16 Ιανουαρίου 2010

A Serious Man (Ethan & Joel Coen, 2009)



When the truth is found to be lies / and all the joy within you dies
don't you want somebody to love / don't you need somebody to love
wouldn't you love somebody to love / you better find somebody to love...

Τα φοβερά αδέρφια έκλεισαν τη δεκαετία με άνεση και στυλ, απολαμβάνοντας τον καθυστερημένο κατά πολλά χρόνια σεβασμό του κινηματογραφικού πλανήτη μετά το No Country for Old Men. Με την αυτοπεποίθηση να ξεχειλίζει λοιπόν, παραδίδουν άλλη μία καλή ταινία, απόλυτα κοενική (ο κόσμος όλος του ήρωα καταρρέει, κανείς δεν θα σε σώσει, το Σύμπαν κυβερνιέται από την τύχη, όλα είναι θέμα παρατήρησης και θεός δεν υπάρχει), αλλά με το "ελεύθερο" να προσθέσουν τη γάτα του Σρέντικερ, την αρχή της αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ, τις εβραϊκές μνήμες των παιδικών τους χρόνων και τους Jefferson Airplane. Ακόμη και να την προλογίσουν με μία αλληγορική ιστορία μικρού μήκους από την Πολωνία του 19ου αιώνα! Είναι φανερό ότι η συγκεκριμένη ταινία βλέπεται απολαυστικά από όσους τους παρακολουθούν χρόνια και είναι πρόθυμοι να αφεθούν στους φιλοσοφικούς στοχασμούς της, αλλά αποτελεί μία τουλάχιστον ανορθόδοξη επιλογή για τους απροετοίμαστους. Όπως επίσης είναι προφανές ότι δύσκολα μπορούν να συνεχίσουν άλλο αυτή τη μανιέρα, όσα στολίδια κι αν της προσθέσουν, εκτός κι αν θέλουν να γίνουν ο καινούργιος Γούντι Άλλεν. Σκεφτείτε το: οι καλύτερες ταινίες τους βγήκαν στα μέσα της δεκαετίας του 90. Άντε και με το Big Lebowski το '98 (το οποίο θα γίνει σύντομα κλασικό αλλά είναι υπερτιμημένο). Έχει έρθει η ώρα για κάτι διαφορετικό, δεν νομίζετε; Δηλώνω μέγας θαυμαστής τους και ταυτόχρονα τα μάλα απορημένος για τους όψιμους διθυράμβους που ακούγονται τελευταία για το έργο τους. Πώς μπορείς να λες αριστούργημα το A Serious Man ή ταινία της χρονιάς; Το Μπάρτον Φινκ και το Φάργκο δεν τα 'χεις δει; Ή σε θόλωσαν οι λεπτομέρειες που λέγαμε παραπάνω; Για να μην θυμίσω ότι το 2009 είχε κοτζάμ White Ribbon στη φαρέτρα του... Οι Κοέν για άλλη μία φορά δεν παίρνουν τα πράγματα πολύ σοβαρά και δεν λυπούνται τους "σοβαρούς" τους ήρωες. Πολύ φοβάμαι όμως ότι το κάνουν οι νεότεροι θεατές τους.

3,5/5

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου