άργος

ο νέος δίσκος του κωνσταντίνου βήτα στη λύρα είναι διπλός, με το πρώτο cd να κινείται στα γνώριμα μονοπάτια των προηγούμενων solo προσπαθειών του. κατά τη γνώμη μου πρόκειται για μια άρτια ¨καλλιτεχνικά¨ δουλειά που όμως δεν έχει τα τραγούδια που έκαναν τόσο αγαπητό σε εμένα τον κωνσταντίνο. με την άγρια χλόη φαινόταν ότι ανοίγονταν δρόμοι σε ακουστικό ήχο, τραγούδια μόνο με φωνή και κιθάρα. και πάνω που θεωρούσα ότι στο νέο του δίσκο θα γινόταν ο ντύλαν που ήθελε μικρός, αυτό δυστυχώς δε συμβαίνει παρά μόνο λίγες φορές δίνοντας τις καλύτερες στιγμές (ποτέ ποτέ ποτέ δε θα γίνω φίλος σου). και αυτά όμως τα τραγούδια είναι χειρότερα από τα αντίστοιχα του παρελθόντος θεωρώ. το δεύτερο cd τώρα είναι πάρα πολύ καλό. χαμηλότονη electronica που μου θύμισε το transformations αλλά και δουλειές του spyweirdos. αυτό το δεύτερο cd αποζημιώνει και δικαιολογεί -κατά τη γνώμη μου πάντα- την κυκλοφορία, αφού τα υπόλοιπα έχουν ξαναγίνει καλύτερα στο παρελθόν.

ps: το θεικό sample στην αρχή του τραγουδιού νύχτα μόνο σε δίσκο του κ βήτα μπορείς να βρείς.
ps2: κάπου διάβασα ότι η μουσική του 2 παίζει σε διαφήμιση του καζίνου πάρνηθας ή κάτι τέτοιο. για να μη με λέτε υπερβολικό! :)