Caribou - Swim (2010)

Τώρα πια τα νέα μοιάζουν παλιά: εδώ ο Carles έχει ονομάσει το Odessa ως "the first authentic mp3 of 2k10" ήδη από τις 22/1, τι άλλο να προσθέσει κανείς; Εμένα πάντως με έπεισε ο Narita όταν περιέγραψε το Jamelia ως ένα "μικροαστικο εγωιστικο νετρονιο θλιψης κολληματικου χαρακτηρα." Αυτά τα δύο κομμάτια, πρώτο και τελευταίο του δίσκου αντίστοιχα, δίνουν τον τόνο και μαζί τον ανεβάζουν συνολικά ένα επίπεδο πιο πάνω, ή μάλλον... πιο κάτω, στο βυθό της θάλασσας, εκεί δηλαδή που θέλει να μας παρασύρει το σπιράλ των μεθυστικά επαναλαμβανόμενων ηχοφαρμάκων του Dan Snaith. Λίγο ψυχεδελικό, λίγο ηλεκτρονικό και απόλυτα καλοκαιρινό, το Swim φαίνεται πως θα έχει την ευκαιρία να γίνει περισσότερο γνωστό από την Andorra, αν και αρκετοί επιμένουν ότι αυτό δεν είναι δίκαιο. Τι να φταίει άραγε που τέτοιοι ήχοι ακούγονται πλέον όλο και ευκολότερα (λέτε να να έχουν βάλει το χεράκι τους αυτοί που δεν λέμε τ' όνομά τους); Όπως και να 'χουν τα πράγματα, εδώ συναντάμε έναν από τους πιο συμπαγείς δίσκους του 2010 και προσωπικά —όσο κι αν σιχαίνομαι αυτή την έκφραση— τον μεταμεσονύχτιο ήχο του φετινού καλοκαιριού, όταν προσπαθείς να γυρίσεις σπίτι πριν το χάραμα. (είναι πολύ γελοία η πρόταση όντως, μετάνιωσα ήδη)

4/5

Αγαπημένα: Odessa, Jamelia, Kaili, Found Out

read more