14 Δεκεμβρίου 2009

οκτώ νέοι ελληνικοί δίσκοι που περιμένουν να τους ακούσεις



1. Larry Gus - Stitches
2. May Roosevelt - Panda, A Story About Love And Fear
3. Lumiere Brother - Fiction
4. Λόγος Απειλή - Άλλα Λόγια να Μισιόμαστε
5. Etten - I Know You're Behind Me But I'm Not Scared
6. Vassilikos - Vintage
7. Θεοδοσία Τσάτσου - Α-γαπήσου
8. Κωνσταντίνος Βήτα - Ένωση

bonus disc: η νέα κατάθεση ψυχής του τζωρτζ
Ετικέτες , , ,

13 σχόλια:

  1. greekgaylolita14 Δεκ 2009, 7:01:00 μ.μ.

    Λαρρυ,Etten, Vassiliko,Vita τους ακουσα.
    Να σε εμπιστευτω στους υπολοιπους?:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. greekgaylolita14 Δεκ 2009, 7:02:00 μ.μ.

    Θα σε εμπιστευτω:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. mystery falls down14 Δεκ 2009, 7:07:00 μ.μ.

    Αναρωτιέμαι γιατί ο Vassilikos έπρεπε να κυκλοφορήσει ένα δίσκο με διασκευές σε pop τραγούδια της δεκαετίας του '50 και του '60, όταν υπάρχουν εξ' ίσου αξιόλογες κυκλοφορίες τα τελευταία 20 χρόνια. Το "Α-γαπήσου" της Θεοδοσίας Τσάτσου είναι απογοητευτικά μέτριο (αν και δεν είχα υψηλές προσδοκίες) και τo "Fiction" έχει ενδιαφέρον. Η May Roosevelt αφήνει υποσχέσεις για σπουδαία πράγματα στο μέλλον, ενω ο αγαπημένος (μέχρι στιγμής) ελληνικός δίσκος μου για φέτος είναι όχι του Larry Gus, αλλά της Etten.
    Κωνσταντίνο Βήτα και Λόγο Απειλή δεν έχω ακούσει, ενώ αξίζει μεγαλύτερης προσοχής το Popstitute των Coin.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. inverted_a14 Δεκ 2009, 7:09:00 μ.μ.

    Είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά προσπαθούν να φτιάξουν νέα πράγματα και μ' αρέσουν ο καθένας ξεχωριστά. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. inverted_a14 Δεκ 2009, 7:12:00 μ.μ.

    @mystery falls down: για τον Βασιλικό, υποθέτω ότι απλά ήθελε να το κάνει. Δεν προσθέτει κάτι στα τραγούδια αυτά (πόσο άλλο;), αλλά δεν παύει να ακούγεται με μία ευαισθησία που κερδίζει πόντους (ή όχι, anyway)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. inverted_a14 Δεκ 2009, 7:15:00 μ.μ.

    May Roosevelt υπέροχη... Coin δεν έχω ακούσει (αλλά θα το κάνω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. greekgaylolita14 Δεκ 2009, 7:16:00 μ.μ.

    Συμφωνω για την Etten.Εξαιρετικο ντεμπουτο.
    O Βητα ενω με εχει κουραζει, γιατι δε το πολυεξελισσει το πραγμα, εντουτοις οσο τον ακουω καταφερνει και με αιχμαλωτιζει στο -οποιο- συμπαν του(και δεν ειμαι και groupie:) Οποτε πρεπει να ομολογησω πως (η οποια) στασιμοτητα δεν αφαιρει απο τη δυνανη του καλλιτεχνικου αποτελεσματος τελικα.
    Πολυ καλος ειναι και ο καινουριος των Film τωρα που θυμηθηκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. inverted_a14 Δεκ 2009, 7:21:00 μ.μ.

    Καλά, για τον Νταλάρα δεν μιλάει κανείς; (Θα του ξανακάνω αφιέρωμα, επιβάλλεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. greekgaylolita14 Δεκ 2009, 7:24:00 μ.μ.

    Θες να κανω εμετο.
    ;-P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. inverted_a14 Δεκ 2009, 7:34:00 μ.μ.

    Τον αδικείτε, εδώ ο άνθρωπος κάνει ανάλυση της μεταπολίτευσης σ' ένα στιχάκι:

    Εκεί που οι φίλοι συναντιούνται πια δε γυρνάει η σελίδα
    και τη ζωή τους προσποιούνται έχοντας χάσει κάθε ελπίδα
    ξέρουν πως δεν υπάρχει λύση και συνεχώς γι’ αυτό μιλάνε
    κι αν κάποιος κάποτε κολλήσει θα πέσουν πάνω να τον φάνε
    μα μέσα στ’ αδιέξοδά τους όλα τα άσκοπα χωράνε

    Όταν το βγάλει live από το μέγαρο μουσικής σε 2 χρόνια και το δώσει τζάμπα το Βέτο, τότε θα αναγνωριστεί η αξία του, ας είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. greekgaylolita15 Δεκ 2009, 1:06:00 π.μ.

    Πες το ψεμματα;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. mitrelino15 Δεκ 2009, 5:36:00 μ.μ.

    Δεν θέλω να ακουω για Νταλάρα.
    Καποτε στο Διφωνο είχαν γράψει ότι είναι ο Springsteen της Ελλάδας και η σύγκριση αυτή δεν μου έκανε και πολύ καλό στα νευρα.
    Ευτυχώς που αφησες εξω, απο τους δισκους που περιμενουν να του ακουσουμε, του Μαραβεγια.
    Ειναι λιγο χειροτερτος απο του Καπα βητα.
    Απλα δεν ακουγονται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. inverted_a15 Δεκ 2009, 5:42:00 μ.μ.

    Όχι ρε συ, Σπρίνστινγκ της Ελλάδας είναι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Ο Νταλάρας είναι ο Στίνγκ της Ελλάδας. Ή ο Στίνγκ είναι ο Νταλάρας του πλανήτη; Μπερδεύτηκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)