sincerely, inverted_a

υπάρχει κάποιος στον κόσμο που να μπορεί να γράψει ένα τραγούδι σαν κι αυτό; ιδού η τελευταία ερώτηση που πόλωσε τους αναγνώστες στον reader. ερώτηση, βεβαίως, ρητορική (κι όμως, πρέπει να ακούσεις το σόλο σαξόφωνο στην εκτέλεση του τελευταίου live δίσκου, songs from the road).

στο bios το πράγμα πήγε να χαλάσει από νωρίς, αλλά ευτυχώς το έσωσε η μουσική και μία στοιχειώδης οργάνωση την δεύτερη μέρα (τα 'χετε διαβάσει είκοσι φορές, είμαι σίγουρος). πλακατζής ο gonja, ιδιοφυΐα ο killer, αλλά το δικό μου κεφάλι πήρε υπερβολική δόση στο τελευταίο μισάωρο των autechre (πώς είναι αυτό που περιγράφει ο Narita στην Θεσσαλονίκη; κάτι τέτοιο).

ή μήπως ήταν η πανέμορφη φωτογράφος στην πρώτη σειρά την παρασκευή η αιτία; δεν θυμάμαι... εσύ Λευτέρη; ψάχνοντας κάτι για φαγητό μετά τις 4, είδα έναν τύπο γύρω στα τριάντα, ψηλό και καλοντυμένο, να κατεβαίνει με ένα ποδηλατάκι την Πειραιώς. σκέφτηκα πως κάτι καταλαβαίνει ολέθρια λάθος σ' αυτό τον κόσμο ή εγώ.

μέσα σ' όλο το σπρωξίδι και τη ζέστη αναρωτιόμουν γιατί παλεύουμε με τόσες αηδίες από την εφηβεία για να δηλώσουμε το παρών. άλλος κάνει τατουάζ, άλλος φοράει σκουλαρίκι, φτιάχνει τζίβες ή διαβάζει Μπουκόφσκι (κάντε άπειρες λίστες, από τα πολύ ξενέρωτα ως τα πολύ σκληρά). αφού στο τέλος δεν γλιτώνεις από τον εαυτό σου, τι να σου κάνει η εικόνα που πας να φτιάξεις με τόσο κόπο;

την ξέρω την απάντηση —ποιος νομίζεις ότι είσαι και σχολιάζεις τι κάνει ο άλλος; πίσω στον απατηλό κόσμο των συλλεκτών εμπειριών, ένας φίλος μου έλεγε πως θέλει να γυρίσει τον κόσμο (οι καλύτεροί μου φίλοι-φίλες μου λένε κάτι τέτοια, και ίσως γι' αυτό κάνουμε χρόνια παρέα, μόνο διαφορετικοί άνθρωποι θα ταίριαζαν έτσι, σε κανένα σημείο του Σύμπαντος δεν ισχύει αυτό). ήθελα να του απαγγείλω το πόλις του Καβάφη, αλλά ο μελαγχολικός του τόνος με έπεισε πως το ήξερε καλύτερα από μένα. διαλέγει κανείς κάτι να ξεχνιέται, διαλέγω και 'γώ.

ο Καμύ θα μας περιμένει στη γωνία.

έπεσα τυχαία πάνω σε έναν λογαριασμό facebook πρώην μου από το λύκειο. την θυμάμαι να έχει μακριά ίσια μαλλιά και να μιλάει χαμηλόφωνα. στις φωτογραφίες έδειχνε τον κώλο της μαζί μ' έναν ωραίο υποθέτω τύπο στην παραλία. είναι πιο όμορφη τώρα και ζήλεψα.

ο παιδικός μου έρωτας στο δημοτικό (ή, ένας απ' αυτούς, ποιος τα θυμάται αυτά τα πράγματα ξεκάθαρα ποτέ δεν κατάλαβα) παντρεύεται σε λίγες μέρες. μικρή αγνοούσε ουσιαστικά την ύπαρξή μου, ώσπου έφυγε σε άλλη πόλη. συναντηθήκαμε μετά από χρόνια, φοιτητές στην Αθήνα και βγήκαμε για δύο ποτά. ξαφνικά, με ερωτεύτηκε, αλλά εγώ της είπα πως την βλέπω σαν φίλη. μου έστελνε μηνύματα επί ένα χρόνο και μετά εξαφανίστηκε. δεν της είπα ποτέ τίποτα για τα χρόνια του γυμνασίου και του δημοτικού. δεν με κάλεσε στο γάμο.

το βρίσκω δίκαιο.