πολύ χαρακτηριστική και ιδιαίτερη η μουσική του βερολινέζου maximilian hecker. μετά από 8 χρόνια και 5 δίσκους εξακολουθεί να φτιάχνει γλυκόπικρη, μελαγχολική, ευαίσθητη, ρομαντική, σύγχρονη folk. η τραγουδοποιία του maximilian κοιτάζει στους crooners του παρελθόντος και στους μεγάλους songwriters αλλά καταφέρνει να ακουστεί πολύ "σήμερα". αυτή τη στιγμή δε μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλο που να κάνει κάτι ανάλογο, καθώς συνήθως όσοι κοιτάζουν στο παρελθόν, θυμίζουν παρελθόν (προφανέστατο παράδειγμα ο richard hawley). το one day έχει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά αλλά νομίζω ότι υστερεί σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους του γερμανού φίλου μας. και αυτό γιατί τα τραγούδια εδώ δε φτάνουν σε ποιότητα τα διαμαντάκια του παρελθόντος. φυσικά υπάρχουν καλές στιγμές (misery, daze of nothing, love hurts, drink little girl), ωστόσο daylight δεν υπάρχει εδώ. το cd στη limited edition περιέχει και κάποια demo παλιότερων ηχογραφήσεων χωρίς όμως αυτό να προσθέτει κάτι. εν κατακλείδι, ο δίσκος είναι συμπαθέστατος, οι φαν θα ικανοποιηθούν αλλά θα περιμένουν στο επόμενο βήμα του max συνθέσεις εφάμιλλες του παρελθόντος.
υγ. το nme έχει αντίθετη άποψη.
υγ. το nme έχει αντίθετη άποψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου