2 weeks later

• μόλις συνειδητοποίησα ότι σήμερα κλείνω 2 εβδομάδες στην αθήνα μετά τις διακοπές (κι ο oksi ακόμα λιγότερο). τώρα δεν μοιάζει και τόσο περίεργο το γεγονός ότι όλες αυτές τις μέρες έχουμε γράψει δύο (2) ολόκληρα ποστς.
• οκ, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι πέραν της μοιραίας επιστροφής (κάποιοι απ' αυτούς, υπέροχοι), ωστόσο υποψιάζομαι πως το μεγαλύτερο κακό το έχει κάνει αυτός, γιατί με την παρέα που έχει δημιουργηθεί εκεί σχολιάζουμε από το πρωί λίγο-πολύ τα πάντα κι έτσι μετά κανείς δεν έχει όρεξη να κάτσει να τα ξαναγράψει! φανταστείτε το σαν ένα μίνι-φέισμπουκ/μίνι-τουίττερ/λάρτζ-μσν με άτομα πρόθυμα να τσακωθούν για ώρες πάνω σε 2 σκηνές της βιριδιάνας του μπουνιουέλ, το μέλλον του ντάμπστεπ, την πορεία του διαμαντίδη ή/και τα λάθη στην τελευταία φωτογράφιση της ναόμι γουοτς (η οποία μας άφησε μαζί με το προηγούμενο τεμπλέιτ αλλά θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας).
• σιγά - σιγά θα μπούμε στο κλίμα πιστεύω, μετά την πρώτη βροχή που θα μας βρει στα πεζοδρόμια της σταδίου για τις νύχτες πρεμιέρας τα ποστς στα ελληνικά μπλογκς θα εκατονταπλασιαστούν, σίγουρα πράγματα. 
• κόσμος ψάχνει για δουλειά, έφυγαν οι πρώτοι για εξωτερικό, γέμισε το οακα στους υ2, ακόμα τσακωνόμαστε για τους αρκέιντ φάιερ, το ινσέπτιον είναι το πιο κουλ πρόσφατο τόπικ, η κηφισίας σήμερα ήταν ψιλογεμάτη, το ωραίο σου μαύρισμα φεύγει οριστικά για φέτος...
• έτσι θα περάσει όλος ο μήνας, το καταλαβαίνετε, θα ακούμε το ξυπνητήρι και θα λέμε ποιος ξέχασε να το κλείσει στις διακοπές (την πρώτη μέρα άφτερ σηκώθηκα και νόμιζα πως ήμουν ακόμη στο κάμπινγκ, ήθελα να κατέβω στην παραλία για την πρωινή βουτιά).
• τα πράγματα -όπως πάντα- είναι ταυτόχρονα υπέροχα και βασανιστικά.
• βασικά δεν κρατιέμαι να δω πώς θα είναι σε λίγους μήνες. εσύ τι λες άγιε μου αγιάννη;