14 Δεκεμβρίου 2009

οκτώ νέοι ελληνικοί δίσκοι που περιμένουν να τους ακούσεις



1.
Larry Gus - Stitches
2.
May Roosevelt - Panda, A Story About Love And Fear
3.
Lumiere Brother - Fiction
4.
Λόγος Απειλή - Άλλα Λόγια να Μισιόμαστε
5.
Etten - I Know You're Behind Me But I'm Not Scared
6.
Vassilikos - Vintage
7.
Θεοδοσία Τσάτσου - Α-γαπήσου
8.
Κωνσταντίνος Βήτα - Ένωση

bonus disc: η νέα κατάθεση ψυχής του τζωρτζ

13 σχόλια:

  1. Λαρρυ,Etten, Vassiliko,Vita τους ακουσα.
    Να σε εμπιστευτω στους υπολοιπους?:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αναρωτιέμαι γιατί ο Vassilikos έπρεπε να κυκλοφορήσει ένα δίσκο με διασκευές σε pop τραγούδια της δεκαετίας του '50 και του '60, όταν υπάρχουν εξ' ίσου αξιόλογες κυκλοφορίες τα τελευταία 20 χρόνια. Το "Α-γαπήσου" της Θεοδοσίας Τσάτσου είναι απογοητευτικά μέτριο (αν και δεν είχα υψηλές προσδοκίες) και τo "Fiction" έχει ενδιαφέρον. Η May Roosevelt αφήνει υποσχέσεις για σπουδαία πράγματα στο μέλλον, ενω ο αγαπημένος (μέχρι στιγμής) ελληνικός δίσκος μου για φέτος είναι όχι του Larry Gus, αλλά της Etten.
    Κωνσταντίνο Βήτα και Λόγο Απειλή δεν έχω ακούσει, ενώ αξίζει μεγαλύτερης προσοχής το Popstitute των Coin.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά προσπαθούν να φτιάξουν νέα πράγματα και μ' αρέσουν ο καθένας ξεχωριστά. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @mystery falls down: για τον Βασιλικό, υποθέτω ότι απλά ήθελε να το κάνει. Δεν προσθέτει κάτι στα τραγούδια αυτά (πόσο άλλο;), αλλά δεν παύει να ακούγεται με μία ευαισθησία που κερδίζει πόντους (ή όχι, anyway)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. May Roosevelt υπέροχη... Coin δεν έχω ακούσει (αλλά θα το κάνω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμφωνω για την Etten.Εξαιρετικο ντεμπουτο.
    O Βητα ενω με εχει κουραζει, γιατι δε το πολυεξελισσει το πραγμα, εντουτοις οσο τον ακουω καταφερνει και με αιχμαλωτιζει στο -οποιο- συμπαν του(και δεν ειμαι και groupie:) Οποτε πρεπει να ομολογησω πως (η οποια) στασιμοτητα δεν αφαιρει απο τη δυνανη του καλλιτεχνικου αποτελεσματος τελικα.
    Πολυ καλος ειναι και ο καινουριος των Film τωρα που θυμηθηκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλά, για τον Νταλάρα δεν μιλάει κανείς; (Θα του ξανακάνω αφιέρωμα, επιβάλλεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τον αδικείτε, εδώ ο άνθρωπος κάνει ανάλυση της μεταπολίτευσης σ' ένα στιχάκι:

    Εκεί που οι φίλοι συναντιούνται πια δε γυρνάει η σελίδα
    και τη ζωή τους προσποιούνται έχοντας χάσει κάθε ελπίδα
    ξέρουν πως δεν υπάρχει λύση και συνεχώς γι’ αυτό μιλάνε
    κι αν κάποιος κάποτε κολλήσει θα πέσουν πάνω να τον φάνε
    μα μέσα στ’ αδιέξοδά τους όλα τα άσκοπα χωράνε

    Όταν το βγάλει live από το μέγαρο μουσικής σε 2 χρόνια και το δώσει τζάμπα το Βέτο, τότε θα αναγνωριστεί η αξία του, ας είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν θέλω να ακουω για Νταλάρα.
    Καποτε στο Διφωνο είχαν γράψει ότι είναι ο Springsteen της Ελλάδας και η σύγκριση αυτή δεν μου έκανε και πολύ καλό στα νευρα.
    Ευτυχώς που αφησες εξω, απο τους δισκους που περιμενουν να του ακουσουμε, του Μαραβεγια.
    Ειναι λιγο χειροτερτος απο του Καπα βητα.
    Απλα δεν ακουγονται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όχι ρε συ, Σπρίνστινγκ της Ελλάδας είναι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Ο Νταλάρας είναι ο Στίνγκ της Ελλάδας. Ή ο Στίνγκ είναι ο Νταλάρας του πλανήτη; Μπερδεύτηκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή