νέος δρόμος
Baumstrasse σημαίνει απ' ό,τι μαθαίνω "ο δρόμος με τα δέντρα" και φαντάζομαι ότι ο τίτλος υπαινίσσεται διαφορετικά δέντρα: παραδοσιακά, λαϊκά, δημοτικά, τζαζ, αβαν γκαρντ και -γιατί όχι;- ροκ. Όταν πρωτάκουσα τον Βραχνό Προφήτη του Θανάση Παπακωνσταντίνου μερικά χρόνια πριν [δεν είναι και τόσο λίγα πια!] το πολιτιστικό σοκ ήταν μεγάλο. Ο Baumstrasse αμφιβάλλω αν θα κάνει έστω και την μισή επιτυχία, αλλά "αντικειμενικά" [ό,τι κι αν σημαίνει αυτό] έχω την αίσθηση πως είναι καλύτερος δίσκος. Έχει περισσότερες επιρροές, οι μουσικοί παίζουν κα-τα-πλη-κτι-κά, τα όργανα, οι φωνές και τα είδη συνομιλούν μεταξύ τους και ταυτόχρονα τα τραγούδια του παρουσιάζονται με χαρακτηριστική άνεση, γνήσια απόδειξη της βιωματικής σχέσης των δημιουργών τους με αυτά. Η Φριντζήλα καθιερώνεται και ως στιχουργός, ενώ ερμηνευτικά αρχίζει σιγά-σιγά να συγκρίνεται με τραγουδίστριες άλλων εποχών και δεκαετιών. Πεντακάθαρη φωνή, ταγμένη στην υπηρέτηση του κάθε τραγουδιού και μόνο. Κι από τραγούδια, ποιο να αφήσεις απέξω... ξεχωρίζει φυσικά Ο Ερωτευμένος, ένα πραγματικά σπουδαίο κομμάτι που θα τραγουδιέται για χρόνια [σε έναν παράλληλο, μουσικά δίκαιο κόσμο], αλλά τα υπόλοιπα δεν υπολείπονται και πολύ. Πρόσεξα τον Κουτεντέ και το Ο Άντρας Μου, αλλά σίγουρα κάποιοι θα προτιμούν την Καρδαμύλη ή τον Δαίμονα... Ένας πραγματικά σπουδαίος δίσκος, ένα βήμα μπροστά που, αν αγνοηθεί, θα βλέπετε όλο και περισσότερα αφιερώματα στον Μάνο Λοΐζο, στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, στον Απόστολο Καλδάρα, στα ρεμπέτικα της Σμύρνης κι 'γώ δεν ξέρω σε τι άλλο...
4.5/5
Baumstrasse Samples
Bonus video: Adieu
Martha Frintzila
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΡΑΧΝΟ ΠΡΟΦΗΤΗ ΜΕ Η ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΑΠΑΞΙΩΣΕ ΟΤΙ ΕΓΡΑΨΕΣ Η ΟΤΙ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΓΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν περίμενα ότι η Μάρθα Φριντζήλα θα προκαλούσε τέτοια διαμάχη εν έτει 2009. Αλλά βέβαια το θέμα δεν είναι η Φριντζήλα αλλά η "ιερή αγελάδα"... Και φαντάσου, γράφω ότι λάτρεψα τον Βραχνό Προφήτη! Ο Μπαουμστράσε ανακατεύει πολλά μουσικά είδη και δεν προσπαθεί να σε εντυπωσιάσει με συμμετοχές κτλ. Είναι ένας καταπληκτικός δίσκος, πρωτοποριακός, που αγνοήθηκε όπως φοβόμασταν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που ήθελα να πω όταν έγραψα αυτό το ποστ ήταν ότι συνεχίζει πάνω στην ίδια λογική της ανάμοιξης των ήχων (όπως κι ο ΒΠ), αντι για την ροκ όμως έκλεινε το μάτι στην τζαζ, κι αυτό ήταν πιο ενδιαφέρον (και μάλλον πιο ταιριαστό) από το νεο-βαλκανικό ροκ με παραδοσιακά στοιχεία.
Δισκάρα μπορεί να βγάλει η Καραΐνδρου αλλά εγώ να έχω κολλήσει με τον Μάλαμα και να τον ακούω κάθε μέρα, δεν έχει να κάνει το ένα με το άλλο, υπάρχει χώρος για όλους και προσεγγίζουμε την μουσική με πολλούς διαφορετικούς τρόπους ταυτόχρονα. Αν με ρωτήσεις τώρα, έχω ακούσει τον Προφήτη 1002 φορές και τον Μπαουμστράσε 20. Και λοιπόν; Αυτό λέει τα πάντα;