Με τον Gonjasufi στο προσκήνιο φαίνεται πως τα πράγματα πήραν το δρόμο τους για τα καλά: η σύγχρονη μουσική αποδεικνύει πως έχει τα μέσα να παρέμβει διορθωτικά στο ίδιο της το παρελθόν, μεταστρέφοντας τα νοήματα για δικό της λογαρισμό. Αυτό που ξεκίνησε με τα πρώτα sampler στη δεκαετία του '80 ως οικειοποίηση μερικών δευτερολέπτων, μοιάζει να ολοκληρώνεται σήμερα στο έργο των Madlib, The Caretaker, Focus Group, Panda Bear κ.α, όπου εκτεταμένα αποσπάσματα της πρόσφατης συλλογικής μνήμης παρουσιάζονται διορθωμένα ελαφρά και σε βάθος.
[...]
Οι διορθωτικές κινήσεις πάνω στη μουσική του παρελθόντος με σοκάρουν όλο και περισσότερο. Ο Gonjasufi είναι μια τέτοια περίπτωση μουσικού, που μετατοπίζει δραστικά την κουλτούρα του παρελθόντος προς μια νέα κατεύθυνση: αυτό που στα χρόνια του '60 ήταν επιφανειακό new age γίνεται συνειδητή μελέτη του μυστικισμού.
[...]
Η μουσική κουλτούρα μοιάζει να οικειοποιείται αυτό το σύγχρονο δυναμικό όσο καμία άλλη μορφή τέχνης στις μέρες μας. Όλα αυτά είναι, βέβαια, αμφίβολα πράγματα... πάντως όλα ξεκινάνε από το γεγονός πως η μουσική που ακούω με βάζει σε σκέψεις -αρχικά ο Burial και τώρα δεύτερο κρούσμα ο Gonjasufi- και όχι από την αυταπάτη/φιλοδοξία ότι μπορώ, στα καλά καθούμενα, να «ερμηνεύσω» την μουσική.
διαβάστε ολόκληρο το πανέμορφο σχόλιο στο:
[novelty-waves]
*εδώ μία ματιά στην κινηματογραφική ανάγνωση του δρόμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου