!” ακολουθεί ένας μικρός χαμός από φωνές και γέλια, μέχρι που ο james επιστρέφει στο τηλέφωνο και δίνει την εξής υπόσχεση: « θα δώσουμε τη συναυλία της ζωής μας. θέλω το κοινό να τραγουδάει μαζί μου σε όλα τα κομμάτια. να προσέξετε και το καινούριο υλικό που θα παρουσιάσουμε, ειδικά το τραγούδι it doesn’t matter anymore που είναι το αγαπημένο μου».

η συνέχεια είναι γνωστή..