8. Νήμα

Χίλιες νύχτες τώρα τ’ άστρα σβήνουν
οι θεοί μας προκαλούν να βρούμε το χαμένο φως
θα έρθει η ώρα της δικαιολογίας
που ήταν η αγάπη όταν ήμουνα μικρός;
Τις Κυριακές στο σπίτι της γιαγιάς μου
καθισμένοι όλοι γύρω από τυφλή φωτιά
όνειρα έχουμε όλοι μέσα στην καρδιά
τα μάτια μου σαν κλείνουν βλέπω να πετάν ψηλά

Πεταλούδες φτερουγίζουν πάνω από το δάσος των νεκρών
που στα χέρια χαραγμένα έχουν τ’ ευαγγέλια των λαών
ο ιδρώτας τους ποτίζει τ’ άνθη σ’ έναν κήπο μαγικό
κι ο καρπός που την άνοιξη θα ‘ρθει θα ταΐσει το μωρό
οι νεκροί θα τραγουδάνε χάδια γι’ έναν έρωτα κρυφό
οι εχθροί όταν νικήσουν θα ‘ρθουν να ζυγίσουν το σωρό
η ελπίδα μιας ελπίδας που είχα ταξιδεύει στο κενό
και το νήμα που ακολουθείς έχει κοπεί από καιρό σε καιρό

Νιώθω κάτι αληθινό