7 Δεκεμβρίου 2008

επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται...

23 χρόνια πίσω (όπως μου θύμισε το memoryland), έγινε το εξής:



η wikipedia με λιτό τρόπο αναφέρει:
Ο Μιχάλης Καλτεζάς (1970 - 17 Νοεμβρίου 1985) ήταν μαθητής που σκοτώθηκε κατά την διάρκεια διαδηλώσεων στην επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1985. Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας πυροβόλησε τον Μιχάλη Καλτεζά στο πίσω μέρος του κεφαλιού από απόσταση είκοσι μέτρων καθώς ο νεαρός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές προς την πλατεία Εξαρχείων. Αμέσως μετά το θάνατο του Καλτεζά καταλήφθηκε το παλιό Χημείο στη Σόλωνος και το Πολυτεχνείο. Το πρωί της 18ης δόθηκε η άδεια από την Επιτροπή Πανεπιστημιακού Ασύλου, με πρόεδρο τον πρύτανη Μιχάλη Σταθόπουλο, να μπει η αστυνομία στο Χημείο. Η εισβολή έγινε με χρήση δακρυγόνων, για πρώτη φορά μετά το 1976, και οι αστυνομικοί συνέλαβαν 37 άτομα τα οποία ξυλοκόπησαν, ενώ λίγοι κατάφεραν να φτάσουν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου από τους υπονόμους. Αυτή ήταν και η πρώτη άρση ασύλου από την επίσημη θεσμοποίησή του το 1982. Τα επεισόδια στην Αθήνα συνεχίστηκαν και τις επόμενες ημέρες.

Ύστερα από τα γεγονότα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μένιος Κουτσόγιωργας υπέβαλλε την παραίτησή του, την οποία ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δεν έκανε δεκτή. Στις 26 Νοεμβρίου του 1985 η 17 Νοέμβρη, σε αντίποινα για τη δολοφονία του Καλτεζά, επιτέθηκε με βόμβα σε κλούβα των ΜΑΤ κοντά στο Χίλτον, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένας αστυνομικός και να τραυματιστούν δεκατέσσερις.

O Μελίστας καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε στις 25/1/1990 από το Εφετείο, με δικηγόρο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν "εν βρασμώ ψυχής". Η αθώωσή του προκάλεσε νέα σοβαρά επεισόδια με κατάληψη του Πολυτεχνείου από δυνάμεις της αριστεράς και αναρχικούς.


σας θυμίζει κάτι; μπα...
(θυμηθείτε πάντως την τελευταία παράγραφο. γιατί θα την ξανασυναντήσουμε)

4 σχόλια:

  1. γαμώ το σπίτι τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εγώ δεν συμφωνώ με αυτό 100%, και -πέραν του ότι δεν μου αρέσει να βρίζω όσο εξοργισμένος κι αν νιώθω- πιστεύω ότι οι αιτίες πρέπει να αναζητούνται πιο ψηλά στις ιεραρχικές δομές και πιο πίσω στην ιστορία.
    γ ι α τ ί αφέθηκε έτσι αυτή η ιστορία 35 χρόνια τώρα στη χώρα και το κράτος απλά δεν υπάρχει (τουλάχιστον στο πλευρό των πολιτών); γιατί αυτή η ατιμωρησία;
    με το να βρίζουμε δεν κερδίζουμε τίποτα, συντηρούμε την ίδια κατάσταση. πρέπει να υπάρξει βούληση από όλους για κάτι καλύτερο.
    ---
    αυτά τα λίγα μπορώ να πω, nothing else.

    ΑπάντησηΔιαγραφή