Lumiere Brother - Fiction (2009)

Νομίζω πως το Fiction είναι το πιο φυσικό ντεμπούτο που έχουμε ακούσει τελευταία: όμορφο, μελωδικό, συναισθηματικό, βαθύ, ποπ, ευαίσθητο. Ούτε κιθάρες να σου τρυπάνε τα μυαλά, ούτε κούφια επανάσταση, ούτε δήθεν πρωτοπορία. Ας βασιστούμε στον αγνό λυρισμό. Τα πάντα φαίνονται να μας γυρίζουν πίσω, και κυρίως στα 60s, αλλά η παραπάνω πρόταση δεν λέει όλη την αλήθεια. Καλύτερη απόδειξη αποτελεί το τραγούδι Black Keys: ξεκινά απλά και μελαγχολικά, συνεχίζει με αιθέρια φωνητικά και κορυφώνεται δριαμβευτικά σε μία πιο μελόντικα εκδοχή των Arcade Fire, κλείνοντας με τη γνωστή μελωδία από την ενάτη του Μπετόβεν! Πόσοι μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο χωρίς να γελοιοποιηθούν; Πολλοί λίγοι σίγουρα (και στην Ελλάδα σαφώς λιγότεροι), αλλά ο Lumiere Brother ανήκει όπως φαίνεται στις εξαιρέσεις. Δεν μπόρεσα να τον ακολουθήσω σε όλα τα τραγούδια του δίσκου, μου άφησε όμως τις καλύτερες εντυπώσεις για τα μελλοντικά του σχέδια.

3,5/5

Αγαπημένα: Black Keys, Photos On the Wall