neon

συνέντευξη των neon στη νίκη ξένου για το tranzistor.

Πολυτάλαντοι, φιλομαθείς και αυθόρμητοι, οι Νεοn διηγούνται ιστορίες με ήχους, ασχολούνται με side project για να εκφράζουν κι άλλες πλευρές τους, γράφουν παραμύθια, ταξιδεύουν και μας αφοπλίζουν. Με την ειλικρίνειά τους και το χιούμορ τους. Μετά την παράσταση του Γρηγόρη Χατζάκη «Κάσπαρ Χάουζερ», για την οποία έγραψαν τη μουσική και λίγο πριν κυκλοφορήσει από νέα ετικέτα το τέταρτο studio album τους, αρνήθηκαν την ταμπέλα του ταλέντου και μίλησαν για τον μαγικό αριθμό που τους κάνει ξεχωριστούς, το δύο!

Tranzistor: Πώς πήρατε το όνομά σας?

Neon: Στα παλιά ε? Ήταν εύηχο, είναι ακόμη δηλαδή. Κι έχει να κάνει και λίγο με την ταυτότητα της μουσικής.


Tranzistor: Διάβασα μια κριτική στο site του POP&ROK, για το άλμπουμ σας «Theatre des sons imaginaries». Ανάμεσα σε άλλα έγραφε «απελπιστικά σοφιστικέ… αγνοήστε το».

Neon: Αλήθεια? Να σου πω κάτι με πάσα ειλικρίνεια, θα απαντήσουμε στα πάντα και με όση εμπάθεια διαθέτουμε, είναι η πρώτη αρνητική κριτική που ακούμε.

Εντάξει είναι καλό να υπάρχει και αρνητική κριτική. Είναι δυνατόν να αρέσουμε σε όλους? Αλλά νομίζω ότι είναι η πρώτη αρνητική κριτική που δεχόμαστε.

Tranzistor: Το παρατήρησα και μάλιστα μου φάνηκε κάπως κακοπροαίρετο.

Neon: Δεν ξέρω αν είναι κακοπροαίρετο γιατί αυτοί νομίζω έχουν μείνει στο ροκ , δηλαδή ασχολούνται με αυτό το πράγμα μόνο. Ενδεχομένως αν μου βάλεις να κάνω κριτική για ένα δίσκο Heavy metal πιθανότατα να είναι αρνητική επειδή δεν τον καταλαβαίνω. Καλύτερα αν δεν καταλαβαίνεις κάτι να μην κάνεις κριτική ….Και τι θα πει σοφιστικέ? Πολύ avant garde, πολύ ψαγμένο? Πολύ δήθεν? Αυτή είναι μια κριτική που δεν πρέπει να πάρεις σοβαρά υπόψη, όταν ο άλλος δεν είναι σχετικός. Γιατί εμάς μας ενδιαφέρουν οι κριτικές πραγματικά Έχουμε πάρει και μέτριες αλλά αυτό το άλμπουμ έχει πάρει από καλές έως πολύ καλές κριτικές.

Tranzistor: Από την άλλη βέβαια ο δίσκος είχε και υπερβολικά θετικές, θα έλεγα διθυραμβικές κριτικές όπως αυτή του Αργύρη Ζήλου στο Αθηνόραμα.

Neon: Ο Α. Ζήλος γράφει πάντα με αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο και έχει γράψει θετικές κριτικές και για τα τρία άλμπουμ. Γενικά η μουσική μας δεν είναι εύκολη μουσική, χρειάζεται μια παιδεία κι έναν χρόνο για να την κατακτήσεις.

Tranzistor: Και είναι μια μουσική που ακούγεται ευκολότερα όταν συνδυάζεται με εικόνα .Σας προέκυψε να κάνετε δουλειές για τον κινηματογράφο και το θέατρο?

Νeon: Αυτά που ήταν για θεατρικές παραστάσεις γράφτηκαν εξαρχής για αυτές. Οπότε δεν προέκυψε, έγινε βάσει του εγχειρήματος. Και για το σινεμά, πήραν μουσικές από τον πρώτο δίσκο .Γράψαμε τελευταία τη μουσική για την ταινία ‘’Η Συνάντηση’’του Τάσου Γουδέλη , που θα συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας. Όπως και για μια ταινία του Βασίλη Γουδέλη αφιερωμένη στο Νικολαίδη.

Όντως η μουσική μας ταιριάζει με εικόνες. Δημιουργεί αν θέλεις καλύτερα εικόνες.

Tranzistor:Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι η μουσική σας αν παιχτεί για παράδειγμα σε έναν κλειστό σκοτεινό χώρο θα χαθεί

Neon: Από τη φύση της η μουσική αυτή εικόνες. Πρεσβεύει αυτό που όρισε το 1970 ο Brian Εnο ως ambient. Δεν είναι ροκ, δεν είναι ρεμπέτικο. Δημιουργεί στο μυαλό εικόνες.

Tranzistor: Άρα και έντονα συναισθήματα.

Neon: Εσύ το λες αυτό, φαντάζομαι πως ναι. Υπάρχει και ψυχρή ambient.Όταν ακούμε ότι ο ήχος αυτός είναι βιομηχανικός δε συμφωνούμε. Υπάρχει συνειδητά λυρισμός.

Tranzistor: Και τι σας εμπνέει?

Neon: Τι μας εμπνέει? Ο αέρας, η θάλασσα , τα όμορφα κορίτσια (γέλια)

Δεν γράφουμε ένα τραγούδι όπως θα γράψει ένας στιχουργός για παράδειγμα, για ένα συναίσθημα, ένα βίωμα. Όλα αυτά συσσωρεύονται, μαζεύονται και βγαίνουν μέσα από τη μουσική γενικά .Φαντάζομαι πως όπως είσαι όταν δουλεύεις, αυτό βγάζεις. Αν για παράδειγμα είσαι ζοχαδιασμένος θα βγάλεις κάτι επιθετικό, αν είσαι απελπισμένος... Θυμίζει λίγο αυτό που λένε τι είναι η καλλιέργεια? Αν αφαιρέσεις το σύνολο των γνώσεων κάποιου ότι μένει αυτό είναι η καλλιέργεια.

Tranzistor: Μήπως στην Ελλάδα έχουμε την ανάγκη της υπερμεγέθους προσωπικότητας κι επειδή δε υπάρχει τη δημιουργούμε ή υπάρχει και απλά δεν την ανακαλύπτει ποτέ κανείς?

Neon: Τεράστιες προσωπικότητες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Τώρα ποιους επιλέγουν οι δημοσιογράφοι να αναδείξουν είναι άλλο θέμα κι εμείς δεν ήρθαμε να συζητήσουμε για hype…Μιλάμε για πραγματική μουσική και κάνουμε πραγματική μουσική. Δεν μας αφορά ούτε στο ελάχιστο αυτό το πράγμα. Από την άλλη δε σημαίνει ότι θέλουμε να παίζουμε και για 5000 ανθρώπους. Αν μπορούμε να παίξουμε για 5.000.000 θα το κάνουμε.

Neon: Ναι, αλλά δεν σας απασχολεί όλο αυτό που συμβαίνει γύρω σας?

Tranzistor: Τι να μας απασχολεί? Καθένας κάνει αυτό που νομίζει ότι είναι σωστό. Αν κάποιος είναι να φανεί θα φανεί. Αν εμείς για παράδειγμα βγούμε να παίξουμε λαϊκά, αυτό δεν θα είναι πια Neon. Σε όλες τις μέχρι τώρα δουλειές δεν ξεφεύγουμε ούτε στο ελάχιστο σε σχέση με αυτό που ήταν η πρώτη μας κυκλοφορία. Από άποψη όχι μόνο ομοιομορφίας αλλά και αισθητικής. Και ιδεολογίας. Ότι δηλαδή αυτό γίνεται για τη μουσική όχι για να ικανοποιήσουμε το ωραίο μας εγώ ούτε για να βγάλουμε γκρούπις.

Είμαστε αρκετά παραδοσιακοί σε αυτό. Δεν μας αφορά καθόλου το πώς θα το πάρουν. Γι’αυτό είχαμε και τρομερή έκπληξη όταν βγήκαν οι δίσκοι μας και διαβάσαμε καλές κριτικές. Γελούσαμε, το βρίσκαμε αστείο. Δεν το περιμέναμε αυτό. Έτσι ανακαλύψαμε ότι γράφουν και για το BYRON’S GIRLFRIEND(σ.σ.Side project του Byron), δεν ξέραμε ότι ασχολούνται. Κι έτσι είδαμε ότι υπάρχουν κριτικές. Γράφει τελικά ο κόσμος.
Tranzistor: Οπότε για να γράφει ο κόσμος σημαίνει λογικά ότι ακούει κιόλας..

Neon: Δεν ξέρω. Μήπως τελικά είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι που ακούει. Στην Ελλάδα. Για παράδειγμα για τον πρώτο δίσκο μας έγραψαν πολλά site αλλά μήπως είναι πάντα η ίδια ‘’κλίκα’’, το ίδιο κομμάτι ανθρώπων και τελικά δεν πάει παρά πέρα? Ίσως να μην έχει και τεράστια επιρροή ίσως να είναι και πολύ μικρός αυτός ο κύκλος. Και να μη διευρύνεται. Αυτό με απογοητεύει.

Δυστυχώς υπάρχει και το downloading και το copying. Το οποίο δεν αξίζει στις μπάντες του βεληνεκούς του δικού μας. Εμείς θα κατεβάσουμε το καινούργιο δίσκο των Radiohead για παράδειγμα. Αλλά το ‘’σπίτι’’ μας το στηρίζουμε. Και το ‘’σπίτι’’ μας είναι εδώ, δεν είναι στη Γηραιά Αλβιώνα. Και εγχώριες μπάντες που είναι εξαιρετικές οφείλουμε να τις στηρίζουμε γιατί αξίζουν μια καλύτερη τύχη. Οι Radiohead θα ζήσουν, δεν έχουν πρόβλημα, οι άλλοι πως θα ζήσουν?Και καμιά φορά τασσόμαστε με μια ευκολία υπέρ της ελεύθερης διακίνησης της μουσικής αλλά έχει σκεφτεί κανένας πώς ζούνε οι άνθρωποι, όταν δεν είναι οι Radiohead για παράδειγμα?

Tranzistor: Στην Ελλάδα όμως οι καλλιτέχνες αλληλοστηρίζονται.

Neon :Δε συμφωνώ. Δεν υπάρχει μέλημα για τον πολιτισμό. Όλοι θαυμάζουν τους καλλιτέχνες. Γι’ αυτούς είναι περήφανοι αλλά είναι και οι πρώτοι για τους οποίους αδιαφορούν. Θέλουν μόνο τα οφέλη ,θέλουν να καμαρώνουν μόνο. Και για το θέατρο το ίδιο. Ποιος ασχολείται με το θέατρο πραγματικά. Τόσες θεατρικές ομάδες και για να βρεις επιχορήγηση πρέπει να γίνεις λακές κάποιας κυβέρνησης .Αυτή είναι η αλήθεια: στην Ελλάδα αδιαφορούν. Και λυπούμαστε όταν συμβαίνει αυτό.

Tranzistor: Γράφετε μαζί τα τραγούδια σας?

Neon: Συνήθως είτε συναντιόμαστε και δοκιμάζουμε από το μηδέν ήχους είτε κάποιος φέρνει μια μελωδία και από κει και πέρα μαζί χτίζουμε πάνω σε αυτή.

Tranzistor: Νομίζω πως γίνονται πιο αγαπημένοι οι άνθρωποι όταν δημιουργούν μαζί.

Neon: Ε, κοίταξε αυτό σε δένει. Υπάρχουν όμως και μουσικοί που μισιούνται .Αλλά παρόλ’ αυτά όταν παίζουν μουσική μαζί υπάρχει ένα δέσιμο που βρίσκεται εκεί εκείνη τη στιγμή. Δε γίνεται να μη νιώσεις ευγνώμων καταρχήν. Εμείς το νιώθουμε. Εμείς είμαστε κολλητοί αλλά δε σημαίνει ότι συμβαίνει σε όλους. Απλά τώρα είναι το ιδανικό .Δεν έχεις ντροπές, έναν ξένο έχεις ντροπές να πεις δεν μου αρέσει αυτό εμείς είμαστε τρομερά ευθείς, σε σχέση με τη μουσική. Δεν χωράνε ντροπές, ούτε καλοσύνες αν είναι κάτι σκατά κατά την άποψη του ενός θα το πει. Γενικά τα συζητάμε όλα. Υπάρχει μια δημοκρατικότητα η οποία είναι σπάνια, ίσως αυτό να οφείλεται και στον αριθμό .Μαγικό δύο.

Tranzistor: Πότε ανακαλύψατε το μουσικό σας ταλέντο?

Neon: Κάτσε, αυτό δεν είναι σίγουρο ακόμη (γέλια).Αυτό το λες εσύ, ρώτα κι αυτόν από το Pop&Rock.(γέλια)

Σοβαρά τώρα, είναι μεγάλη κουβέντα αυτό. Το ξέρεις αυτό. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος είμαστε εξαιρετικοί μουσικοί, για κονσέρτα ας πούμε δεν είμαστε .Είμαστε αυτοδίδακτοι .Το θέμα είναι η προσωπική ενασχόληση. Καταρχήν όταν ένας άνθρωπος ασχολείται με κάτι, σίγουρα για μένα έχει ταλέντο. Γιατί αυτό έχει να κάνει με την αγάπη για τα πράγματα.

Tranzistor: Εκτός όμως από το ταλέντο δεν πρέπει να έχει κανείς στο μυαλό του ότι η δημιουργία έχει και μεθοδολογία?

Neon: Αυτό είναι το ταλέντο. Δεν υπάρχει αυτό που λέμε η έμπνευση, είδες φως και μπαπ γράφεις. Για το τελικό αποτέλεσμα δεν έχει να κάνει η έμπνευση. Είναι πολύ σημαντική, είναι η πρώτη πηγή αλλά από κει και πέρα για να παράγεις κάτι ενδιαφέρον, θέλει σκληρή δουλειά. Δεν είναι εξωραϊσμένα τα πράγματα. Αυτοί που ασχολούνται πολύ προφανώς ξέρουν να τα κάνουν .

Το ταλέντο δεν είναι μια λέξη. Στη μουσική ταλέντο είναι ο ενορχηστρωτής, ο παραγωγός, είναι 500 πράγματα.

Tranzistor: Οι Νeon σε τι έχουν ταλέντο?

Neon: Σε όλα. Τα κάνουμε όλα μόνοι μας και θεωρούμε ότι το κάνουμε καλά. Ξέρουμε να ενορχηστρώσουμε, ξέρουμε να γράψουμε μουσική., δεν θεωρούμε ότι υστερούμε κάπου. Για αυτό βγαίνει κάτι άρτιο. Η μουσική παιδεία του καθενός τον σημαδεύει. Δεν μεγαλώσαμε ακούγοντας Brian Eno.

Άσε που όταν ξεκινήσαμε παίζαμε κάτι εντελώς διαφορετικό. Πιο ροκοειδές. Σιγά σιγά βρήκαμε το στυλ μας. Όμως το βρήκαμε και είναι λίγο trademark.Είμαστε εχθροί του τετριμμένου.

Εμείς θα κριθούμε αλλά είμαστε στην εποχή μας. Δηλαδή αν βγω να σου παίξω μπαρόκ, τι να κριτικάρεις? Ποιον αφορά αυτό? Μπορεί κάποιος να συγκινηθεί. Είμαστε σύγχρονοι, ακουμπάμε πίσω αλλά μέχρι εκεί.

Tranzistor: Αν όμως είσαι διαφορετικός μπορεί και να μην…

Neon: Προχωρήσεις? Ε δεν μας αφορά αυτό. Δυστυχώς συμβαίνει. Τώρα όμως μιλάμε για τους Νeon, αν αργότερα θελήσουμε να κάνουμε ποπ μουσική θα είναι οk αλλά δεν θα είναι Νeon. Δεν σημαίνει ότι θα είναι κι ευτελές βέβαια. Αξιοπρεπές και με μια τάση προς το καινούργιο. Και θεωρούμε πως οι Νeon είναι κάτι πού μάγκικο και δύσκολο αλλά αυτό δεν θα μπασταρδέψει ποτέ. Τώρα όποια επιλογή μας στο μέλλον πιστεύουμε δεν θα είναι ευτελής.

Tranzistor: Είναι τάση ή προέρχεται από εσωτερική ανάγκη να κάνουν οι καλλιτέχνες διάφορα side project?

Chris Setel: Πριν από ενάμιση δύο χρόνια που έγραφα ως Chris Setel είχα μια τάση να γράφω και κάτι ποιο ποπ. Και επειδή πια είναι εύκολο να γράφεις τραγούδια με τους υπολογιστές, πας ένα απόγευμα σπίτι σου και ηχογραφείς μια κιθάρα μια φωνή κι εύκολα μπορείς να φτιάξεις ένα demo, η τεχνολογία σου δίνει αυτή την ευκολία. Είναι εσωτερική ανάγκη. Και μας αρέσει να δοκιμαζόμαστε σε άλλα. Δεν είμαστε πολύ κλειστοί ούτε σνομπάρουμε άλλες μουσικές.

Byron: Εγώ ας πούμε έχω γράψει μουσική για ένα παραμύθι, «Το Παραμύθι της Γέφυρας» του Βαγγέλη Ηλιόπουλου, που θα βγει τα Χριστούγεννα. Και το έκανα με μεγάλη χαρά και μου βγήκε και μια άλλη ποπ πλευρά. Πέρασα τρομερά.

Tranzistor: Τι μουσική ακούτε?

Neon: Αυτό είναι σημαντικό και πάντα μας ρωτάνε και δε μπορούμε να απαντήσουμε.

Chris Setel: Τώρα είμαι σε μια περίοδο που δεν ακούω πολύ μουσική.

Είναι και φυσιολογικό, το χειμώνα άκουσα πολύ μουσική και μάλιστα στο είδος που παίζουμε κι εμείς.Ben Frost, PJ Harvey.Μου άρεσαν αυτά τα άλμπουμ.

Byron: Εγώ το αντίθετο. Το χειμώνα άκουσα λίγα πράγματα. Και όταν καλοκαιριάζει πάντα μου βγαίνει και η πιο ποπ πλευρά. μου.

Άκουσα το καινούργιο των Elbow, των Sigur Ros.

Tranzistor: Και τώρα γράψατε τη μουσική για την παράσταση του Γρηγόρη Χατζάκη «Κάσπαρ Χάουζερ: Η ιστορία ενός ανθρώπου», που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Neon: Ναι, είναι μια εξαιρετική παράσταση. Μαγική με πολύ καλές ερμηνείες. Εμείς έχουμε διασκευάσει 2 κομμάτια, έχουμε πειράξει καλύτερα. Από δύο συμφωνίες του Μπετόβεν και του Αλμπινόνι.

Tranzistor: Και ολοκληρώνετε το τέταρτο στούντιο άλμπουμ σας?

Neon: Ναι είμαστε στα τελειώματα. Είναι ένας δίσκος ο οποίος είναι εντελώς διαφορετικός από τους υπόλοιπους. Κάτω από την ίδια αισθητική. Είναι πιο εσωτερικός, πιο δύσκολος. Πιο μίνιμαλ. Πρέπει να τον ακούσει μόνος του ο ακροατής και θέλει αφοσίωση. Πρόκειται για έξι κομμάτια εκ των οποίων τα μισά είναι διασκευές. Ας πούμε ότι έχουμε χρησιμοποιήσει samples από διάφορα έργα αγαπημένων συνθετών του προηγούμενου αιώνα, Κλωντ Ντεμπυσσύ, Μωρίς Ραβέλ και Ερίκ Σατύ. Είναι ο πιο εσωστρεφής, ο πιο καλοδουλεμένος και ίσως ο πιο περιπετειώδης μας δίσκος. Και από ποιότητα ήχου δηλαδή. Και κάθε φορά ανακαλύπτουμε και καινούργια πράγματα, δουλεύουμε πολύ τους ήχους. Εκεί έγκειται και η πρωτοτυπία αυτής της μουσικής.

Tranzistor: Σε ποια εταιρεία?

Μετά το κλείσιμο της Poeta Negra, που ήταν μεγάλο πλήγμα για την ελληνική δισκογραφία, είμαστε προς αναζήτηση δισκογραφικής. Υπάρχουν, βέβαια εταιρείες στην Ελλάδα αλλά θεωρούμε ότι καμία δεν έχει το status που είχε η Poeta Negra, ή ελάχιστες τέλος πάντων το έχουν.