crossing the bridge. the sound of istanbul.

στην ταινία-ντοκιμαντέρ του 2005 ο τουρκογερμανός φατίχ ακίν επιχειρεί να παρουσιάσει τη σύγχρονη μουσική σκηνή της κωνσταντινούπολης. την εύρεση και ηχογράφηση μουσικών αναλαμβάνει ο alexander hacke των (αντιπαθέστατων) einstürzende neubauten. εκείνος ανακαλύπτει μπάντες που παίζουν ροκ, πανκ και ραπ με απαραίτητη την προυπόθεση να έχουν τουρκικούς στίχους. το αντίθετο από το aproaching of the hour δηλαδή. όσο περνά η ώρα οι μουσικές που παρουσιάζονται στρέφονται περισσότερο στο παρελθόν και την τουρκική παράδοση, φόλκ(λορ), ψυχεδέλεια, κλαρίνα, πανηγύρια, balkan (?!) [έχω την εντύπωση ότι και το περιοδικό wire είχε πρόσφατα κάτι σαν αφιέρωμα στην τουρκική ψυχεδελική φολκ]. οι σύγχρονες ροκ μπάντες μου φάνηκαν τραγικές -σαν τα κίτρινα ποδήλατα, λίγο καλύτερες (βέβαια), τα ανατολίτικα τραγούδια όμως έχουν ενδιαφέρον. παράλληλα, οι μουσικοί που εμφανίζονται στην ταινία μιλούν για την πόλη και σε συνδυασμό με τις εικόνες η istanbul φαίνεται πολύ ωραία, για την ακρίβεια άσχημα/παρακμιακά ωραία. άραγε έτσι να φαίνεται και η αθήνα στους τουρίστες; στη μιάμιση ώρα που διαρκεί το φίλμ παρασύρεσαι σε ένα ταξίδι στο χώρο (τουρκία) και στο χρόνο (παρελθόν). όσο κλισέ είναι η προηγούμενη πρόταση, τόσο ισχύει για το crossing the bridge, the sound of istanbul.

ps. την ταινία την είδα προχθές το βράδυ. χθές το πρωί στη δουλειά άκουσα αυτή την εκπομπή του gilles peterson της οποίας ένα ημίωρο είναι αφιερωμένο στη σκηνή της κωνσταντινούπολης!!!!!
ps2. τα τραγούδια που ακούμε στην ταινία υπάρχουν και στο soundtrack.