serafim tsotsonis @ city press

Λίγες ημέρες πριν από το τέλος του 2008 ένας δημιουργός που είχε προκαλέσει αίσθηση με την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, η οποία κυκλοφόρησε πριν από δύο χρόνια, επιστρέφει με το καινούργιο του άλμπουμ, με το οποίο επιβεβαιώνει ότι «ήρθε για να μείνει». Ο Σεραφείμ Τσοτσώνης, ένας μουσικός με κλασική παιδεία, ο οποίος στράφηκε στη συνέχεια στον ηλεκτρονικό ήχο, παρουσιάζει το «So this is heaven», ένα δίσκο που αποδεικνύει την ωριμότητά του ως συνθέτη αλλά και τις μεγάλες ικανότητές του στο στούντιο, καθώς καταφέρνει να μεταφέρει με αριστοτεχνικό τρόπο στον ακροατή τις ευφάνταστες ιδέες του, εμπλουτίζοντας τον ήχο του με αρκετά νέα στοιχεία σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά του.

Με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου, ο Σεραφείμ Τσοτσώνης μίλησε στη «C.P.».

Μόλις κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ σου, και όπως συνηθίζεται να λέγεται στο χώρο της μουσικής, ο δεύτερος δίσκος ενός δημιουργού είναι το πιο κρίσιμο βήμα για την οριστική καθιέρωσή του. Αισθάνθηκες ότι θα έπρεπε να δουλέψεις για τα νέα σου κομμάτια πιο σκληρά και εμπνευσμένα απ’ ό,τι στον πρώτο σου δίσκο;

Το «Peak» είναι ήδη σε κυκλοφορία εδώ και δύο χρόνια και αποτελεί το μουσικό αποτέλεσμα μίας τετραετίας, με όλες τις εμπειρίες εκείνης της περιόδου, συμπεριλαμβανόμενης και της αγωνίας μου για την αποδοχή του. Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από τη μέχρι τώρα πορεία του δίσκου και τη συνολική ανταπόκριση του κόσμου. Παρ’ όλα αυτά, είμαι μουσικός ο οποίος εξελίσσεται ταυτόχρονα με την τεχνολογία και, πάνω απ’ όλα, άνθρωπος που ζω και εκφράζομαι μέσα από αυτήν τη μορφή τέχνης.

Στο «So this is heaven» είναι σαφής η πολυμορφία των ήχων και των μουσικών τάσεων. Γιατί αποφάσισες να εμβαθύνεις σε μουσικές τάσεις όπως η post rock και η new jazz ή να χρησιμοποιήσεις στοιχεία «νεοκλασικής» μουσικής, παράλληλα με την electronica, που αποτελεί τη βάση σου; Εσύ πώς θα χαρακτήριζες το μουσικό ύφος του άλμπουμ;

Η post rock και η new jazz είναι μουσικές οι οποίες νιώθω ότι υπάρχουν βαθιά μέσα μου και ήθελα πολύ να πειραματιστώ με το πάντρεμα αυτών των ακουσμάτων με την electronica, υιοθετώντας ένα δικό μου τρόπο γραφής. Το άλμπουμ το χαρακτηρίζω electronica/pop/avant garde.

Το γεγονός ότι έχεις κάνει δουλειές και για το θέατρο, σε συνδυασμό με την «κινηματογραφικότητα» της μουσικής σου, με κάνει να αναρωτιέμαι αν θα ήθελες να γράψεις μουσική για το σινεμά. Ποια ταινία θα ήταν η ιδανική για να την επενδύσεις μουσικά; Επίσης, υπάρχουν ταινίες ή δημιουργοί του σινεμά που έχουν επηρεάσει τη μουσική σου;

Έχω συνθέσει ήδη τη μουσική για μέρος της ταινίας «Γύρω γύρω όλοι», η οποία είχε παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Είναι αρκετές οι ταινίες για τις οποίες θα ήθελα να έχω συνθέσει τη μουσική, παρ’ όλα αυτά, αν πρέπει να επιλέξω ένα σκηνοθέτη με τον οποίο θα ήθελα να συνεργαστώ, αυτός είναι ο Ντέιβιντ Λιντς. Επιπρόσθετα, ταινίες που με έχουν επηρεάσει είναι το «Mulholland drive», το «Lost highway», η «Μπλε ταινία» του Κισλόφσκι, καθώς, επίσης, και δημιουργίες του Χαγιάο Μιγιαζάκι.

Πραγματοποιείς συχνά κάποιες ζωντανές εμφανίσεις αλλά και παίζεις ως dj. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι προτιμάς την πρώτη ιδιότητα, αλλά θα ήθελα να σε ρωτήσω ποιες είναι οι διαφορές στα συναισθήματα και στη δημιουργικότητα που νιώθεις ανάμεσα στους δύο ρόλους.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον για εμένα να παρουσιάζω ζωντανά τη δουλειά μου, κι αυτό γιατί στο live μου δίνεται η δυνατότητα να παρουσιάσω τις παραγωγές μου σε διαφορετικές εκδοχές. Νομίζω ότι το συναίσθημα που λαμβάνεις παίζοντας τη μουσική σου, σε συνδυασμό με την ανταπόκριση του κόσμου, είναι συγκλονιστικό! Βρίσκομαι ήδη στο στούντιο με μουσικούς και δουλεύουμε αυτή την περίοδο τη live έκδοση του «So this is heaven». Αυτό που πραγματικά με εξιτάρει αυτή την περίοδο είναι να καταφέρω να παρουσιάσω το δίσκο μου σε όσο το δυνατόν περισσότερες πόλεις ανά τον κόσμο. Θα έλεγα ότι είμαστε ήδη σε πολύ καλό δρόμο…

Συνεργάζεσαι με μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία, η οποία και κυκλοφορεί τα άλμπουμ σου. Πόσο πιο ελεύθερος νιώθεις δημιουργώντας μουσική για ένα τέτοιο label και όχι για λογαριασμό μιας πολυεθνικής εταιρείας;

Συνεργάζομαι με μια εταιρεία που ήδη έχει επενδύσει και πιστέψει στη μουσική μου. Η Klik αποτελεί μια εταιρεία που δεν καθοδηγεί τους καλλιτέχνες της. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να λαμβάνουν όσο το δυνατόν περισσότερα έτοιμα κομμάτια, πριν από την ολοκλήρωση του δίσκου. Στη συνέχεια ακούμε και συζητάμε μαζί ποιο θα είναι το τελικό track listing του άλμπουμ. Πάντα νιώθω ελέυθερος όταν δημιουργώ, και θεωρώ ότι πάντα χρειάζεται ένας συνεργάτης να μπορέσει να τακτοποιήσει σε μια σειρά τις μουσικές μου σκέψεις.

Ενώ είσαι ακόμη αρκετά νέος, έχεις τη δική σου οικογένεια και είσαι πατέρας δύο παιδιών. Κατά πόσο και με ποιους τρόπους επηρεάζει αυτό το γεγονός την καριέρα ενός δημιουργού;

Τα παιδιά ήταν, είναι και δεν θα πάψουν ποτέ να είναι πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Έχω περάσει αρκετές βραδιές δημιουργώντας μουσικές που βρίσκονται ήδη κρυμμένες στο «σκληρό μου δίσκο», βάσει στιγμών που έτυχε να έχω ζήσει με την οικογένειά μου. Είναι ένα συναίσθημα πολύ ισχυρό, το οποίο, δυστυχώς, δεν μπορώ να εξηγήσω, απλά και μόνο γιατί είναι προσωπικό και μοναδικό για τον κάθε άνθρωπο.

Μέσα στο ιδιαίτερα δυσάρεστο κλίμα των ημερών που διανύουμε, υπάρχουν κάποιες καταστάσεις που μπορούν να σε κάνουν αισιόδοξο για το μέλλον;

Η αλήθεια είναι ότι τα κοινωνικά γεγονότα που ζούμε τις τελευταίες μέρες λίγα περιθώρια αισιοδοξίας αφήνουν. Βέβαια, δεν μου προκαλούν πολύ μεγάλη εντύπωση, γιατί θεωρώ ότι είναι οι συνέπειες μιας μεγάλης πορείας. Μιας πορείας στην οποία κανείς δεν έδωσε σημασία μέχρι τώρα, γιατί απλώς δεν τον επηρέαζε σε προσωπικό επίπεδο. Τέρμα τα ψέματα! Είμαστε υποχρεωμένοι να πληρώσουμε για κάτι που υποσυνείδητα δημιουργήσαμε, και αυτό δεν είναι άλλο από την έλλειψη σεβασμού απέναντι στο συνάνθρωπό μας και στη φύση. Αν εμείς οι ίδιοι αποδεχτούμε τους βασικούς λόγους της ύπαρξής μας, κανένας πολιτικός δεν θα μπορέσει πλέον να μας εκμεταλλευτεί και να μας φέρει μπροστά σε απρόσμενες καταστάσεις. Πάντως, συνεχίζω να αντλώ αισιοδοξία από μέσα μου και από ανθρώπους που έχω γύρω μου.

Καθώς βρισκόμαστε κοντά στο τέλος της χρονιάς, ποια ακούσματά της νομίζεις ότι θα σε συνοδεύουν και τα επόμενα χρόνια;

Radiohead - «All I need», Woolfy - «Absynth», Caribou - «Irene», The Notwist - «Sleep», Goldfrapp - «Eat yourself», Portishead - «The rip».

link