καλό μεν, τίποτα ιδιαίτερο δε
5ος δίσκος από τους Do Make Say Think, και είναι αυτό που λέμε... post rock (με την κακή έννοια). 8 τραγούδια, από τα οποία μόνο δύο είναι κάτω από 5 λεπτά. Απλές (τολμώ να πω) συνθέσεις και δώστου αναπτύξεις και εναλλαγές... Δεν λέω, και 'μένα με είχε πιάσει μια εποχή και άκουγα συνεχώς τέτοιους δίσκους, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το βασικό πράγμα στη μουσική είναι να σου "λέει"... κάτι (ό,τι και να 'ναι αυτό τέλος πάντων) και στην περιπτωσή μας αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει.
2.5/5
αγνοώ τις -περιέργως καλές- αντιδράσεις στο εξωτερικό και δίνω ένα link για μία απολαυστική κριτική του Τάσου Πατώκου στο mic
5ος δίσκος από τους Do Make Say Think, και είναι αυτό που λέμε... post rock (με την κακή έννοια). 8 τραγούδια, από τα οποία μόνο δύο είναι κάτω από 5 λεπτά. Απλές (τολμώ να πω) συνθέσεις και δώστου αναπτύξεις και εναλλαγές... Δεν λέω, και 'μένα με είχε πιάσει μια εποχή και άκουγα συνεχώς τέτοιους δίσκους, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το βασικό πράγμα στη μουσική είναι να σου "λέει"... κάτι (ό,τι και να 'ναι αυτό τέλος πάντων) και στην περιπτωσή μας αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει.
2.5/5
αγνοώ τις -περιέργως καλές- αντιδράσεις στο εξωτερικό και δίνω ένα link για μία απολαυστική κριτική του Τάσου Πατώκου στο mic
Αν δεν σας άρεσε και πολύ σας το αγοράζω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι fan...
:]
προσπαθώ πάντα στους δίσκους που δεν με πείθουν αρκετά να δίνω μία δεύτερη (ή και τρίτη) ευκαιρία... πάντως, δεν συμφωνείς ότι είναι μία αδύναμη στιγμή σε σχέση και με τα προηγούμενά τους;
ΑπάντησηΔιαγραφή