18 Ιουνίου 2010

as the tide brushes sand in my eyes


Given the chance
I'll die like a baby
On some far away beach
When the season's over.
Unlikely
I'll be remembered
As the tide brushes sand in my eyes
I'll drift away.
Cast up on a plateau
With only one memory
A single syllable
Oh lie low lie low.

3 σχόλια:

  1. ισως το καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών.

    πρωτοποριακό τεχνικά, αδιανοήτες ενορχηστρώσεις, χτίσιμο από το διάστημα, και εκεί που νομίζεις οτι δεν θα γίνει κάτι άλλο σκάνε οι καλύτεροι στίχοι που έχουν γραφτεί ποτέ από άνθρωπο, κάπου ανάμεσα στην παραίτηση, στην απόγνωση, στην γαλήνη, στην νοσταλγία, και πάντα με εφτά κιλά δάκρυα έτοιμα να αρχίσουν να τρέχουν, σαν να ανοίγουν βρύσες. και σκέψου πόσο αστείο έιναι, ο eno, που τον έχουν για ψυχρό, ποζερά και conceptual, να τα λέει όλα σε 3 στροφές.

    όταν άκουγα το αφιέρωμα του πετρίδη στα καλύτερα τραγούδια του αιώνα (κάπου το 1998-99-00 αν θυμάμαι καλά), και το είχε σαν σήμα, πωπω, ένιωθα όλη την απόκοσμη αγαλλίαση μαζεμένη. απίστευτο.

    μετά, το 2004, όταν είχα πάθει την ψύχωση με τις λούπες και τις τεχνικές αυτές, το είχα στο ριπιτ για μία βδομάδα. στο discman, στον υπολογιστή, στα αυτοκίνητα των φίλων, στα σπίτια των φίλων. δεν το χωρούσε το μυαλό μου ότι αυτο το τραγούδι, αυτή η κομματάρα που την άκουγα ήδη τόσα χρόνια, γράφτηκε το 1972. και όχι μόνο αυτό, αλλά έχει τόσο πράμα μέσα του. να το ακούς και να μην καταλαβάινεις τι σου γίνεται.

    και τώρα, όποτε το βάζω να το ακούσω, σίγουρα θα το ακούσω 5 φορές και μετά τον υπόλοιπο δίσκο.

    δεν πιστεύω ότι θα ακούσω καλύτερο τραγούδι στη ζωή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. και εγω οποτε το βαλω το ακουω 5-6 φορες συνεχομενες.

    αυτο το τραγουδι ΕΙΝΑΙ καλοκαιρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή