22 Ιανουαρίου 2009

Δημήτρης Κανελλόπουλος

από το τελευταίο otherside:
  • Ειρήσθω εν παρόδω, περνώντας τις προάλλες έξω από το Μετρό είδα μία γιαγιά γύρω στα εβδομήντα-πέντε να παίρνει από τα σταντ δύο τρία διαφορετικά free press. Προφανώς θα είναι κι αυτή μία από τις διακόσιες τόσες χιλιάδες των αναγνωστών που τα διαβάζουν. Από την άλλη, το classic Αθηνόραμα, με τιμή 2 ευρώ παρακαλώ, πουλάει γύρω στα τριάντα χιλιάδες φύλλα εβδομαδιαίως. Αναρωτιέμαι, πόσοι θα αγόραζαν όλες αυτές τις free εφημερίδες, από τη Lifo μέχρι τη Metro αν κόστιζαν έστω κι ένα ευρώ;
  • Έτσι δεν είναι ο ελληνικός αθλητισμός στο σύνολό του; Οι οπαδοί δέρνονται μέσα κι έξω από τα γήπεδα, ο Βίκτωρας Μητρόπουλος κυνηγά την προεδρία της ΕΠΟ, ο Κόκκαλης παραπονιέται για τη διαιτησία (!), ένας-ένας οι αθλητές μας του στίβου πιάνονται ντοπαρισμένοι, οι κερκίδες στα γήπεδα είναι άδειες, οι αθλητικές εκπομπές που έχουμε ασχολούνται με το αν ο διαιτητής έδωσε λανθασμένα ένα ανάποδο πλάγιο άουτ, υπουργός αθλητισμού είναι ο Γιάννης Ιωαννίδης που, σύμφωνα με δήλωσή του, όταν είχαμε τα πρώτα κρούσματα ντόμπινγκ έστερξε να πάει στο Άγιο Όρος να μιλήσει με τον πνευματικό του. Αθλητισμός και αθλητικές ηγεσίες για κλάματα…
  • Κι ένας λαός για κλάματα εν γένει. Μεγαλύτερη θεαματικότητα είχε «Το πάρτυ της ζωής σου» με τον Άκη Παυλόπουλο την προηγούμενη Κυριακή, παρά η συναυλία στην Ουάσιγκτον για τον Ομπάμα με Springsteen, U2 και τους υπόλοιπους που έδειχνε απ' ευθείας το Mega. Για να καταλάβετε ανάμεσα σε τι άθλιο κόσμο ζούμε. Οι περισσότεροι προτίμησαν τα τσιφτετέλια και τα σκυλάδικα που βλέπουν κάθε εβδομάδα παρά τη συγκέντρωση των μεγαλύτερων αστεριών της μουσικής.
  • Όχι πως έχω προσδοκίες από τον Ομπάμα. Το ότι είναι καλλίτερος από τον Μπους δεν αλλάζει τίποτε επί της ουσίας. Η πολιτική ίδια θα είναι, ο τρόπος απλώς θα αλλάξει. Γελάω βέβαια με όλους αυτούς, τους δικούς μας δημοσιογράφους, τους έλληνες, που σιχαίνονταν τον Μπους και τώρα εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον Ομπάμα. Τι αφελείς Θεέ μου. Και τι βλάκες συν τοις άλλοις. Είναι ίδιοι με εκείνους τους δημοσιογράφους που δεν έχαναν ευκαιρία να βρίζουν τους μπάτσους στα πρόσφατα γεγονότα, αλλά πάνε χωρίς αιδώ και τσίπα να σβήσουν μία κλήση που έφαγαν με τη μηχανή τους.
συγνώμη για την αντιγραφή, αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ! η πλάκα είναι ότι σχεδόν ποτέ δεν συμπίπτουν τα γούστα μας στους δίσκους!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου