επτά κύκλοι

πρώτος κύκλος. γυναίκα

κτίρια τη νύχτα πάντα τέτοια
Εκείνα τα χρόνια, είχα μια φίλη, από τους πιο ζωντανούς ανθρώπους που είχα γνωρίσει ποτέ, την έβλεπα σχεδόν κάθε μέρα, μου έδινε και γράμματα σε χειροποίητους φακέλους, σε ένα από αυτά έγραφε "δε θέλω να γίνω σαν τους γονείς μας που είναι άτολμοι και φοβούνται το μέλλον, εγώ θέλω να ζω το τώρα". Μας ωθούσε ή μας παρέσερνε στις πλέον εξωφρενικές καταστάσεις, γελάγαμε συνέχεια, αργότερα μου είπε για το αγόρι της "δε μου αρέσει περισσότερο από σένα κι ούτε θέλω να ζήσω μαζί του. Είναι μούχλας". Μετά, ο μούχλας έγινε ορκωτός λογιστής με ριγμένο πουλόβερ στους ώμους του.
Την τελευταία φορά που την είδα -πάνε σχεδόν δέκα χρόνια- είχε γεμάτη ντουλάπα με ρούχα αφόρετα, έψαχνε καναπέ για το σπίτι τους κι είχε αλλάξει χωρίστρα στα μαλλιά της. Της πήγαινε νομίζω.

gasireu ψιλόβροχο στον ώμο της
Στέκεται στην πόρτα. Ώρα τώρα της έχει πέσει η τιράντα του σουτιέν απ’ τον ώμο. Την ενοχλεί. Έχει φτάσει στη μέση του μπράτσου. Την ενοχλεί πολύ, τόσο που από τα νεύρα και το κρύο η αριστερή της ρώγα, απ’ τη μεριά της τιράντας, έχει σκληρύνει και την πονά. [...] Ο ερωτισμός σ’ αυτή την πόλη, έχει πεθάνει για πάντα.

φήλινγκ/μινεσότα 42
Kι όμως, φαίνονται πραγματικά τόσο ευτυχισμένοι.Και σκέφτομαι, τι είναι προτιμότερο? να είσαι ευτυχισμένος και να σε κοιτάνε κάτι πικρόχολοι τύποι σαν και μένα και να σε θεωρούν ηλίθιο? ή να είσαι ένας μίζερος κυνικός μαλάκας που τα βλέπει όλα αφ’ υψηλού και κοροϊδεύει τους πάντες?

κ.κ.μοίρης δέκα δισεκατομμύρια βαθμοί κέλβιν
να θυμηθώ κάποια μέρα να γράψω μιαν Ωδή στο γυμνό δέρμα των άκρων, εκείνη τη γωνιά που ακόμη κι ένα τόσο δα σημαδάκι πάνω της είναι ικανό να σε στείλει να καείς στην Κόλαση και να ικετεύεις για εξαΰλωση

δεύτερος κύκλος. τσιγάρα

τσαλαπετεινός υγ.
Ύστερα από οχτώ χρόνια,

gasireu tierra del fuego
Εδώ στο τέλος του κόσμου μου, μπροστά στη μεγάλη φωτιά, δεν υπάρχει χώρος για αμαρτία, ούτε σαν σκέψη. Αν ήμουν γενναίος θα ριχνόμουν μέσα της, σα μια μορφή θυσίας και εξαγνισμού στον ιερό της ρόλο ως φανού πορείας, να σιγοκαίω, αιώνια ψυχή, παραδομένη. Όμως με αυτό το τέλος θα αναιρούσα την ζωή μου για μια ακόμη φορά.

ο άνθρωπος χωρίς παρελθόν κόκκινη άμμος
/κι έπειτα μπορεί ξαφνικά να μεγάλωνε η θάλασσα/ το πρωί δηλαδή και τότε ποιός ξέρει πόσο πιο πελώρια βουλιαγμένοι/ όσο σκάλιζα πάλι την υγρή άμμο/ τόσο περισσότερους θησαυρούς ξέθαβα/ στο τέλος ζαλίστηκα με τόσα χρώματα και σχήματα που μάζευα ενστικτωδώς ότι άγγιζα/ ο Γιώργος γκρίνιαζε όπως πάντα/ ήτανε μια άμμος παράξενη/

theorema οι μπαμπάδες της πλαζ
Οι μπαμπάδες της πλαζ είναι όμορφοι///Ανεξάρτητα από την εμφάνισή τους, έχουν ωραία φωνή και ελκυστική αύρα///Δεν φωνάζουν πανικόβλητοι όταν το παιδάκι πλατσουρίσει λίγο πάρα πάνω στην ακρογυαλιά///Δεν επιμένουν με χίλια δυο τεχνάσματα για μια κουταλίτσα πάρα πάνω

τρίτος κύκλος.ελλάδα

το βυτίο λεωφορεία γεμάτα σαρδέλες
Η λέξη που ψάχνω είναι ταπείνωση.

βλέμμα ο μακρύς, σκληρός χειμώνας του 2011
Η συρρίκνωση του μέλλοντος, η διάχυση ενός μετανεωτερικού κυνισμού ντυμένου σαν πραγματισμός, ο προϊών αποκλεισμός λαϊκών και μικρομεσαίων στρωμάτων από το greek dream του αυτοδημιούργητου, η διαψευσμένη υπόσχεση της διαρκούς ευδαιμονίας, ο συστημικός αποκλεισμός των μαζών από το πολιτικό παιχνίδι ακόμη και σαν δυνατότητα φωνής, όλα αυτά τα, λίγο – πολύ διεθνή, χαρακτηριστικά της άφωνης, απολιτικής μεταδημοκρατίας, συγκεράζονται με εγχώριες ιδιοσυστασίες, με την υποχώρηση της παραδοσιακής οικογένειας, με απίσχναση του παραγωγικού ιστού, με ξεθώριασμα ταυτοτήτων και αναπαραστάσεων. Συμποσούμενα και ανασυντιθέμενα δίνουν ένα δυνάμει εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα, εγκαιροφλεγές, έτοιμο να αναφλεγεί δοθείσης αφορμής.

v for valis κκε generator (v1.0)

κ.κ.μοίρης ευρυζωνική ή θάνατος

τασούλα καραϊσκάκη η αθέατη άβυσσος της ανεργίας
Αν η ανεργία φτάσει το 20% και οι άνεργοι το ένα εκατομμύριο, συνηθίζουμε να λέμε, θα γίνει κοινωνική επανάσταση. Θα γίνει; Υπάρχει μια σοβαρή πιθανότητα αυτό το υψηλότατο ποσοστό ανεργίας σιγά σιγά να εμπεδωθεί σαν άλλη μια πικρή πραγματικότητα.

news247 εγκαίνια σε οίκο ανοχής
Στη Λάρισα επενδύθηκαν ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά τέσσερα εκατομμύρια ευρώ για τη δημιουργία υπερπολυτελούς οίκου ανοχής, που έχει μέχρι και οπτικές ίνες. Από τα εγκαίνια δεν θα μπορούσε φυσικά να λείψει η Τζούλια Αλεξανδράτου.

τέταρτος κύκλος.φιλοσοφία

radical desire Badiou
Πολλά από τα αντεπιχειρήματα του Ζίζεκ, αντίθετα, μοιάζουν να είναι πιστές παραφράσεις, ξαναγραμμένες βέβαια σε λακανικά ή εγελιανά, της σκέψης του Μπαντιού όπως αυτή θα ήταν κατανοητή ορθά. Το να ξεδιαλύνεις αυτόν τον ερμηνευτικό κόμβο μπορεί να είναι μια εφιαλτική εργασία αντάξια του Σίσυφου. Ίσως αυτός να είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Μπαντιού έχει ως σήμερα παραμείνει κατ’ εξαίρεση σιωπηλός ως προς την πολεμική που προκαλεί ο φίλος του.

διαστάσεις ο ίλιγγος της ελευθερίας
Το καινούργιο µας πρόβληµα είναι πώς να κυβερνηθεί µια κοινωνία ατόµων που δεν γνωρίζει πλέον καν ότι είναι µια κοινωνία. Το πρόβληµα της σηµερινής δηµοκρατίας είναι αποτέλεσµα της επιτυχίας της. Εχουµε φτάσει σ' ένα στάδιο όπου γυρίζουµε την πλάτη στο πραγµατικό πνεύµα της δηµοκρατίας, που είναι η από κοινού λήψη αποφάσεων. Οµως η άρνηση του συλλογικού από το άτοµο δεν είναι πιο ικανοποιητική από την άρνηση του ατοµικού από το σύνολο. Πρέπει να βρεθεί µια ισορροπία ανάµεσα στα δύο. Αυτό θα είναι το πολιτικό ζήτηµα του 21ου αιώνα.

αρανίτσης η αίρεση της αγάπης
Ελάχιστοι δείχνουν να κατανοούν ότι η περιπέτεια στην οποία αφήνει χώρο η παύση του λόγου του Θεού φανερώνεται, ακριβώς, στον ανορθόδοξο τόνο της προτροπής να αγαπάς τον πλησίον σου ως εαυτόν - ο δεύτερος όρος της σύγκρισης περνάει απαρατήρητος, κυρίως ένεκα της κοινής δοξασίας, ειδικά μεταξύ προτεσταντών, ότι το επίτευγμα ισοδυναμεί με το να αγαπάς τον πλησίον κατευθείαν και αποκλειστικά, σαν να λέμε ερήμην του εαυτού. Από εκεί προέρχεται, δευτερογενώς, η εντύπωση ότι το δώρο αφορά εν δυνάμει οιονδήποτε τυχαίο άλλο, χωρίς τη διαπροσωπική και διακριτική μεσολάβηση της αντοψίας. Ομως, το να δωρίσεις τον εαυτό σου στον άλλο προϋποθέτει το να έχεις εαυτό, γεγονός συζητήσιμο αν αναφερόμαστε σε δυστυχείς, οι οποίοι, ως εκ τούτου, δηλαδή ακριβώς επειδή ο εαυτός τους τελεί υπό διάλυσιν, αδιαφορούν παγερά για τον εαυτό του άλλου, για το ποιος είναι ο άλλος και για το τι δηλώνει το βλέμμα του.

πέμπτος κύκλος.5

το βυτίο 5/5 - έξω
Ο Α. είναι στα προπύλαια. Το έχει ακούσει. Μου λέει: Όταν περνούσα από κει, είχε ανάψει μια μικρή φωτιά στην τράπεζα. Κάποιοι είχαν βγει στα μπαλκόνια. Ως συνήθως οι διαδηλωτές τους έβριζαν, λέγοντας τους ότι θα έπρεπε να απεργούν. Ένας άντρας απ’ το μπαλκόνι, λέει: «όχι έτσι ρε παιδιά. Θα καούμε ζωντανοί». Ένας ηλικιωμένος λίγο πιο μπροστά φωνάζει «να καείτε μουνάκια».

ποίηση στη σκάλα πλην εξαιρέσεων
χτες το βράδυ έπεσα πάνω σε ένα μαλάκα. Εναν γελοίο τύπο που ενώ δεν είχε κατέβει ούτε μια φορά στη ζωή του σε διαδήλωση θεωρούσε ότι εμείς, οι αριστεροί, κάψαμε τους ανθρώπους στη Μαρφίν — τότε.

διαρροές στο τίποτα/ 1 / 2 /

έκτος κύκλος.μαθηματικά

radical desire τρεις και ένας θάνατοι
Η κρυφή και ανομολόγητη αισχρότητα κάθε κατάστασης βρίσκει, αργά ή γρήγορα, το σημείο αγκυροβόλησής της στο πραγματικό. Στην άδεια έρημό του. Στο πραγματικό, ακούτε; Δεν συμβολίζει τίποτε τούτος ο θάνατος.

βλέμμα όλοι οι θρήνοι φέρνουν την αλήθεια τους
Διότι οι δικαστές, και οι ένορκοι μαζί τους, εκπρόσωποι όλοι μιας κοινωνίας τραυματισμένης και τελούσης εν αγωνία για το εγγύς μέλλον, θυμούνται πολύ καλά όχι μόνο τι συνέβη τον μακρύ Δεκέμβρη του 2008, αλλά και τι συνέβη το 1985, με τον φόνο του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά, και το 1990, όταν ο φονεύς του Καλτεζά, αστυνομικός Αθαν. Μελίστας, αθωώθηκε από το Εφετείο. Δεν θα ήταν υπερβολικό να ισχυριστούμε ότι στο 1990, στο σύνθημα “Είμαστε ο ανθός της ελληνικής νεολαίας“, κατά τις ταραχές για την αθώωση Μελίστα, βρίσκονται οι ρίζες της σημερινής ανυπακοής της νεολαίας, και μια από τις ισχυρότερες ρίζες του Δεκέμβρη ’08.

tcorp #religion

τελευταίος κύκλος.θεός

vita moderna πάλι και ξενιτέψεις με, στα ξένα μην πεθάνω
Βηματίζω στον περίβολο της Σωτηρίας περιμένοντας τις εξετάσεις της μάνας μου και ακούω τα πουλιά να τρελαίνονται στο ανοιξιάτικο φως...