10 Νοεμβρίου 2008

Μείνε...



Κράτησέ με σαν να με γεννούσες
σαν ωκεανός που αναζητούσες
όπως ο ουρανός τον άσωτο του γιο
Κράτα με κι αρχίζει ο κόσμος τώρα
κράτα με που πέθανα σαν χώρα
κράτησέ με σαν να ζήλευες ξανά

Μείνε, για ν' αντέξω τον χρόνο πριν με γκρεμίσει
μόνο εσένα θέλω ένα δρόμο να μου χαρίσεις
είναι ριζωμένος ο φόβος μου σαν νύχτα βαθιά
γίνε γύρω απ' το πρόσωπό μου ζεστή αμμουδιά

Κράτα με λες κι ήρθα από τ' αστέρια
κράτα με κι ας έχω αίμα στα χέρια
αγάπησε τα λάθη που θα κάνω πριν χαθώ
κι από την αρχή ζωγράφισέ με
σαν τις τύχεις σου αγκάλιασέ με
όσο το κορμί ρίχνει σκιά θα σου δοθώ

(...)

Κράτα με σαν όρκο ξεχασμένο
σαν ένα τριαντάφυλλο σπασμένο
θέλω μόνο στo φιλί
σου να πλυθώ

3 σχόλια:

  1. θυμήθηκα το Ημερολόγιο των Συνήθεις Υπόπτων.
    Απίστευτο τραγούδι. Έτσι σ ερωτεύτηκα, όποτε το ακούω σε σκέφτομαι και μ αυτό γνώρισα και αγάπησα τον Θηβαίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αν ήθελες στις 02:39 να με κάνεις κομμάτια με τον γαμοΘηβαίο σου..
    τότε είμαι εδώ να σου πω μπράβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή