I used to think that the day would never come

Ακούω καμιά δεκαριά κυκλοφορίες αυτού του μήνα και δεν μ' αρέσει τίποτα (μόνο το Vexations των Get Well Soon έχει την ομορφιά του, ενώ το Vivian Ondine του William Basinski δεν άντεξα να το ακούσω ολόκληρο), οπότε δεν θα πρέπει να μου φαίνεται περίεργο που χθες κόλλησα στο ραδιόφωνο με το παραπάνω τραγούδι.

I used to think that the day would never come

I'd see delight in the shade of the morning sun

My morning sun is the drug that brings me near

To the childhood I lost, replaced by fear

I used to think that the day would never come

That my life would depend on the morning sun...

Πώς μπορούσαν στα άτιμα τα 80s (ή και στα 90s ακόμα) και έβγαζαν και τόσο μελαγχολική και τόσο ποπ μουσική γαμώτο μου;