έχω την αίσθηση ότι οι coldplay είναι πολύ αδικημένοι, μπορεί όχι από τον κόσμο καθώς συγκαταλέγονται ανάμεσα στις δημοφιλέστερες αγγλικές μπάντες αυτή τη στιγμή στον πλανήτη αλλά σίγουρα από τους κριτικούς. ή έστω από κάποιους κριτικούς, όσους ασχολούνται με την ανεξάρτητη σκηνή. με φυσικό επακόλουθο την απαξίωσή τους από τους indie fans. ok, δέχομαι ότι κάποιες φορές είναι ξενέρωτοι, ότι είναι "καλά παιδιά", ότι η μουσική τους είναι σταδιακή. αλλά.. οι coldplay είναι υπεύθυνοι για μερικές από τις δυνατότερες μελωδίες που ακούσαμε στα zeros. ακόμα και στα πιο αδύναμα άλμπουμ τους όπως ας πούμε το x&y υπάρχουν μαγικές στιγμές. για παράδειγμα το speed of sound (που όποτε το ακούω συνειρμικά έρχεται στο μυαλό μου μία από τις καλύτερες και πιο αστείες σκηνές του six feet under, έξω από την τουαλέτα του nate και της brenda) ή το fix you. δοκιμάστε την πρώτη μέρα που θα επιστρέψετε στη δουλειά μετά την πασχαλιάτικη άδεια, να βάλετε αυτό το τραγούδι στο ipod ή στο αυτοκίνητο. θα κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. να πώ για το clocks; σύμφωνα με ένα σχόλιο του μανώλη κιλισμανή στο rock fm, ακούς το τραγούδι και δε σε νοιάζει τίποτα. σε μεταφέρει σε ένα κόσμο που τίποτα δε σε αγχώνει.. υπάρχουν και άλλα γαμάτα τραγούδια, για αυτό λοιπόν λίγα με τους coldplay! [pic]
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Συμφωνούμε ακόμα και στα παραδείγματα των τραγουδιών που παραθέτεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, κάποιοι έχουν αναγάγει σε κανόνα το "οτιδήποτε εμπορικό είναι μη ποιοτικό" και δυσκολεύονται αφάνταστα (πιθανόν να μην θέλουν κιόλας, λόγω ..στυλ) να εντοπίσουν κάποιες εξαιρέσεις που υπάρχουν.
όντως αυτό είναι το μεγαλύτερο κακό του ιντι φαν. υπήρχε μια περίοδος που και εγώ τα σνόμπαρα αλλά πλέον μεγάλωσα και ωρίμασα! :):):)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ κρατάω 2 τραγούδια τους:
ΑπάντησηΔιαγραφή-το Clocks, που είναι ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ, από τις πιο χαρακτηριστικές μελωδίες της τελευταίας δεκαετίας (και βάλε!)
-και το Trouble, από το ξεκίνημά τους, γιατί είναι απλό και τρυφερό (και είχε ωραίο κλίπ).
Από 'κεί και πέρα, πάνε να γίνουν U2 (και ποτέ δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα οι U2).