Λόγος Απειλή - Άλλα λόγια να μισιόμαστε (2009)

Πραγματικά έχουν αλλάξει τα πράγματα τελευταία
χαθήκανε οι MCs που το δίνανε απλά κι ωραία
αφού θαμπώθηκαν από τα φώτα κι έγιναν παλιάτσοι
φθηνές παραγωγές, φθηνά CD στο ό,τι κάτσει
να ψαρώσουν λίγες γκόμενες, τα clubs και πιτσιρίκια
ή μάλλον ξέχασα και αυτούς που γουστάρουν τα μπαντιλίκια
αφού τα θέματα γυρνάνε πάνω κάτω στα ίδια
εδώ ο κόσμος υποφέρει και προβάλλουνε στολίδια
έχει γίνει προπαγάνδα κι η ραπ -δεν το πιστεύω
προτιμώ να μείνω άσημος πάντα κι ας μην ανέβω
να παίξω μέσα στο θέατρο σκιών τον καραγκιόζη
φτύνω ακόμα υλικό με κάποιους όπως του αρμόζει
λόγια βρώμικα υποτονικά χωρίς περόνη
να σκάσουν μες τη μάπα τους κι ας μείνουμε μόνοι
δε τους χρειάζομαι κι ας παλιότερα τους είχα πρότυπα
σβήσανε με τον καιρό τώρα τα λένε αλλιώτικα

Bang bang, I shot you down, Bang bang, you hit the ground
Bang bang, that awful sound, Bang bang, I used to shoot you down...

Ποια; η μουσική παιδεία δεν υφίσταται καν
αφου οι 9 στους 10 ράπερς δεν γνωρίζουν το μπιγκ μπανγκ
δεν γνωρίζουν πως να κάνουν μπιτς, βρήκαν στα νετ καφε
όπως και μανουαλς πως θα γράψουν κανένα βερς
οι ντι τζέις κάνουν σκρατς σε πισίς όχι σε πικάπς
κι άλλοι βάφουν σε προγράμματα γκράφς όχι με φατ καπς
έχουν είδωλα τον τζινκι, τον 50 σεντς, και τον λιλ γουέιν
...
με το χέρι στην καρδιά πες μου νιώθεις χιπχοπάς
γιατί έχεις μπλούζα ως τα γόνατα φαρδιά
επειδή μήπως άκουσες κανά ραπ στο ραδιόφωνο
επειδή σε ένα λάιβ σου δώσανε το μικρόφωνο
δεν σε καταλαβαίνω καθόλου, δε σε πιάνω
δεν είμαι απ' τους καλύτερους μα ξέρω τι να κάνω
έχω αντίληψη όπως κι άπειρη αυτοκριτική
κι αυτό να το εμπεδώσουν πριν μιλήσουν μερικοί

Ταλαιπωρημένο είδος (και) το χιπ χοπ στην Ελλάδα, βρίσκει κανείς τις πιο συχνές του αναφορές στα άκρα, είτε σε κολλεκτίβες και παθιασμένα live σε μέρη που δεν τα διαφημίζει κανείς στην Αθήνα κι όλη την επαρχία, είτε στα σκυλάδικα και τις πίστες με εξαθλιωμένους ράπερς τύπου γκόινγκ θρου και προφέσιοναλ σίνερς (2 από τα πιο άθλια σχήματα του γαλαξία). Καμιά φορά όμως σκάει ένα διαμάντι και το πράγμα φωτίζεται όλο από την αρχή. Τον τελευταίο μήνα αυτό μου συνέβει όχι με έναν, αλλά με δύο ελληνικούς χιπ χοπ δίσκους, πολύ διαφορετικούς ωστόσο μεταξύ τους, του λάρυγγα και του Λόγος Απειλή. Ο δεύτερος λοιπόν κατέθεσε πραγματικά εγγύηση για το μέλλον με το δίσκο του Άλλα λόγια να μισιόμαστε που περιέχει ούτε λίγο ούτε πολύ 40 ολόκληρα τραγούδια! Ο Λόγος Απειλή, στην απολύτως κατάλληλη ηλικία (around 20) και την απολύτως κατάλληλη στιγμή, επαναφέρει τα πράγματα εκεί που βρίσκονταν εξαρχής: στο battle. Δεν αμφιβάλλω για την έκβαση της μάχης, γιατί δίνω πάντα προσοχή στους στίχους κι ο Λόγος Απειλή πολεμάει μ' αυτούς και έχει σαφή υπεροχή. Πού να αρχίσεις απλά και να απαριθμείς τις ρίμες από 40 τραγούδια ενός δίσκου που φαντάζει ήδη κλασικός. Στο στόχαστρό του βρίσκονται όλοι οι συνήθεις ύποπτοι, με πρώτους και καλύτερους τους συναδέλφους του, αλλά η διαφορά του δεν βρίσκεται στην θεματολογία του (αυτό έχει γίνει και την δεκαετία του 90), βρίσκεται στον τρόπο του: όσο φωτιά κι αν είναι ο λόγος του, όσο θυμωμένος κι εμφανίζεται, ο δίσκος του ακούγεται ολόκληρος (δοθέντος ελεύθερου χρόνου βέβαια!!) από τον "μέσο ακροατή" χωρίς να ξενίζει, φυσικά, απολαυστικά, πως να το πω... το δίνει απλά κι ωραία. Λιγότερο ακραίος απ' όσο φαίνεται (και ίσως θα επιθυμούσε), ο δίσκος είναι πιο ουσιαστικός και σε κάποιες στιγμές του φλερτάρει επικίνδυνα με τον χαρακτηρισμό αριστούργημα. Ο χρόνος θα δείξει.

4,5/5

Αγαπημένα: Κακά τα ψέματα, Στα πόστα, Να πάνε να γαμηθούν, Λόγια δρόμικα, Θεός για λίγο, Τίποτα δεν με σταματά, Ελεύθερη πτώση