20 Ιουλίου 2010

adventures in modern music

περίπου ένας χρόνος πίσω. διαβάζοντας το περιοδικό wire πέφτω πάνω σε ένα κείμενο που εισαγάγει τον όρο hypnagogic pop, ένα "κίνημα" εικοσάρηδων που εμπνέεται από τα 80ς και έχει σαν ύμνο το boys of summer. περίεργα πράγματα..

χθές. αμέριμνος ακούω την εκπομπή των blu velvet και gsus στον poplie και ξαφνικά παίζουν ένα κομμάτι που με κολλάει στον τοίχο. ρωτάω και μαθαίνω ότι η μπάντα λέγεται washed out, κατεβάζω σήμερα και ακούω 2 ep του(ς) και διαπιστώνω ότι πρόκειται για αντιπροσωπευτικό σχήμα της hypnagogic pop.

αναρωτιέμαι, εάν το wire δεν είχε γράψει εκείνο το κομμάτι, θα έφταναν ποτέ στα αυτιά μου αυτές οι υπέροχες μουσικές; νομίζω πως όχι.

αναρωτιέμαι επίσης, πόσα έντυπα έχουν σήμερα τη δύναμη να είναι στα αλήθεια trendsetters;

υποψιάζομαι ότι κάποιοι θα θεωρήσουν το παραπάνω σχόλιο σαν κάτι κακό, ενδεχομένως να εντάξουν τους αναγνώστες στην περίφημη κατηγορία των hipster. η προσωπική μου απάντηση είναι ότι πάντα κάπως έτσι ήταν η ιστορία με media/μουσικές/ακροατές και φυσικά, το συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει και πιστεύω βαθιά. σημασία δεν έχει τόσο τι γράφει το wire και κάθε έντυπο, αλλά πώς καθένας το ερμηνεύει.

η ουσιά βρίσκεται στον αναγνώστη, όχι στο έντυπο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου