5 Φεβρουαρίου 2009

στις ρωγμές του συστήματος

Άλλαξαν τίποτα οι εξεγέρσεις του Δεκεμβρίου στην ελληνική πραγματικότητα; Έμεινε κάτι από όλο αυτό το ξέσπασμα;
Ποτέ δεν υπήρξε και δεν πιστεύω πως θα υπάρξει η τέλεια εποχή. Τη στιγμή που κάποιος εκφράζει οργή και φθόνο, την ίδια στιγμή μπορεί να δείξει κατανόηση ή συμπάθεια. Νομίζω πως, αν ένα ξέσπασμα γίνει η αφορμή για καλλιέργεια και κατανόηση των προβλημάτων μας, τότε θα οδηγηθούμε κάπου. Ζούμε πάνω στις ρωγμές του συστήματος. Νομίζω πως έχει έρθει η ώρα να θέσουμε το θέμα των ηθικών αξιών στη κοινωνία μας.
Πόσο επικίνδυνο ήταν όλο αυτό το μίσος που εκφράστηκε ξαφνικά από νέους ανθρώπους, ακόμα κι αν ήταν δικαιολογημένο;
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο καμιά γενιά δεν είχε ελπίδα. Νομίζω πως και πριν από αυτές ήταν πολύ χειρότερα, ήταν όλες σκελετωμένες και πνιγμένες στη φτώχια. Ο άνθρωπος όμως είναι ο μόνος κάτοχος του Απείρου που μπορεί να εκδηλωθεί μέσα από την ελεύθερη βούληση κι από την ανεξάρτητη σωστή επιλογή. Φαίνεται ότι η μεγαλύτερη υλική κατάκτηση του ανθρώπου είναι η υπερηφάνεια, ο εγωισμός, που τον απομακρύνουν από το συνάνθρωπό του και ταυτόχρονα και από τον εαυτό του. Πολλά πράγματα που βλέπω γύρω μοιάζουν, με αποτελέσματα ενός πλασματικού Εγώ που κυριαρχούν τυραννικά επί της υπόστασης και επεκτείνονται ως καταπιεστική εκδήλωση και σε άλλες μορφές γύρω του. Η ελπίδα γεννιέται μέσα από την αδελφοσύνη, με τον τρόπο που θα χαμογελάσουμε και θα προσφέρουμε στο συνάνθρωπό μας τον καλύτερο εαυτό μας. Τίποτε άλλο δεν είναι η ελπίδα. Δεν είναι κάποια χώρα που παίρνουμε το αεροπλάνο και πάμε επίσκεψη.
[via]

1 σχόλιο:

  1. όχι άλλες φορτωμένες παραγωγές!


    Η παγκόσμια μουσική τάση, λόγω της επανάστασης της ψηφιακής τεχνολογίας, είναι η ωραιοποίηση. Δηλαδή μια μέτρια μελωδία ή ένα μέτριο τραγούδι μπορεί να γίνει κολοσσός μέσα από τα μηχανήματα. Ζούμε στην εποχή της τέλειας παραγωγής που έχει εξαφανίσει τη μουσική σχεδόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή