είναι λίγο φολκλόρ το βίντεο, αλλά δεν βρίσκω καλύτερο με την αυθεντική εκτέλεση και αυτή είναι που έχει όλο το ενδιαφέρον, αφού η αρβανιτάκη τραγουδά με λυγμό 15χρονου σχεδόν κοριτσιού εκείνο το όσα κι αν μου 'πες ψέματα/σ' αγάπησα στ' αλήθεια και σ' αφήνει σύξυλο. από τα καλύτερα της (μαζί με το ερωτικό), μένει να θυμίζει μία εποχή για το ελληνικό τραγούδι που δεν υπάρχει πια:
1 Οκτωβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
το καλυτερο που εχει πει η αρβανιτακη ειναι το παραπονο/ξενιτια. και απο ελληνικα (γιατι το αλλο ειναι αρμενικο), το τζιβαερι.-
ΑπάντησηΔιαγραφήναι, και τα δύο είναι παραδοσιακά και, αυτομάτως, άλλη κατηγορία. το τζιβαέρι μάλιστα του τραγούδησε και στην -χλιαρή- world opera του φιλιπ γκλας.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο προτιμώ γιατί είναι πιο ερωτικά, πιο προσωπικά, ενώ αυτό που λες περισσότερο ποιητικό, σχεδόν αφηρημένο. δεν δένεσαι -τουλάχιστον τόσο εύκολα- μαζί του, ενώ εδώ ο στίχος κολλάει πάνω σου.