mia vs manu

έγραφε τις προάλλες ο μηλάτος στο ποντίκι art ότι η M.I.A. και η amy winehouse είναι οι διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. σύμφωνοι. αν η M.I.A είναι η μία όψη του νομίσματος λοιπόν, η άλλη όψη θα μπορούσε να είναι ο manu chao λέω εγώ. βρήκα δύο βασικές ομοιότητες στα δύο άλμπουμ που έτυχε να ακούσω το ίδιο περίπου διάστημα. καταρχάς στη μουσική. και στους δύο δίσκους έχουμε ένα μπλέξιμο ήχων που ξεκινάνε από rock, περνάνε από το hip hop και το punk, ανακατεύονται με “μουσικές του κόσμου” κλπ κλπ. επιπλέον, και οι δύο μουσικοί είναι γνωστοί για την πολιτική τους στάση, ας την πούμε αριστερή για να τελειώνουμε. μέσα από τη μουσική τους δηλαδή παίρνουν θέση απέναντι σε κάποια από τα προβλήματα της εποχής. από αυτές τις ομοιότητες θεωρώ ότι προκύπτει και η μεγάλη διαφορά τους. η M.I.A καταφέρνει να συνδυάσει άψογα τις επιρροές της κάνοντας το kala (XL) ένα σπουδαίο δίσκο που παρόλο που κάποιοι ήχοι φλερτάρουν με το κιτς –βλέπε το καταπληκτικό riff του νέου single jimmy, στο τέλος όλα κάπως δένουν και δημιουργούν ένα ιδιαίτερο δίσκο. από την άλλη, η μουσική του manu νομίζω έχει επισκιαστεί από αυτό που θεωρείται ότι πρεσβεύει (ενδεχομένως χωρίς να το θέλει) ο καλλιτέχνης. ξέρετε, ο ηγέτης της αντιπαγκοσμοιοποίησης και τέτοιες μαλακίες. ναι μεν τα τραγουδάκια είναι ωραία, αλλά καλλιτεχνικά υστερούν σημαντικά. αυθαίρετα εικάζω ότι ενδεχομένως αυτό να οφείλεται στα συνεχή ταξίδια του που δεν του επιτρέπουν ίσως να αφιερώσει πολύ καιρό στη μουσική. κλείνοντας, το kala είναι πάρα πολύ καλός δίσκος και το la radiolina (nacional records) πάρα πολύ συμπαθητικός.

ps.το κείμενο το έγραψα πέμπτη πρωί, και πέμπτη βράδυ διάβασα αυτό!