Ο Πλιάτσικας ας πούμε ποιος είναι; Ο ψηλός;

Ποτέ δεν περίμενα ότι μία δήλωση θα με έκανε να συμπαθήσω τόσο τον Πλιάτσικα, όσο αυτή του Χάρη Κατσιμίχα που "έσπασε τη σιωπή του" μετά από δέκα χρόνια και επέστρεψε με ονόματα και διευθύνσεις στην τελευταία AV.

Πέρα από αυτούς που ανέφερες, συνεργαστήκατε και με τον Γιώργο Νταλάρα, τους πρώην Πυξ Λαξ.

Συνεργάστηκα μαζί τους για επαγγελματικούς λόγους, δεν τους παντρεύτηκα κιόλας! Ο Πλιάτσικας ας πούμε ποιος είναι; Ο ψηλός; Νομίζεις ότι τους ξέρω; Άσε τον Ξυδού, είναι παλιός φίλος από το ’70. Με τον Στόκα πίναμε κάνα καφέ στη Ν. Σμύρνη όταν έμενε κι αυτός ένα φεγγάρι εκεί. Μετά χαθήκαμε. Όσο για τον Νταλάρα: «Γιωργάκη… δεν θέλω να ’μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί, θέλω μονάχα να μη θυμάμαι» όπως λέει η Αλαγιάννη με τον Παπάζογλου.

Τις δουλειές των υπόλοιπων καλλιτεχνών της γενιάς σου τις παρακολουθούσες;

Ποιους εννοείς; Θέλω ονόματα.

Τον Γιώργο Νταλάρα, τον Νίκο Πορτοκάλογλου, τον Γιάννη Αγγελάκα…

Τώρα πια, που ουσιαστικά δεν είμαι μέσα στο χώρο –βγήκα μόνος μου σε σύνταξη με εθελουσία– έχω την «πολυτέλεια» να λέω κι εγώ τη γνώμη μου, χωρίς το φόβο ότι θα μου αποδοθεί επαγγελματικός φθόνος, ανταγωνισμός κ.λπ. Οι θεματολογίες των Κατσιμιχαίων είχαν πάντα σαν επίκεντρό τους τα ατομικά και συλλογικά βάσανα των ανθρώπων. Ήταν καλώς ή κακώς το λεγόμενο protest song. Ως εκ τούτου, η χρονική –και μόνο– συνύπαρξή μας με άλλους μουσικούς, κάτι εντελώς τυχαίο –το επαναλαμβάνω– δεν λέει απολύτως τίποτα. Γιατί; Γιατί δεν ήταν ένα κίνημα, όπως π.χ κάποτε στα ’60 το Νέο Κύμα, με κοινή αισθητική, ιδεολογική και μουσική βάση. Τι σχέση έχουν τα δικά μας τραγούδια με τις άχρωμες, άγευστες και άοσμες θεματολογίες του Ξυδάκη, με τους μικροαστικούς νταλκάδες του Πορτοκάλογλου, με το ρηχό λυρισμό του Αλκίνοου Ιωαννίδη και τις μπουρδολογίες π.χ. του Φάμελου; Απολύτως καμία! Προτιμώ χίλιες φορές τα μουγκρητά του Αγγελάκα, γιατί αυτός ο άνθρωπος… τρώγεται με τα ρούχα του. Ή… ο χοντρός των Active Member. Το ίδιο κι αυτός. Εξάλλου προέρχονται και οι δύο από το rock, το οποίο, κάποτε τουλάχιστον, είχε σαν κύρια θεματολογία του τα σκατά και πώς να τα αντιμετωπίσετε!

***

Κανένα σχόλιο από μένα, ούτε για τα παραπάνω, ούτε για όσα λέει για τον Καρατζαφέρη (μπρρρρ). Έχει πλάκα να ανεβαίνει η θερμοκρασία στις συνεντεύξεις πάντως (την θυμάστε εκείνη την συνέντευξη της Monika;)...

Για να αποδίδουμε όμως τα του Καίσαρα τω Καίσαρι, και σε συνέχεια αυτού που λέγαμε με τον Lkrory, τα  Ζεστά Ποτά φυσικά και είναι ένα εγχώριο Αριστούργημα, από τα τελευταία που μας χάρισε η ελληνόφωνη μουσική. Έτερον εκάτερον —όπως πάντα.