Σωκράτης Μάλαμας

Κάποιοι πιτσιρικάδες πίστεψαν ότι θα αλλάξουν τον κόσμο. Διαδήλωσαν, φώναξαν, πέταξαν πέτρες.
Καλά έκαναν! Και δεν είναι ένα στιγμιότυπο που τέλειωσε. Είναι η αρχή μιας ιστορίας, αφού δεν αντέδρασε κανείς από το ’80 μέχρι τώρα. Δεν μπορεί να δουλεύεις πάνω στο κεφάλι του κασίδη και να μην αντιδράει ο κασίδης. Κάποια στιγμή θα σηκωθεί και θα ουρλιάξει: «Πάψε να χέζεις απάνω στο κεφάλι μου!».

Ο αντίλογος λέει ότι κάηκαν βιβλιοθήκες και μικρομάγαζα, πως κυκλοφορούν και κάμποσα αδέσποτα καλάσνικοφ.
Ότι προκύπτουν αγριότητες στη μέση, ε, προκύπτουν. Δηλαδή τι, να δρα μόνον η πλευρά των τριακοσίων αντιπροσώπων μας, η οποία έχει κάνει μια εταιρεία τεράστια με τους μεγαλοσχήμονες οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες εις βάρος όσων καταθέτουν την ψήφο τους, με τα κομματικά μέλη να ακολουθούν από πίσω, μια κοινωνία έρπουσα; [...]

Λύση;
Δεν έχουμε λύσεις. Λύση είναι να περάσεις τη ζωή σου κοιτάζοντας προς τα μέσα. Όλο το ταξίδι είναι μέσα στον άνθρωπο. Είμαι πεπεισμένος πια γι’ αυτό το έργο. Κι ας μην ξέρω να σ’ το εξηγήσω.[...]

Τώρα τι διαβάζεις;
Τα ποιήματα του Φερνάντο Πεσόα, ξανά. Έχω τρία-τέσσερα σημεία που κολλάω. Κάθομαι κι ανοίγουν πόρτες. Μπαίνω και περπατάω. Ήταν γεννημένος ζωγράφος του λόγου, είχε τα χρώματα και τα πινέλα και μας περνούσε απέναντι.

Και πέθανε μόνος του, όπως έζησε, από κίρρωση του ήπατος, στα 47 του.
Με γεια του, με χαρά του.

Το αλκοόλ είναι παρηγοριά ή τυραννία;
Τυραννία μεγάλη. Τελεία. Είναι ασύμβατο με τον ανθρώπινο οργανισμό. Ο κατασκευαστής του μηχανήματος «άνθρωπος» δεν το περιλάμβανε στις προδιαγραφές, αλλάζει βάναυσα τον προγραμματισμό, τον σακατεύει. Μόνο το κρασί μπορούμε να εντάξουμε στις κανονικές μας δραστηριότητες. Τα αποστάγματα όχι. Είναι εσωτερικός εχθρός. Σου μιλάει ένας άνθρωπος που έχει ανοίξει κάβα.
(Ποντίκι, 29.1.2009)