11 Φεβρουαρίου 2010

Up in the Air (Jason Reitman, 2009)

20 λεπτά πριν από το τέλος πίστευα πως ήταν μία έξυπνη, ατακαδόρικη και σε τελική ανάλυση εύκολη και συνηθισμένη ταινία -αλλά δεν ήταν. Τουλάχιστον όχι ακριβώς. Η "αλλαγή" στον ήρωα ξέρεις ότι θα γίνει, I mean wtf, το φωνάζει από το πρώτο της πλάνο, αλλά σκοπεύει να το κάνει με τον δικό της τρόπο και να δώσει το δικό της φινάλε. Μην περιμένετε ηθικολογίες ούτε κοινωνικές αναλύσεις, απλά απολαύστε την φυσικότητα της ροής αυτής της ταινίας. Την συνοχή στον ρυθμό της, τα τσιτάτα που ανταλλάσσονται σαν σφαίρες, τη θέα από ψηλά και τις 3 πολύ καλές ερμηνείες. Αλλά πάνω απ' όλα κρατήστε τον Τζορτζ Κλούνεϊ, σε έναν ρόλο που πραγματικά κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να ταιριάξει τόσο άνετα και τόσο... ποπ, τόσο κουλ. Κι αν πρέπει να θυμάστε μόνο μια ατάκα, κρατήστε αυτήν, που μοιάζει συνέχεια του Μπιλ Πούλμαν στην Χαμένη Λεωφόρο: photos are for people who can't remember. Θα πείτε ότι σας άρεσε πολύ η ταινία, αλλά θα πείτε ψέματα. Σας άρεσε ο Κλούνεϊ. Κι εμένα.

3/5

2 σχόλια:

  1. Σωστός. Πολύ καλός ο συλλογισμός στο τέλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μου αρεσε περισσοτερο απο οτι περιμενα.Με χαλασε λιγακι οι σκηνες στο γαμο της αδερφης του.Καταπληκτικος ο Clooney.Φοβερη η ατακα που απομονωσες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή