γιατί δεν γράφονται πιά τέτοια βιβλία;

<<Όταν ήταν μικρή, η Αμάντα έκρυψε ένα μεγάλο ρολόι μέσα σε ένα γέρικο σαπισμένο κορμό δέντρου. Το τικ-τακ του τρέλανε τους τρυποκάρυδους. Αγνοώντας όλα τα νόστιμα ζουζούνια γύρω τους, έκαναν το μυαλό τους κουρκούτι από το χτύπα-χτύπα, προσπαθώντας να φτάσουν στο ρολόι. Χρόνια αργότερα, η Αμάντα χρησιμοποίησε το πείραμα των τρυποκάρυδων σαν ένα μοντέλο για την κατανόηση του καπιταλισμού, του κομμουνισμού, του χριστιανισμού, και όλων των άλλων συστημάτων που βασίζονται στις μελλοντικές ανταμοιβές αντί στις τωρινές πραγματικότητες.>>

Τομ Ρόμπινς, Αμάντα (Το Κορίτσι Της Γης), 1971
μετάφραση Γιώργος Μπαρουξής, 1987, Aquarius Publishing