(almost) middle time blues

• Για την θητεία δεν γράφω τίποτα, όποιος έχει πάει στρατό καταλαβαίνει και όσοι δεν έχουν πάει ακόμα, θα καταλάβουν... Όλα καλά σε γενικές γραμμές, οι πρώτοι 5 μήνες σχεδόν έφυγαν, μένουν άλλοι 7 για να γυρίσουμε στον πολιτισμό (;).
• Το In Rainbows ακούγεται ακόμη ευχάριστα και χρεώνεται εύκολα ως επιτυχία στους Radiohead, αφού είναι εμφανές τώρα πια ότι είναι ο δεύτερος δίσκος τους που και ο κάθε άσχετος ή μη έχει ακούσει. Αν αυτό ήταν το ζητούμενο είναι μία άλλη συζήτηση.
• Ο δίσκος του Burial τελικά ήταν όσο καλός φοβόμουν... Δεν πρόλαβα να τον ακούσω πριν παρουσιαστώ, αλλά αν έγραφα τώρα την λίστα μου, μάλλον θα ήταν στο νουμ. 1 για τον προηγούμενο χρόνο.
• Το Να ΄χεν η θάλασσα βουνά του Ψαραντώνη είναι από ΄κείνους τους σπάνιους δίσκους που ανοίγουν νέους δρόμους σε ανυποψίαστα ακροατήρια. Είναι ενοχλητική αυτή η όψιμη αναγνώριση με διθυραμβικές κριτικές κτλ. για έναν καλλιτέχνη που βρίσκεται σε απόγειο εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ας είναι! Θα επανέλθω με σχετικό ποστ.
• Η Πέμπτη είναι η νέα Κυριακή για τις (free) εφημερίδες, τουλάχιστον στην Αθήνα. Μόνο τα dvd λείπουν! Οι περισσότερες πάντως αναμασούν τα θέματα που καθιερώνουν οι 2-3 καλύτερες εξ΄αυτών. Προσωπικά, όσο περνάει ο καιρός, αναζητώ όλο και περισσότερο την Lifo, συν τα κείμενα του Μηλάτου (οπουδήποτε γράφει).
• Το Sweeney Todd, καταπληκτικό! "Μόνο για φίλους" του Μπάρτον όμως, όπως έγραφε παλιά κι ο Σφακιανάκης στο εξώφυλλο του Εμπειριών Συλλέκτης, χαχα!
• Δεν έχω δει ακόμα το No country for old men... Το λάθος αυτό θα διορθωθεί άμεσα! πάντως αποκλείω από τώρα τα περί "καλύτερης ταινίας" των Κοέν. Κάτι με κρατάει εκ των προτέρων.
• Το νέο βιβλίο του Κόρμακ Μακ Κάρθυ (συγγραφέα του No country for old men), Ο δρόμος, που επίσης θα γίνει ταινία, είναι ένα δυνατό δράμα σε έναν κόσμο μετά την καταστροφή, που ελπίζω να κινηματογραφηθεί με ευαισθησία ως προς τους ήρωές του και όχι με λάγνα πλάνα ερημωμένων πόλεων, μαύρων θαλασσών κτλ.
• Η Εξιλέωση μου άρεσε γενικά, αλλά έχει αυτό το αγγλικό στυλ που πάντα βαριόμουν στις ταινίες (Ο Άγγλος Ασθενής είναι η χειρότερή μου...). Αφηγηματικά δεν μου είπε απολύτως τίποτα, αφήνοντας όλες της τις ελπίδες για το τέλος, όπου, εντάξει, είναι έως και συγκινητική, αλλά όλος αυτός ο θόρυβος πριν (την δίκαιη αποτυχία όταν απονεμήθηκαν) τα όσκαρ ήταν αδικαιολόγητος.
• Και ο συγγραφέας της Εξιλέωσης (Ίαν Μακ Γιούαν) ετοιμάζεται για δεύτερη συνεχόμενη μεταφορά βιβλίου του στην μεγάλη οθόνη, αυτή τη φορά με το Στην Ακτή. Τα αποτελέσματα αναμένονται ακόμη χειρότερα... Έχω την άποψη ότι αυτές οι ιστορίες πρέπει να αρκούνται στην λογοτεχνική τους απόδοση. Η προσέγγιση που κάνει ο Μακ Γιούαν στους ήρωές του αλλά και ο τρόπος που χειρίζεται τα θέματά του συνολικά δεν προσφέρονται για "ταινίες εποχής".
• Διαβάζω ξανά και ξανά τα διηγήματα του Μπόρχες από την εξαιρετική έκδοση των Απάντων του (μεταφρ. Αχιλλέα Κυριακίδη). Η βιβλιοθήκη της Βαβέλ, ο Νότος, ολόκληρο το Άλεφ... Προσπαθώ να βρω άλλον λογοτέχνη του 20ου αιώνα που να τον ανταγωνίζεται, αλλά δεν τα καταφέρνω.
• Μαθαίνω ότι στην Βιβλιοθήκη της Βαβέλ βασίζεται μία σύνθετη θεατρική, οπτική και χορευτική παράσταση με τίτλο ΑΩ (παίζεται στο Παλλάς). Δεν προλαβαίνω να την δω μέσα στην άδεια, όποιος πάει να στείλει ανταπόκριση! Η αλληγορία για τις αυταπάτες των δήθεν απαντήσεων (από οποιοδήποτε σύστημα, θρησκεία, φιλοσοφία κτλ.) είναι εντυπωσιακή.
• Μιας και μιλάμε για το Παλλάς, κυκλοφόρησε στις γιορτές (και πήγε και πολύ καλά στις πωλήσεις) το 2 του Παπαϊωάννου, που έκανε σεφτέ στο θέατρο αυτό, όπως είχαμε προβλέψει στο seagazing πολύύύ καιρό πριν (δεν παίζαμε κανένα στοίχημα καλύτερα;).
• Το περιοδικό Σινεμά ξεκίνησε αυτό τον μήνα ένα αφιέρωμα στον Μπέργκμαν, που θα ολοκληρωθεί σε δύο κασετίνες με συνολικά 14 ταινίες του! 9 ευρώ το μήνα είναι πολλά για ένα περιοδικό, αλλά είναι η καλύτερη ευκαιρία για να αποκτήσετε μία πραγματικά σπουδαία συλλογή.
• Το Sonik εξακολουθεί να ψάχνει να βρει μία σταθερή τιμή, όπως και ημερομηνία κυκλοφορίας. Παλαιότερα έψαχνε να βρει σταθερή σύνθεση, οπότε εντάξει! Η ποιότητά του όμως -ευτυχώς!- είναι σταθερή αξία στα τελευταία τεύχη και έτσι καθιερώνεται πλέον σε ένα μεγαλύτερο κοινό. Θα ήθελα περισσότερες και πιο up to date δισκοκριτικές βέβαια, καθώς ανήκω στην μικρή εκείνη μερίδα του κόσμου που εξακολουθεί και διαβάζει κριτικές.
• Για το muzine τι να πρωτογράψω... απλά συγχαρητήρια σε όσους συμμετέχουν στην δημιουργία του! Κυκλοφορεί το τρίτο τεύχος, στα γνωστά στέκια.
• Είχα δει την ταινία και μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά αυτές τις μέρες ξεκίνησα και να διαβάζω την Αβάστακτη ελαφρότητα του είναι, μετά από συνεχόμενες παρατηρήσεις ότι το βιβλίο υπερέχει κατά πολύ -έχουν δίκιο! Σχεδόν δεν μπορώ να το πιστέψω (ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα ο Κούντερα, τον θεωρούσα συγγραφέα για γυναίκες, με την κακή έννοια), αλλά πρόκειται για αριστούργημα! Μπράβο...
• Αγγελάκας & Βελιώτης vol.2 [:] Πότε θα φτάσουμε εδώ; Πολύ όμορφος δίσκος, φανερά πιο εξωστρεφής από την πρώτη τους συνεργασία (δεν θα άντεχα και δεύτερο χτύπημα σαν τις Ανάσες των λύκων άλλωστε). Το Όπως ξυπνούν οι εραστές, καταπληκτικό.
• 4,5/5 αστεράκια για το best of του Μαχαιρίτσα; Ποιός είναι, ο Νταλάρας;;; (xxx)
• Φοβερό το βιβλίο του Mark Simpson για τον Morrissey, όσο για το νέο του Greatest Hits, τα μάθατε, ε; του κώλου...
• Όλα τα περίμενα, αλλά τον Antony να τραγουδάει το καλύτερο dance floor anthem του 2008, με τίποτα! Blind:



• Το ρετρό περνάει μεγάλες δόξες... τελευταία απόδειξη, η μεγάλη επιτυχία της Duffy με το Mercy.
• Χειρότερο τραγούδι των τελευταίων μηνών αναδεικνύεται (με διαφορά) το Πάμε Χαβάη της Πρωτοψάλτη (η οποία, αφού τραγούδησε για την καμπάνια γνωστής τράπεζας, έκανε σουξέ ξεχνόντας... το pin της). Ακολουθεί το παλαιότερο και ανεκδιήγητο Πίνω μπάφους και παίζω pro των Locomondo.
• Όχι άλλο Beggin'! Και όχι άλλο Timballand!!
• Στηρίζουμε Καλομοίρα και Secret Combination για την Eurovision χωρίς ενοχές και προκαταλήψεις. Τζάμπα τα πέταξε όλα η κοπέλα; Κι από φωνή, κ...άρα, ε... πολύ καλή σκηνική παρουσία ήθελα να πω.
• Στην ίδια λογική με την Καλομοίρα, στηρίζουμε Tsipras for president! (σε πλαστικοποιημένο πλακάτ... όπως Αμέρικα) Πόσο lifestyle θα υποστούμε ακόμη; Αυτός ο τύπος μου φαίνεται πιο προκάτ κι από τα παπαγαλάκια της ΔΑΠ, όσο κι αν δυσανασχετούν οι "αριστεροί" φίλοι μου.
• Διονύσης Σαββόπουλος sings Θανάση Παπακωνσταντίνου. Απογοήτευση (για τον δεύτερο). Προτιμώ το επόμενο, που το περιμέναμε μέσα στο 2007, αλλά τελικά θα βγει το Φθινόπωρο το 08:
• Scarlett Sings Tom Waits.
• Δεν είναι λίγο ενοχλητικό που μέσα σε μία νύχτα έμαθαν όλοι την Amy Winehouse (για όλους τους λάθος λόγους);
• Το mail με απόσπασμα από την ραδιοφωνική εκπομπή του Τσιτσόπουλου το λάβατε; oksikemia δώσε τα φώτα σου!
• Πολύ μου αρέσει αυτή η διασκευή: Ελευθερία Αρβανιτάκη - Μην Ορκίζεσαι (Come Monna Lisa)
• Ο Notis ετοιμάζεται να πάρει την Πόλη... (ποιά πόλη ρε γμτ;)
• Στην Κίνα εμποδίζουν τον κόσμο να δει μία διαφήμιση, στην Μακεδονία εμποδίζουν τους μαθητές να δουν Πικάσο (αν και μετά την αντίδραση ανακάλεσαν όπως φαίνεται...) και Τέννεσυ Ουίλιαμς! Ε, ρε, Μακεδόνες!
• Φυσικά και είναι υποκρισία προόδου το "Σύμφωνο Συμβίωσης" αφού δεν συμπεριλαμβάνει και δεν προστατεύει τις περισσότερες ομάδες που βρίσκονται υπό κοινωνικό ρατσισμό. Οι μέρες του Μεσαίωνα όμως φαίνονται ήδη θολές.
• Ο Στέλιος Ράμφος, σε ένα βιβλιαράκι 70 σελίδων, (σε μέγεθος τσέπης, δηλ. ούτε 30 σελ. κανονικού μεγέθους), με τίτλο Γενάρχες Πεπρωμένων, φωτίζει (άλλο) ένα σημείο όπου η σύγχρονη ελληνική κοινωνία υιοθέτησε λάθος αντίληψη για τον εαυτό της: η αίσθηση της "μορφής" στον Παπαρρηγόπουλο, συγγραφέα της περί πολλού και αστράπτουσας Ιστορίας του ελληνικού γένους. Σχολιάζει ο Ράμφος: Και η μεν ιδέα της αδιάσπαστης φυλετικής συνέχειας [...] μπορεί να μην αντέχει πια τον κριτικό έλεγχο, όμως ο εθνικός μας ιστορικός [...] ανήγειρε τον θεμέλιο νεοελληνικό μύθο κερδίζοντας τα πιο βαθιά αισθήματα του λαού [...] τους έκανε συναισθηματικά πιο ευάλωτους, καθώς τους ζητούσε να μην ξεχνούν, αλλά δεν υπολόγιζε ότι έτσι ήταν πολύ πιθανό να ξεχαστούν οι ίδιοι.
• Θυμάται κανείς τους 75 νεκρούς του καλοκαιριού; Άτυχη χώρα...
• Ας κλείσω με κάτι εύθυμο: Λόχος, Προσό-χη!