21 Δεκεμβρίου 2009

Top20 2000-2009: Albums



  1. Burial - Untrue (Hyperdub, 2007)
  2. Sigur Ros - () (Fat Cat, 2002)
  3. Tom Waits - Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards (Anti-, 2006)
  4. Ketil Bjornstad - The Light (ECM, 2008)
  5. Max Richter - The Blue Notebooks (FatCat, 2004)
  6. Johann Johannsson - Fordlandia (4AD, 2008)
  7. Radiohead - Kid A ( Capitol, 2000)
  8. Tool - Lateralus (Volcano, 2001)
  9. Antony & The Johnsons - I Am A Bird Now (Secretly Canadian, 2005)
  10. Arcade Fire - Funeral (Merge / Rough Trade, 2004)
  11. Bjork - Medulla (Elektra / Asylum, 2004)
  12. Nick Cave & The Bad Seeds - Abattoir Blues / The Lyre Of Orpheus (Mute, 2004)
  13. Elliott Smith - New Moon (Domino, 2007)
  14. Godspeed You! Black Emperor - Lift Your Skinny Fists Like Antennas To Heaven (Constellation, 2000)
  15. Bob Dylan - "Love and Theft" (Columbia, 2001)
  16. Portishead - Third (Island, 2008)
  17. The Field - From Here We Go Sublime (Compakt, 2007)
  18. Opeth - Damnation (Music For Nations, 2003)
  19. The National - Alligator (Beggars Banquet, 2005)
  20. The Strokes - Is This It? (RCA / Rough Trade, 2001)

Τελικά, έγινε τίποτα αυτή την δεκαετία; Μην βιαστείτε να απαντήσετε, είναι ερώτηση-παγίδα. Τα μηδενικά τελειώνουν σε λίγες μέρες και μας αφήνουν κληρονομιά αρκετές ντουζίνες καλών δίσκων, χωρίς ωστόσο να κλέβουν την παράσταση. Ενδεικτικά να πούμε ότι πρώτοι στις πωλήσεις τις δεκαετίας είναι... οι Beatles!!! (πόσο πιο ντροπιαστικό απ' αυτό θέλετε, πείτε μου) και του 2009 αν δεν κάνω λάθος... ο Michael Jackson! Μακροπρόθεσμα, για ένα πράγμα θα θυμόμαστε τα zeros, για μια λεξούλα, ένα ακρωνύμιο για την ακρίβεια: τα πάντα άλλαξαν όταν το mp3 μπήκε στην ζωή των μουσικόφιλων όλου του πλανήτη. Ή μήπως όχι; Η συζήτηση έχει ανοίξει από τα τέλη των 90s και δεν έχει τελειώσει ακόμη, οπότε μην περιμένετε απάντηση από μένα. Έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας για να ζυγίσουμε τα υπέρ και τα κατά. Ίσως το 2020 μπορούμε να απαντήσουμε με μεγαλύτερη ευκολία. Για την ώρα, επιστρέφουμε στους δίσκους.


  • Μεγαλύτερο συγκρότημα του πλανήτη παρέμειναν κατά την γνώμη μου οι Radiohead, οι οποιοι συνεχίζουν χωρίς κανένα αδιάφορο άλμπουμ. Έβγαλαν 4 δίσκους μέσα στην δεκαετία, με 2 από αυτούς να βρίσκονται στην κορυφή παγκοσμίως: το απίστευτο Kid A που αντέταξαν με θάρρος και θράσσος μπροστά στην καθολική αποδοχή του OK Computer και το πολυσυζητημένο In Rainbows που κοίταξε κατάματα το μέλλον της παγκόσμιας δισκογραφικής παραγωγής και φώναξε πως ο βασιλιάς είναι γυμνός (ενώ ο ίδιος ο δίσκος ήταν μια χαρά καλοδουλεμένος).
  • Αν μιλήσουμε για νέα πρόσωπα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε φυσικά με τους Arcade Fire, οι οποιοι έκαναν τον κόσμο να αγαπήσει παράφορα έναν δίσκο που όλοι αναγνώριζαν πως δεν είναι τέλειος-και δεν ήθελαν να είναι κάπως αλλιώς. Το Funeral ήταν το μεγαλύτερο success story της δεκαετίας και άλλαξε δραστικά τον μουσικό της χάρτη, ανοίγοντας το δρόμο για ολόκληρη την alternative/indie κοινότητα προς τα εξώφυλλα των μουσικών περιοδικών του πλανήτη. Αυτό που οι REM χρειάστηκαν 5 δίσκους για να το καταφέρουν, το Funeral με την βοήθεια των adsl συνδέσεων το έκανε σε ένα μήνα. Το Neon Bible απέδειξε πως η μπάντα ήρθε για να μείνει.
  • Οι κιθάρες επέστρεψαν (έφυγαν και ποτέ;). Είτε πιο θυμωμένες, είτε πιο μελωδικές, πιο χορευτικές, πιο blues-like ή οτιδήποτε άλλο, γρατζουνίστηκαν αρκετά τα τελευταία δέκα χρόνια. The Strokes, Franz Ferdinand, The White Stripes, Interpol, Queens of the Stone Age, Green Day και άλλοι πολλοί έκαναν το post punk/indie rock/garage rock δημοφιλές ουάνς εγκέν και κέρδισαν πολλά από αυτό.
  • Όσοι προτιμούν πιο προγκρέσιβ καταστάσεις θα πρέπει να ήταν ευχαριστημένοι στις αρχές της δεκαετίας όπου το κίνημα του post rock βρισκόταν ακόμα στην ακμή του παραδίνοντας μερικά απανωτά αριστουργήματα του είδους: Sigur Ros, Godspeed You! Black Emperor, Explosions in the Sky, Mogwai κ.α. συνέχισαν τους πειραματισμούς με αυτό τον βαθύ ήχο που είχαν ξεκινήσει στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, ωστόσο έπειτα από λίγο το μεγάλο κοινό άρχισε να απομακρύνεται.
  • Επιστροφές παλαιμάχων είχαμε αρκετές, με κάποιες από αυτές να γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία. Ο παλιόγερος ο Bob Dylan, ο αγαπημένος μου, έβγαλε 2 δισκάρες μέσα στα 00s και από άποψη πωλήσεων πρέπει να ήταν η πιο επιτυχημένη του δεκαετία ever! Έκανε νούμερο 1 με την πρώτη εβδομάδα σε Αγγλία και Αμερική στα 68 του χρόνια, τι να λέμε τώρα! Ο Morrissey βρέθηκε σε δημουργική περίοδο τουλάχιστον για 2 δίσκους και αυτός, ενώ πολλούς πόντους κέρδισε και ο Bruce Springsteen aka The Boss, κυρίως με το The Rising και τα Seeger Sessions. Η μεγάλη επιστροφή φυσικά που αποστόμωσε τους πάντες (μεταξύ αυτών και εμένα) δεν ήταν άλλη από εκείνη των Portishead πέρσι. Άξιοι.

###
τα σχόλια συνεχίζονται αύριο με dubstep, hip hop, electronica, metal, nu/post whatever και άλλες αμαρτίες, ενώ χρωστάμε και ξεχωριστές λίστες με τα τραγούδια της χρονιάς/δεκαετίας
###



ΦΕΤΙΝΕΣ ΛΙΣΤΕΣ (θα γίνουν updates σε όλα)
Top20 2009
Albums | Songs | Movies

Top20 2000-2009
Albums | Songs | Movies | Hot Scenes | Soundtracks | Videos | Books
Top20 2000-2009 Greek
Albums | Songs | Movies 
Η ψηφοφορία μας για τις ταινίες της δεκαετίας
Αρχικό ποστ | Οι 100 πρώτες | Συνολικά αποτελέσματα

6 σχόλια:

  1. δεν συμβαδιζουν παντα οι αριθμοι με τη δημιουργια. ως εκ τουτου θεωρω αστοχο το σχολιο οτι οι πωλησεις των μπιτλς ειναι κατι ντροπιαστικο.

    επισης, η δεκαετια μας εδωσε μετα απο 15 περιπου χρονια ενα πραγματικα νεο κινημα/υποειδος/genre ή όπως αλλιώς.

    από το τριπ χοπ ειχαμε να δουμε ενα νεο (underground έστω) μουσικό κίνημα.

    προσωπικά είμαι απόλυτα ευχαριστημένος από τα 00ς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστημένος είμαι κι εγώ -αλλά όχι απόλυτα.

    Φυσικά και είναι ντροπή να πουλάει περισσότερο ένα συγκρότημα που έχει διαλυθεί εδώ και 40 χρόνια! Εξωφρενικό είναι βασικά, όπως και το ότι η Μαντόνα κόβει περισσότερα εισιτήρια από την Σακίρα κτλ. κτλ., αλλά ας επιστρέψω στους δίσκους.

    Το dubstep μου άρεσε -κι οι 2 μας νούμερο ένα βάλαμε τον Burial εξάλλου- αλλά όπως λες είναι υποείδος, έχει μικρές διαστάσεις. Όπως είχαν κι όλα. Υπήρξε ένας απίστευτος κατακερματισμός σε νέα είδη και υπο-είδη, μικρο-κινήματα και μικρο-συγκροτήματα σε διαφορετικές χώρες και πόλεις και χωριά.

    Εγώ θα ήθελα να υπάρχουνε 3 συγκροτήματα σαν τους Radiohead για παράδειγμα, με σχεδόν καθολική αναγνώριση. Το dubstep να έχει τριπλάσια αποδοχή, οι Tool να παίζουνε τίγκα στο ΟΑΚΑ κ.ο.κ. Τα πράγματα να γίνονται και πάλι υπερβολικά (και να υπάρχει λόγος γι' αυτό).

    Σημεία των καιρών θα μου πεις, η διάσπαση των δυνάμεων σε πολλούς μικρότερους πόλους είναι ένα γενικότερο φαινόμενο της εποχής μας, απλά νομίζω ότι στην μουσική μας στερεί λίγο ένα κομμάτι της απόλαυσης του πράγματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα! Πολύ ωραίο το πρώτο μέρος της ανασκόπησής σας! Όσο για την πρωτιά των Beatles στις πωλήσεις, δε νομίζω ότι είναι ντροπή και ήταν άλλωστε αναμενόμενη και διαφαινόμενη από την αρχή της δεκαετίας. Η συλλογή 1 (κυκλοφορίας 2000) έχει πουλήσει γύρω στα 20 εκατομμύρια κόπιες και με δεδομένο ότι οι πωλήσεις γενικά πέφτουν κατακόρυφα, επόμενο ήταν... Δε νομίζω ότι θα ξαναεμφανιστεί το φαινόμενο ένα όνομα να ενώσει το γούστο τόσων πολλών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αγαπητε ινβερτεντ, για να μη μπερδευτουμε.. αλλο ο κατακερματισμος της μουσικης και των ακροατων και αλλο ενα υποειδος. δε μπορω να βαλω στην ιδια κατηγορια το dubstep με τη σειρα συγκροτηματων που θυμιζουν gang of four.

    το dubstep εχει τα χαρακτηριστικα ενος υποειδους (και το grunge πχ υποειδος του ροκ δεν ηταν;). ξεκινησε απο συγκεκριμενο μερος (νοτιο λονδινο), υπηρξαν δυο τρεις εταιριες που εκαναν τη σκηνη"¨(hyperdub, tempa, planet mu), υπήρξε αυτος που την εκανε γνωστη σε ευρυτερο κοινο (burial)και βεβαια ηταν η μετεξελιξη αλλων μουσικων (grime, garage, rave, hip hop etc).

    δε νομιζω οτι εχει υπαρξει κατι αναλογο τα τελευταια σχεδον 20 χρονια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ξεχνάς το σημαντικότερο: τον κόσμο. Που δεν ακολουθεί. Πόσοι ακούνε dubstep; Το 1/100 όσων άκουγαν grunge; Το 1/1000;

    ΑπάντησηΔιαγραφή