elegy for a lost summer

• Αυτή η θητεία έχει αρχίσει να κουράζει... Άλλο ένα καλοκαίρι χωρίς διακοπές. Ας είναι, θα κάνουμε απόσβεση το χειμώνα (του χρόνου δε, με βλέπω να τα πίνω με Άγγλους τουρίστες στη Ρόδο)!

• Βρήκα μία άκρη σε υπολογιστή και ξεκίνησα να βλέπω Lost σε μία συγκινητική προσπάθεια να σκοτώσω τον χαμένο μου χρόνο: μετά από 72 μάλλον αργόσυρτα και ολίγον τι βαρετά επεισόδια, το τελευταίο επεισόδιο του τρίτου κύκλου με άφησε με μία απροσδιόριστη έκρηξη μελαγχολίας... Έχω ξεκινήσει τον τέταρτο κύκλο, αλλά τώρα πιά, μάλλον δεν θέλω να δω την εξέλιξη. Άσε που μου κόλλησε και το Downtown της Petula Clark από τα 60s (νομίζω το έβαλαν και σε μία διαφήμιση τώρα τελευταία).

• Είναι το Avatar της Monika Ο δίσκος των 00ζ? Μάλλον ναι, αν σκεφτείς ότι πήρε 5 αστεράκια από τον Μηλάτο και ΔΕΝ γιουχαρίστηκε από τους crackhitler. Το ντεμπούτο της άργησε αρκετά, αλλά το αποτέλεσμα έκλεισε πολλά στόματα που την περίμεναν στην γωνία. Τώρα θα περιμένουν για την συνέχεια (Κι εδώ που τα λέμε, το να βγάλει καλύτερο δίσκο από αυτόν θα είναι ένα μικρό θαύμα! Ελπίζω μόνο να κλείσει τ' αυτιά της στις σειρήνες του -καταποντισμένου- έντεχνου που θα τρέξουν να την αναγνωρίσουν σαν σωσίβιο στον Τιτανικό τους). Προσωπικό αγαπημένο: Fraud.

• Καλύτερα από το ντεμπούτο τους συνέχισαν όμως οι Abbie Gale και οι Ρόδες, με τα 2 και Silent Disco (αντίστοιχα) να κάνουν κράτηση για την λίστα με τα καλύτερα άλμπουμς της δεκαετίας, παρέα με την Φτηνή Ποπ Για Την Ελίτ των Κόρε.Ύδρο. όπως διάβασα και σε ένα blog. Και πράγματι, τραγούδια σαν το Danko ή το Kubrick δεν ακούμε κάθε μέρα // να 'χα μονάχα λίγη αγάπη και χρόνο και λίγα φράγκα...

• Άκουσα πολλές φορές το Kafka του Socos, το οποίο αρχικά με εντυπωσίασε, ύστερα όμως το άφησα λόγω θεματολόγίας (να ακούς κάτι επηρρεασμένο από το έργο του Κάφκα με 40 βαθμούς έξω πάει πολύ), αν έπρεπε να βρω κάτι αρνητικό όμως στα του δίσκου, θα ήταν μάλλον τα φωνητικά (ένας τραγουδιστής ή μία τραγουδίστρια φαίνεται καλή ιδέα).

• Δοκίμασα να ξαναδώ μερικές από τις πιό συζητήσιμες ταινίες των τελευταίων 5-10 χρόνων μόνος ή με παρέα και να ανακεφαλαιώσουμε στο αν και κατά πόσο άξιζαν τον χαμό που προκάλεσαν και καταλήξαμε στα παρακάτω συμπεράσματα (και απορίες):

1. Το Fight Club είναι μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
2. Όλοι γουστάρουν τον Μπραντ Πιτ.
3. Το Lost In Translation μας άρεσε για τα πόδια της Scarlett.
4. Οι Αυτόχειρες Παρθένοι δεν είναι μία σύγχρονη προσέγγιση στο μοτίβο του Μυστικού Του Βράχου Των Κρεμασμένων (που επαναπροβάλλεται στις αίθουσες);
5. Γιατί άραγε μου άρεσε το Run Lola, Run όταν το πρωτοείδα; τώρα φαίνεται χωρίς κανένα ενδιαφέρον.
6. Πόσο βαρετός είναι ο Ταραντίνο...
7. Μόνο σε μένα δεν άρεσε η Πόλη Του Θεού;
8. Matrix - Requiem For A Dream - Oldboy - Se7en - The Usual suspects - 21 Grams - 28 Days Later αρέσουν σε όλους και περνάνε εύκολα στα classics.
9. Ομοίως τα Pi (π) και La Haine παρακολουθούνται τώρα με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και θριαμβεύουν στα Cult.
10. Ο Big Lebowski έχει πολλούς οπαδούς και μ' αρέσει, ενώ οι απόψεις για τον Donnie Darko διίστανται.
(συνεχίζεται...)

• Το Indiana Jones 4 το είδατε; Αξίζει τον κόπο άραγε; (ρητορική ερώτηση, και να μην αξίζει, απλά δεν γίνεται να μην το δούμε...) Ψάχνω να βρω και την Δολοφονία του Τζέσυ Τζέιμς από τον Δειλό Ρόμπερτ Φορντ σε dvd (είπαμε, Μπραντ Πιτ...

• Τώρα που είπα dvd, είδα τις πρώτες ταινίες σε High Definition και έμεινα άναυδος! Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση τόση μεγάλη διαφορά στην ποιότητα -λες και κάποιος καθάρισε την οθόνη από σκόνη μηνών. Πολύ σύντομα οι παλιές ταινιοθήκες δεν θα έχουν αξία, αφού αν δεν είναι ποιότητας hd, δεν θα υπολογίζονται. Το μέλλον είναι εδώ. δώστε φτηνά δισκάκια των 50GB στον λαό!

• Αν κατάλαβα καλά, στο sonik επέστρεψε ο Μηλάτος και έφυγε ο Καραμπεάζης; Και οι δύο δεν γίνεται;

• Χαίρομαι που ο oksikemia τώρα τελευταία έχει ενστερνιστεί την φιλοσοφία μου για τις φωτογραφίες του blog...