Λέτε να περάσει τον Τιτανικό (1,7 billion)?
International: 670.2 millions (65.6% Foreign)
Domestic: 352.1 millions (34.4% Domestic)
Worldwide: 1022.3 millions
υγ: πολλή καλή χρονιά το 9 για τις εταιρείες, μην ξανακούσουμε την καραμέλα ότι η πειρατεία σκοτώνει παιδιά στο ΒΔ Καμερούν, μια χαρά αυξάνονται τα εισιτήρια με τόση τζάμπα διαφήμιση.
4 Ιανουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
loan me a dime (υπάλληλος δισκοπωλείου μεταξύ άλλων): στον αντίποδα όμως δε βρίσκεται μονάχα η εταιρεία. το βίντεοκλαμπ κι ο υπάλληλος αυτού, η εταιρεία διανομής και το προσωπικό της, οι γραφίστες, οι διανομείς κλπ. σε αντιστοιχία, το ίδιο συμβαίνει και λησμονείται στα δισκογραφικά χωράφια. στη θέα του εχθρού,οι παράπλευρες απώλειες περνούν στο ντούκου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μέσα αλλάζουν, παλιά στέκια κλείνουν, νέα δημιουργούνται.
ΑπάντησηΔιαγραφήloan me a dime:εξόχως λακωνικός και περιεκτικός inverted_a!αν το εστίαζα στο εγχώριο σκέλος,θα το έλεγα έλλειμμα αγοραστικής συνείδησης ή στρεβλή εντύπωση ακτιβισμού.αν βέβαια η επιβεβλημένη απλοϊκή άποψη περί των γεγονότων που ξεπερνούν τα κεκτημένα συνεπάγεται το νέο μοντέλο-στέκι του free, χαλάλι τέτοια οδός προόδου.χαλάλι
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα της πνευματικής ιδιοκτησίας είναι τεράστιο και βασικά... άλυτο. Όχι μόνο τώρα που γιγαντώθηκε λόγω ίντερνετ, είναι άλυτο εδώ και αιώνες βασικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ισχυρίζομαι πως υπάρχει κάποια θετική ή αρνητική πρόοδος. Απλά είναι λογικό όταν αλλάζουν τα δεδομένα της αγοράς να χάνονται κάποιες θέσεις. Καπιταλιστικό ή κυνικό δεν ξέρω, αλλά όπως χάνονται από όλα τα επαγγέλματα, το ίδιο συμβαίνει και στον χώρο του θεάματος/καλλιτεχνίας.
Η κατεξοχήν αιτία αύξησης της ανεργίας από τον 18 αιώνα (στην αρχή βραχυπρόθεσμα και έπειτα μόνιμα) είναι η τεχνολογία. Κακά τα ψέματα. Όλες οι εκφάνσεις της τεχνολογίας μειώνουν την τελική αξία στο οτιδήποτε, άρα κάποιοι χάνουν τη δουλειά τους. Άντε να προσαρμοστείς λίγο με τη νέα κατάσταση και να δημιουργήσεις κάτι καινούργιο με το νέο μέσο αλλά τελικά στην ζυγαριά θα βγεις χαμένος.
Πίσω στο downloading, κάποιες μορφές εισοδήματος των καλλιτεχνών ενισχύονται, κάποιες παραδοσιακές εξαφανίζονται. Και κυρίως δημιουργείται ένα μεγάλο ποτένσιαλ για όλους να ονειρεύονται την παγκόσμια φήμη μέσω του ίντερνετ. Φτηνή κατανάλωση από πράγματα που διαφορετικά δεν θα άκουγες/έβλεπες καν, μπας και πετύχεις κάτι καλό.
Έχω ξαναπει ότι κατά τη γνώμη μου αυτή η φούσκα κάποια στιγμή θα σκάσει, όταν πολλοί από τους παίχτες του παιχνιδιού αποσυρθούν από μόνοι τους, γιατί θα καταλάβουν πως δεν υπάρχει ψωμί. Δεν υπάρχουν αρκετοί πλανήτες για να ακούσουν τη μουσική που βγαίνει σήμερα από τη Γη, πώς να το κάνουμε.
Στην σούμα βέβαια, το μοντέλο μειώνει της θέσεις εργασίας όπως και να γίνει, σ' αυτό έχεις δίκιο (αλλά είναι αναπόφευκτο).
loan me a dime:μου θυμίζεις μια εργασία που είχα κάνει στη σχολή αναφορικά με τη μουσική στην ψηφιακή εποχή (νέο επικοινωνιακό-επιχειρηματικό μοντέλο/κλασσικό κλπ).προς αποφυγή παρεξηγήσεων δεν είμαι ψηφοφόρος του ΚΚΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφήσαφώς άλυτο πρόβλημα το θέμα της πνευματικής ιδιοκτησίας, και στο κάτω-κάτω εκεί είναι όλη η ιστορία (για το πως ο κάθε δημιουργός επιθυμεί να "καταναλώνεται" το έργο του).από εκεί και πέρα είναι εύσχημος τρόπος η αναλογία προόδου της τεχνολογίας με παραδείγματα λειτουργίας βιομηχανιών και πως εξαλείφθηκαν σταδιακά τα εργατικά χέρια (σκέψου να υπήρχε ακόμη ισχυρή εγχώρια εργατική τάξη και πως αυτή θα επιδρούσε ,ας πούμε, στη διαφύλαξη των όρων μιας πορείας), αλλά είναι τελείως διαφορετικοί οι συσχετισμοί λειτουργίας της μουσικής βιομηχανίας απ'ότι σε μια βιομηχανία αυτοκινήτων.
στο ρεζουμέ συνάμα με τα υπέρ και τα ντεζαβαντάζ που σημειώνεις, υπάρχουν και τα προφανή κατά, με σοβαρότερο ενδεχόμενο την αλλαγή του τρόπου δημιουργίας ενός συνολικού έργου και τη ροπή προς τη δημιουργία μεμονομένων τραγουδιών.
όπως και να έχει, ανεξαρτήτως απ'τις σαφώς μειωμένες θέσεις εργασίας, η κύρια διαφωνία μου έγκειται στα "νέα στέκια" που αναφέρεις που δημιουργούνται.Έγκειται στην όποια άποψη, συνείδηση, ταυτότητα, γνώση, ουσιαστική υπόσταση αυτών