Ο νέος: Nicolas Jaar, Space is Only Noise
Ήθελα να σας πω και 'γώ με τη σειρά μου για τον James Blake που έσκισε μέσα στο 2010 με τα EP του και ετοιμάζεται να λάβει μία θέση στο πάνθεον της νέας χρονιάς με τον ντεμπούτο δίσκο του, αλλά ο Blake αυτή την εβδομάδα εκτοπίστηκε από έναν... μικρότερό του!! (του χρόνου μας βλέπω να κάνουμε την blogovision μόνο με ανήλικα - ελπίζω τα συγκροτήματα να έχουν ανεβάσει τα standards στις γυναικείες συμμετοχές) Ούτε ο Jaar είναι καινούργιος βέβαια, έχει κυκλοφορήσει κάποια EP και αυτός τα τελευταία χρόνια, θυμάμαι αρχές του δέκα να τον ακούω στις εκπομπές του Narita που δεν τα χάνει κάτι τέτοια (να τα βλέπουν αυτά ωστόσο όσοι εξακολουθούν να θεωρούν π.χ. τη Monika 'μικρή'), αλλά το Space is Only Noise, τι να σας πω... ο δίσκος πολύ απλά είναι εκπληκτικός. Τόσο πανέμορφος μέσα στην απλότητά του, τόσο ήρεμος -ρε γαμώτο, σε κάνει να ζηλεύεις. House, techno, minimal, δεν ξέρω, πάντως κάπως έτσι θα έγραφε κομμάτια ο Satie αν είχε γεννηθεί (μισό λεπτο...) το 1990 (ναι). Δεν χρειάζεται να πω πολλά πράγματα για να περιγράψω το δίσκο, αρκεί μόνο να σημειώσω ότι μπορεί να ακουστεί από όλους. Υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα απ' αυτό;
Keep Me There / Space Is Only Noise If You Can See / I got a woman
Ο παλιός: John Coltrane, Blue Train
Δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να απαντήσω το άγιο ερώτημα: Miles Davis ή John Coltrane; Συμφωνούσαμε πρόσφατα με τον Νίκο Φωτάκη ως προς την σπουδαιότητα του Davis και πώς να διαφωνήσει κανείς άλλωστε, ο τύπος έκανε τα πάντα, προχωρούσε πέντε βήματα μπροστά απ' τους άλλους, έκανε γαμάτες δηλώσεις, ήταν τα πάντα. Όμως. Όμως ο Coltrane με κάνει να θέλω να πιστέψω στο θεό, στη συγχώρεση, σε έναν κόσμο καλύτερο. Ο Davis ήταν μεγαλοφυΐα, τεράστιος. Και γνώστης του μεγαλείου του. Ο Coltrane ήταν θρησκευτική φιγούρα. Ταπεινός και προσγειωμένος. Η ιστορία είναι λίγο - πολύ γνωστή: Since 1948, Coltrane had struggled with heroin addiction as well as alcoholism. In 1957, Coltrane changed his life for the better. He had a religious experience which may have been what finally led him to overcome his addictions to alcohol and heroin. In the liner notes of A Love Supreme Coltrane states "during the year 1957, I experienced, by the grace of God, a spiritual awakening which was to lead me to a richer, fuller, more productive life. At that time, in gratitude, I humbly asked to be given the means and privilege to make others happy through music." Το Blue Train, ο μοναδικός του δίσκος για την Blue Note, κυκλοφόρησε στα τέλη του 1957. Η ακρόασή του επιβεβαιώνει όσους ισχυρίζονται ότι η jazz δεν χρειάζεται καμία εισαγωγή και καμία ερμηνεία. Ο άγιος Ιωάννης μας άφησε το 1967, σε ηλικία 41 ετών.
Blue Train / Moment's Notice / Lazy Bird
The 1+1 Project
το λατρεύω το blue train... εκείνη την εποχή έπαιξε οτι σήκωναν οι ως τότε φόρμες της jazz και όταν μπούχτησε έφτιαξε το giant steps. θεος. και καλύτερος μουσικός απο τον miles, σαν παίχτες δεν συγκρίνονται βασικά - όσο κι αν λατρεύω και τον miles, η προσφορά του ήταν περισσότερο σε καινοτομίες και στην αναγνώριση ταλέντων και στησίματος φοβερών γκρουπ παρά στο παίξιμο αυτό καθ αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφή(btw, είναι 2η βδομάδα, σου ξέφυγε στον τίτλο!)
Μην εμπιστεύεσαι ποτέ το copy-paste για τον τίτλο, Green :(
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν παίχτες όπως λες δεν είμαι ο κατάλληλος να απαντήσει (υποψιάζομαι πως ισχύει αυτό που λες όμως). Σαν επιρροή βεβαίως στον κόσμο της μουσικής, δεν υπάρχει αμφιβολία πιστεύω, ο Davis ήταν ατμομηχανή.