Υπάρχει μία σκηνή στις abrazos rotos, την τελευταία ταινία του Αλμοδόβαρ, στην οποία η Πενέλοπε Κρουζ (η ΑΠΟΛΥΤΗ μούσα του πλέον εδώ και 2 ταινίες) βρίσκεται στην παραλία με τον αγαπημένο της και προσπαθεί να ανάψει το τσιγάρο της ενάντια στον αέρα, οπότε, σαν την πιο φυσική κίνηση του κόσμου, βάζει το χέρι στο μπούστο της, φέρνει τον αναπτήρα κάτω από το ύφασμα και ανάβει φωτιά. Έτσι απλά. Ανθρώπινα και ζεστά.Με αυτή την αφοπλιστική ηρεμία κυλάει όλη η ταινία. Δεν περιμένεις πλέον την έκπληξη από τις ταινίες του Πέδρο. Η ζεστασιά τους όμως σε γεμίζει απ' την αρχή ως το τέλος (σε σημεία κι η ωραία, γεμάτη χρώμα φωτογραφία τους). Κάποιος είπε ότι ο σκηνοθέτης γυρίζει πλέον post-melodramas, επηρεασμένος μάλλον από τους όρους που εφευρίσκουν συχνά οι μουσικοκριτικοί, αλλά καταλαβαίνω τι θέλει να πει: τα δομικά στοιχείου του είδους υπάρχουν, αλλά αυτός ο σκηνοθέτης κι αυτοί οι ηθοποιοί δεν θα σε αφήσουν να στεναχωρεθείς. Όχι πια.
ΥΓ. Η Πενέλοπε Κρουζ ανήκει στο σπάνιο εκείνο είδος γυναικών, οι οποίες γερνώντας δεν γίνονται απλά πιο γλυκιές, αλλά πανέμορφες!
Δεν έχω δει ακόμα την ταινία και τώρα θέλω ακόμα περισσότερο! Έχεις πάντως απόλυτο δίκιο ως προς τα πρόσφατα πονήματα του Πέδρο (νομίζω από το 'Μίλα Της' και μετά): σχεδόν σαν να έχει ερωτευθεί, φτιάχνει εξαίσια hypodramas όπου τα πάντα γλιστρούν γλυκά κάτω από το δέρμα σου και σε ξαφνιάζουν, άλλωτε κωμικά, συνήθως δραματικά, πάντοτε ανθρώπινα, ένα συναίσθημα περίπου σαν να βρίσκεις πατρίδα σε μια τεράστια αγκαλιά.Τελικά, εγώ είμαι σίγουρα ερωτευμένος με τις ταινίες του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει αυτό το άγγιγμα το σκηνοθετικό, πώς να το πω... συμπεριφέρεται γλυκά στους ήρωές του. Κάποιοι αυτό το αντιλαμβάνονται σαν γκέι κινηματογράφο, αλλά η μαγκιά του Αλμοδόβαρ είναι πως προτείνει ανθρώπινη ματιά στην ίδια τη μοίρα... κάπως σαν την φυσική ηρεμία που έχει από το πρώτο πλάνο το Paris, Texas του Βέντερς. Αντιλαμβάνεσαι πως είναι δράμα, αλλά δεν θα κλάψεις γι' αυτό (και φυσικά κανένας κριτικός κινηματογράφου δεν θα είχε τα κότσια να αποκαλέσει γκέι τον κινηματογράφο του Βέντερς-τα λένε για τον Αλμοδόβαρ που είναι εύκολος στόχος, ομοίως και για τον Τρίερ που λέγαμε πριν κ.ο.κ...).
ΑπάντησηΔιαγραφήVery well said Inverted_a
ΑπάντησηΔιαγραφή