νομίζω τον τελευταίο καιρό δεν αναφερόμαστε συχνά σε μαύρα άλμπουμ, οπότε λέω σήμερα να γράψω για ένα δίσκο που δε μου άρεσε πολύ αλλά συνιστάται για μέρες με τις σημερινές θερμοκρασίες που γενικά ο εγκέφαλος δεν αποδίδει καλά. ένα άλμπουμ που ακούγεται εύκολα αλλά δεν είναι και κάτι φοβερό. δεν έχω ακούσει τους προηγούμενους δίσκους της macy gray αλλά διαβάζω πολύ θετικές κριτικές. το φετινό big (geffen) αναδυκνείει την φανταστική φωνή της αλλά τα τραγούδια δεν είναι πολύ καλά, με αποτέλεσμα να βαριέσαι λίγο. μόνο η ερμηνεία το σώζει δηλαδή. αλλά πάλι υποθέτω μπορεί να είναι μια καλή εισαγωγή στη δισκογραφία της macy gray.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου