Και μιας και οι γιορτές είναι για κάποιους και ημέρες τζόγου, να πώ ότι δεν υπάρχει πιο σίγουρο ποντάρισμα από αυτό στην Natalie Portman για πρώτο γυναικείο στα Όσκαρ του 2011. Και το αξίζει περισσότερο από οποιοδήποτε γυναικείο Όσκαρ στην πρόσφατη μνήμη. Απίθανη.
Της πλάκας για μένα και οι ερμηνείες και η ατμόσφαιρα και η τάχα μου δραματική κορύφωση. Μέχρι και η αριστουργηματική μουσική χάθηκε μέσα στις υπερβολές. Ξεκίνησε (απότομα) η παρακμή του αρονόφσκι.. Η χειρότερη μέχρι τώρα ταινία του με διαφορά.
Από μία γωνία, όλες οι κλασικές δραματικές κορυφώσεις είναι στημένες, εμένα δηλαδή, όλες μου φαίνονται ψεύτικες ή συγκλονιστικές αναλόγως του αν τις αφήνω κάθε φορά να με κερδίσουν.
Από 'κεί και πέρα, θα σχολίαζα λέγοντας ότι είναι η καλύτερη ταινία του Αρονόφσκι, με το σκεπτικό ότι δεν κάνει ίντι-οριακές ταινίες σαν το π, αλλά ολοκληρωμένες ιστορίες που μιλούν στον καθένα.
Εξαρτάται με το τι εννοεί κάποιος καλή ταινία, την Καζαμπλάνκα ή τον Eraserhead. Ο συγκεκριμένος πάντως νομίζω ότι πάσχιζε να κάνει μία ταινία για όλους, πλησίασε με τον Παλαιστή, τα κατάφερε μ' αυτήν εδώ (κι ο Νόλαν παρόμοια πορεία ακολουθεί).
τόσο καλό;
ΑπάντησηΔιαγραφήtainiara/ thea h portman/ sygklonistikos aronofsky/ telos.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καλύτερη ταινία της επόμενης χρονιάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε διαφορά η πιο μεστή και καλύτερη δημιουργία του Aronofsky.
Και μιας και οι γιορτές είναι για κάποιους και ημέρες τζόγου, να πώ ότι δεν υπάρχει πιο σίγουρο ποντάρισμα από αυτό στην Natalie Portman για πρώτο γυναικείο στα Όσκαρ του 2011. Και το αξίζει περισσότερο από οποιοδήποτε γυναικείο Όσκαρ στην πρόσφατη μνήμη. Απίθανη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το έχω δει ακόμα γαμώτο!!! Θέλω να το δω στον κινηματογράφο για πρώτη φορά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ σωστός ο τζογαδόρος φάνηκε πάντως! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤης πλάκας για μένα και οι ερμηνείες και η ατμόσφαιρα και η τάχα μου δραματική κορύφωση. Μέχρι και η αριστουργηματική μουσική χάθηκε μέσα στις υπερβολές. Ξεκίνησε (απότομα) η παρακμή του αρονόφσκι.. Η χειρότερη μέχρι τώρα ταινία του με διαφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό μία γωνία, όλες οι κλασικές δραματικές κορυφώσεις είναι στημένες, εμένα δηλαδή, όλες μου φαίνονται ψεύτικες ή συγκλονιστικές αναλόγως του αν τις αφήνω κάθε φορά να με κερδίσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό 'κεί και πέρα, θα σχολίαζα λέγοντας ότι είναι η καλύτερη ταινία του Αρονόφσκι, με το σκεπτικό ότι δεν κάνει ίντι-οριακές ταινίες σαν το π, αλλά ολοκληρωμένες ιστορίες που μιλούν στον καθένα.
Εξαρτάται με το τι εννοεί κάποιος καλή ταινία, την Καζαμπλάνκα ή τον Eraserhead. Ο συγκεκριμένος πάντως νομίζω ότι πάσχιζε να κάνει μία ταινία για όλους, πλησίασε με τον Παλαιστή, τα κατάφερε μ' αυτήν εδώ (κι ο Νόλαν παρόμοια πορεία ακολουθεί).