you and me

"Τέσσερα χρόνια μετά το σαρωτικό “Bows and arrows” και δυο χρόνια μετά το συνθετικά άνισο “A hundred miles off”, οι Walkmen μας χαρίζουν το “You & me”, δείχνοντας να αψηφούν τις όποιες προσδοκίες μας και τελικά να μας οδηγούν όπου θέλουν αυτοί. Οι τόνοι είναι εμφανώς χαλιναγωγημένοι, η μουσική κυλάει συγκροτημένη και διαπεραστική ταυτόχρονα ενώ η διάθεση αποκαλύπτει μια πρωτοφανή λακωνικότητα που σε αφήνει με την αίσθηση του ανεκπλήρωτου, του ανικανοποίητου. Κι εκεί ίσως κρύβεται ένα μεγάλο μέρος της γοητείας του “You & me”: εδώ διαφαίνεται πως οι Walkmen κυριάρχησαν στον ίδιο τους τον εαυτό έχοντας τιθασεύσει το αντικρουόμενο συνθετικό τους στυλ, δημιουργώντας έναν δίσκο που έχει ως κύριο μέλημα να σε αποπλανήσει υπόγεια και υπαινικτικά.

Μοιρασμένο σε ανάμεσα σε αργόσυρτες αναπτύξεις (‘Donde esta la playa’, ‘Red moon’), πυκνές και αδιαπέραστες ατμόσφαιρες (‘Long time ahead of us’, ‘I lost you’) και τις γνώριμες οργανωμένες κιθαριστικές επιθέσεις (‘Four provinces’, ‘Postcards from tiny islands’, ‘The blue route’) οι 5 νεοϋορκέζοι πάνε ένα βήμα πιο πέρα και δεν αφήνουν την ομιχλώδη μελαγχολία να καλύπτεται από τα άγρια ξεσπάσματα του παρελθόντος, παρά την αναπτύσσουν και την εκθέτουν σταδιακά.

Με αναμφισβήτητη κορύφωση το σκοτεινό και απίστευτα σπαρακτικό ‘On the water’, με τον Hamilton Leithauser να εξελίσσεται σε μια παραδομένη, μυστηριώδη φιγούρα που εκπέμπει ηδονική εγκατάλειψη και συνακόλουθο το ‘In the new year’ με τους ζεστούς, φαζαριστούς τόνους, το “You & me” μπορεί να μην είναι καμιά φοβερή συνθετική αποκάλυψη από τους Walkmen, αλλά διαθέτει τη σαφήνεια που έλειπε από τα προηγούμενα."

συμφωνώ σε όλα με την παραπάνω κριτική, λίγο πιο δυνατές συνθέσεις να είχαν και θα μιλούσαμε για ακόμα ένα αριστούργημα της μπάντας. όπως και να έχει, το you and me θα βρίσκεται ψηλά στη λίστα μου στις 31 δεκέμβρη.