33ος δίσκος είναι αυτός...
Το δελτίο τύπου λέει ότι με τον τελευταίο του δίσκο, ο Β.Π. "συναντάει την καλλιτεχνική του συνέπεια". Από εκεί ξεκινάει ίσως το πρόβλημα... Θα το πω εξαρχής για να μην παρεξηγηθώ: μου αρέσει πολύ ο Παπακωνσταντίνου -φαντάζομαι ότι σε όλους αρέσει κάτι στιγμές (ακόμη και αν αυτές ήταν στο Γυμνάσιο). Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την δισκογραφική εμμονή του από τις αρχές τις δεκαετίας του '90 και μετά: γιατί οι επιλογές πρέπει να εξαντλούνται σε ρομαντικές μπαλάντες και αντί-global ξεσπάσματα (κυρίως στιχουργικά αλλά και ερμηνευτικά); Κατά τ' άλλα, ο δίσκος θα βρει τους αποδέκτες του, όπως περίπου έκαναν και οι Χαμένες αγάπες, πιθανότατα τους ίδιους.
2/5
[*] Μου αρέσει το Να κοιμηθούμε αγκαλιά (πόσο μελό να γίνω ακόμα;;;)
[**] δείτε και μία άλλη κριτική στο e-go.gr
ε ας αφήσω ένα global σχόλιο για τον αντι-global αυτό ξέσπασμα που λες.
ΑπάντησηΔιαγραφήβαρετός δίσκος, κρίμα με τέτοια φωνή δεν επιλέγει ομορφότερα τραγούδια...
Αγορασα και εγω το εν λογο cd.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορω να πω οτι με ενθουσιασαν ολα του τα κομματια.
Καποια ειναι πραγματικα πολυ καλα,ενω καποια αλλα...δυστυχως απαραδεχτα...