6 Απριλίου 2010

self-relativism

  • Μετά τα 25 ο χρόνος περνάει γρήγορα. Ακόμα χειρότερα, αρχίζεις να το συνειδητοποιείς —και εν τούτοις, κάνεις τον χαζό, προσπαθείς να πείσεις τους άλλους (τον εαυτό σου) ότι είσαι ακόμα 18.
  • Το δεύτερο μεγάλο πλήγμα είναι η Μνήμη: εστιάζει αλλού. Πράγματα που πίστευες ότι ήταν σημαντικά και θα σε ακολουθούσαν για πάντα, τώρα δεν σημαίνουν τίποτα. Προσπαθείς να θυμηθείς ονόματα, μπερδεύεις αναμνήσεις από διαφορετικά μέρη, γεγονότα που σε έκαναν να χάνεις τον κόσμο τώρα σε κάνουν να γελάς.
  • Δεν μπορείς να αλλάξεις τους παιδικούς σου φίλους. Όπως δεν μπορείς να κάνεις καινούργιους που θα τους δικαιολογείς σε κάθε περίσταση. Νομίζω ότι αυτός είναι ο καλύτερος ορισμός της 'αθωότητας'.
  • Το πιο διαδεδομένο ψέμα λέει πως είμαστε συλλέκτες εμπειριών. Τις πιο μεγάλες αηδίες θα ακούσετε να τις δικαιολογούν έτσι (τα ναρκωτικά είναι μία από αυτές).
  • Το δεύτερο ψέμα λέει πως μεγαλώνοντας γινόμαστε καλύτεροι. Χα! Ούτε κατά διάνοια.
  • Το τρίτο ψέμα θέλει την ζωή να σου αποκαλύπτεται, να είναι 'μεγάλος' δάσκαλος. Κάπως έτσι καταλήγεις να πιστεύεις ότι η γνώμη σου έχει ιδιαίτερη σημασία.
  • Όλο το νόημα της ζωής είναι α) 42, β) να την μοιράζεσαι.
  • Πασχαλινές συζητήσεις με γυναίκες #1: Δεν μπορεί να υπάρξει φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών όταν εμπεριέχει τη σεξουαλικότητα. Απάντηση: Πώς γίνεται να μην την εμπεριέχει; δεν θα ήταν λειψή, υποτιμητική μια τέτοια φιλία;
  • Πασχαλινές συζητήσεις με γυναίκες #2: Το seagazing είναι χαρακτηριστικό blog της χιπ κουλτούρας της πόλης. Απάντηση: Ευχαριστώ(;), αν και δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Βασικά δεν ξέρω τι να πω γι' αυτό, εξάλλου πάντα θα έχω την απορία ποιοί είναι αυτοί οι 300-500 που διαβάζουν αυτά τα posts και γιατί. [Τι να κάνω για σας ρωτήσω τη γνώμη σας δεν ξέρω.] Το blog ξεκίνησε ως αντίβαρο στην ανταλλαγή δεκάδων email καθημερινά με τον oksikemia, κόλπο που δούλεψε προσωρινά, αν και τώρα τελευταία γίνονται και τα δύο. Καμιά φορά σκέφτομαι πως το πείραμα έχει κλείσει με αμφίβολα αποτελέσματα και πρέπει να γίνει κάτι άλλο. 
  • Πασχαλινές συζητήσεις με γυναίκες #3: Είσαι κρυφά σεξιστής, κυνικός, ανασφαλής και ψευτοκουλτουριάρης. Απάντηση: Έχεις δίκιο και... στα 4. Είμαι και κρυφο-Μαρξιστής (κατά τον Γκρούτσο όμως).
  • Οι περισσότεροι άνθρωποι που συναντώ στην Αθήνα θέλουν να γυρίσουν στο χωριό τους ή να φύγουν για την Ευρώπη. Μην ανησυχείτε, μπορεί να χρειαστεί να γίνουν και τα δύο σύντομα. Είμαι ωστόσο, πάντα αισιόδοξος, θέλω να πιστεύω ότι οι κρίσεις κάθε είδους μπορούν να ξεπεραστούν.
  • Το tracklist της εκπομπής της Πέμπτης ήταν πολυαγαπημένο, όχι ειρωνικό (μερικές φορές το πιο δύσκολο πράγμα είναι να πείσεις ότι μιλάς σοβαρά). Θα τα πούμε κι από κοντά στο πάρτι το άλλο Σάββατο.
  • Θέλω να βγει μία νέα τραγουδίστρια από την πες-την-όπως-θέλεις ελληνική σκηνή και να τραγουδήσει σαν την 21χρονη Βίκυ Μοσχολιού.

10 σχόλια:

  1. Δεν έχω να πω τίποτα βασικά... Το παραπάνω απλά γάμησε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. θέλω να δω τι θα γράψεις στα 45..

    Κ.Κ.Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. To Seagazing έχει φιλοξενήσει κάποια "φιλόδοξα" άρθρα τελευταία τα οποία έχουν ενδιαφέρον.
    Η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτό είναι το καλύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μεγαλώνοντας γινόμαστε πιο κυνικοί. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο και το πιο θλιβερό. Για τη συλλογή "εμπειριών" τα έχει πει καλύτερα ο Pynchon ;) - απο την άλλη ακόμα χειρότερο είναι να ζεις μέσα απο εμπειρίες άλλων και να νομίζεις οτι είναι δικές σου. Και να βγάζεις και συμπεράσματα βασισμένος σε αυτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μου αρέσει που τα αυθόρμητα σχόλια των κοριτσιών στα αθηναϊκά μπαρ δίνουν τροφή για ποστ... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εξήγησα και στην εκπομπή, αυτές είναι η αιτία για όλα (τα 'χει πει κι ο Πανούσης πριν χρόνια καλύτερα βέβαια...).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. και γιατί όχι στο χωριό παρακαλώ?
    εγώ έτοιμος είμαι.αρκεί να έχει adsl...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν λέει κανείς όχι... αρκεί να αγαπάς το μέρος που μένεις (τα υπόλοιπα τα έχει εξηγήσει καλά ο Καβάφης στο Η Πόλις).

    http://users.hol.gr/~barbanis/cavafy/city-gr.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. καλά τα λέει ο Καβάφης,καλά τα λες και συ και καλά τα λέμε όλοι μας.το θέμα είναι τι κάνουμε στη πράξη..εγώ ένα έχω να προσθέσω,και για να συνεχίσω στο ίδιο μήκος κύματος:
    όπου κι αν πάμε
    τον εαυτό μας πρώτη μούρη κουβαλάμε
    κι όσο αυτός είναι λειψός
    τόσο κι ο κάθε τόπος θα φαίνεται μουντός.
    τι γράφω ο ποιητής...λες να είμαι η μετεμψύχωση του Κ.?
    πάντως Πύργο δε γυρνάω :P
    Βαγγέλης Σ.(ο γνωστός σου/σας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ναι, τον εαυτό μας τον κουβαλάμε παντού (δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς), ακόμα και ιντερνετικά. Και τον μοστράρουμε και λίγο —αυτό δεν είναι και τόσο κακό. Εξάλλου, αργά ή γρήγορα, δεν μπορούμε να κρυφτούμε.

    Τώρα, τι κάνουμε; Ό,τι κάναμε πάντα: ό,τι μπορούμε.

    Αισιοδοξία και καλή παρέα Βαγγέλη παντού μπορούν να κάνουν την διαφορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή