σορτνόουτς

• Μπούχτισα από το ίντι τις προηγούμενες ημέρες και ταλαιπωρήθηκα ανάμεσα στο τριπλό της τζοάννας νιούσομ και τον γκόντζα-πωςτονλενε-τζούφι. Γκορίλαζ δεν είχα διάθεση να ακούσω ούτε μισό κομμάτι. Χθες άκουγα συνέχεια καινούργιους ρόττινγκ κράιστ και ηρέμησα κάπως, ενώ σήμερα έχω ακούσει 3 φορές όλο το νέο μπεστ οφ των νιρβάνα. Φοβερά κάποια κομμάτια των νιρβάνα πλάκα-πλάκα, ακόμα και σήμερα (κάτι σας είπα, ε;). Ποιό ήταν άραγε το πρώτο κομμάτι που έμαθα απ' αυτούς; Χμ, ναι, το αμπάουτ ε γκερλ. Θυμάμαι και τη μέρα που πέθανε ο κομπέιν.
• Πολλή πίεση στη δουλειά, στις δουλειές γενικώς, κάνε "περισσότερα με λιγότερα" και το παιχνίδι μόλις ξεκίνησε... Ο διπλανός ακούει κάθε πρωι μέγκαντεθ στο αυτοκίνητο μέχρι να περάσει την κίνηση. "Ξέθαψα τα σιντί που άκουγα στο λύκειο" μου λέει, "όχι γιατί γέρασα, αλλά γιατί μόνο αυτά μου διώχνουν το άγχος". Τον καταλαβαίνω.
• Μετάλλικα + Σλέιερ + Μέγκαντεθ + Άνθραξ σε 1 το καλοκαίρι. Συναυλία της χρονιάς; Ναι (και μάλλον θα πάω).
• Οι περισσότεροι ακούνε μέταλ (και γενικότερα "βαρύ" ήχο) κάποια στιγμή στη ζωή τους όταν είναι μικρότεροι και αργότερα τον εγκαταλείπουν, συνήθως για να τον υποτιμήσουν, αλλά εμένα όσο περνάει ο καιρός συμβαίνει μάλλον το ανάποδο: τον σέβομαι όλο και περισσότερο.
• Το νέο μεγάλο θέμα συζήτησης (μετά τη συναυλία του Ρακιντζή) είναι φυσικά το βίντεο που όλοι έχετε δει, πόσα πούλησε, πόσα πληρώθηκε και τα σχετικά. Μετά από χρόνια (υπόθεση Κορκολή-Τριανταφυλλόπουλου), η χώρα έχει νέο επίσημο σεξτέιπ. Η φτώχεια θέλει καλοπέραση, έτσι δεν λένε; Γιατί η Ύφεση είναι εδώ και θα την πληρώσουμε όλοι.
• Έχω μαζέψει διάφορες φωτογραφίες σε μία προσπάθεια να αντικαταστήσουμε αυτή της Ναόμι στον τίτλο του μπλογκ, γιατί υπήρξαν ιατρικά σχόλια περί λανθάνοντος σεξισμού και αθεράπευτου παλιμπαιδισμού. Οι φωτογραφίες αυτές είναι βέβαια ως επί το πλείστον ημίγυμνες αλλά δεν πειράζει, πάντα είχα ένα θέμα με τους ψυχολόγους και την ψυχολογία.
• Το καλύτερο το είπε η φιλμλόβερ, ότι δηλαδή η ναόμι εδώ μοιάζει μόλις να έκανε σεξ. Χμ, την ίδια θα κρατήσουμε, ναι.
• Κατανάγκασα τον οξικέμια σε 2 1/2 ώρες προβολής του στάλκερ του ταρκόφσκι και μάλλον θα κάνουμε μήνες να ξαναδούμε ταινία της επιλογής μου :) Ευτυχώς που δεν είχα διαλλέξει τον καθρέφτη! Λίγες εβδομάδες νωρίτερα βλέπετε, είχα βάλει τον νεκρό του τζάρμους -για τον οποίο διάβασα με μεγάλη μου χαρά ότι ψηφίστηκε από το ανεπίσημο φόρουμ της κραϊτίριον κολέκσιον ως η καλύτερη ταινία της δεκαετίας του 90 και την θεώρησα μεγάλη διάκριση.
• Υπάρχουν μονοπάτια της σύγχρονης μουσικής που με συναρπάζουν και δεν τα συγκρίνω με τίποτα, αλλά με τις ταινίες αισθάνομαι συχνά πως ζούμε συνεχόμενες δεκαετίες παρακμής. Το 90% των αριστουργημάτων έχουν βγει πριν τα μέσα της δεκαετίας του 70. Κάνω λάθος;
• Δεν έχω καθόλου χρόνο και έχω αφήσει στη μέση δύο εξαιρετικά βιβλία, το ουράνιο τόξο της βαρύτητας και το 2666. Είναι κρίμα να τα διαβάζω στα γρήγορα, καλύτερα να τα αφήσω για αργότερα, να τα ξαναπιάσω απ' την αρχή. Και μετά θα ξαναδιαβάσω τη θεία κωμωδία.