Ο νέος: The Twilight Singers, Dynamite Steps
Όσοι ξέρετε τον κύριο Greg Dulli μάλλον δεν χρειάζετε να ακούσετε κάτι παραπάνω από απλά την είδηση ότι οι Twilight Singers, η κύρια ενασχόλησή του μετά τους Afghan Whigs, κυκλοφορούν τον πέμπτο τους δίσκο. Προσωπικά δεν είχα παρακολουθήσει στενά τη δισκογραφία αυτού του συγκροτήματος και σχεδόν δεν ήξερα τι περίμενα ν' ακούσω, μια χαρά δηλαδή. Αυτό που συνάντησα ήταν ένας δίσκος με 11 δεμένα τραγούδια, ούτε ένα άσχημο από αυτά, ούτε ένα όμως να κάνει την έκπληξη. Συνεχώς είχα την αίσθηση πως αυτό το τραγούδι θα εκραγεί, τώρα θα αλλάξει και θα απογειωθεί, περίμενε να το ξανακούσω κτλ. Κάθε κομμάτι του δίσκου προσπαθεί να δικαιώσει τον τίτλο του: σε κυκλώνουν συναισθηματικά και προσμένουν στην έκρηξη. Κάτι σαν μελόδραμα, αλλά στο πιο μαύρο και στο πιο έντονο. Το αν τελικά δεν βρίσκουν το στόχο τους απόλυτα μπορεί να είναι και δική μου παρέμβαση. Οι φαν του Dulli πιστεύω θα έχουν διαφορετική ιστορία να διηγηθούν. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένας αξιόλογος δίσκος που αξίζει την προσοχή και όσων ας πούμε πέρσι άκουσαν Black Keys και τους γούσταραν.
On the Corner / Blackbird And The Fox / Last Night In Town
Ο παλιός: Lucio Battisti, Anima Latina
Ένα από τα πρώτα πράγματα που κατέβασα όταν ήρθε η adsl στο σπίτι (κεριά, προσευχές κτλ./υπολογιστής ανοιχτός για ενάμιση χρόνο σερί) ήταν η δισκογραφία του Lucio Battisti. Γιατί; μα γιατί παίζει να έχει δίκιο ο λάρυγγας που το επανέλαβε και χθες στην επική εκπομπή του με τον Ναρίτα: -προφανώς το anima latina του lucio battisti, αλλά κυρίως το σκάσιμο στο ομώνυμο τρακ. σταματάνε ολα τα όργανα, και μένουν άπειρα κρουστά και χωρωδιές, να τραγουδάνε πάνω στην ανώμαλη σαμπα του λούτσιο. σαν να έχεις όλο τον κόσμο να τραγουδάει μαζί σου, σαν να πηγαίνεις στην ομορφότερη κηδεία του κόσμου. μάλλον η καλύτερη στιγμή σε τραγούδι που έχω ακούσει στη ζωή μου. Αυτός ο δίσκος τα έχει όλα μέσα και εννοώ όλα. Όλα γαμώ το κέρατό μου βρίσκονται εκεί. Δεν ξέρω αν είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών, ο πιο καλοκαιρινός ή οτιδήποτε, αλλά τον ακούς και δεν τολμάς να του αφαιρέσεις τίποτα από μέσα του, όλα μοιάζουν τόσο τέλεια ταιριασμένα. Είναι μεγάλη μαγκιά αυτό που έκανε ο Μπατίστι σ' αυτό το δίσκο, κατάφερε και έφτιαξε ένα κομμάτι ατόφιας παγανιστικής ομορφιάς. -το anima latina του lucio battisti (πάνω από όλα και για πάντα) λοιπόν. Ναι (γιατί όχι;). Δεν καταλαβαίνω χριστό από τους στίχους, αλλά δεν μ' απασχολεί μάλλον και καθόλου. Δεν είναι ανάγκη όλοι να μοιάζουν στον Μπομπ Ντύλαν για να είναι ιδιοφυΐες.
Anima Latina / Gli uomini celesti / Abbracciala abbracciali abbracciati
1+1 Project
ρε, τα τραγουδια twilight σκανε. η εκρηξη που περιμενεις γινεται. απλα δεν κανει θορυβο.
ΑπάντησηΔιαγραφή(ενταξει τα εσπασα με το κομεντ μου, και να σημειωσω οτι το γραφω νηφαλιος)
Δεν το πιστεύω το τελευταίο αλλά ναι, το σχόλιο τα έσπασε άσχημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήoksi for president!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Πάω να κατεβάσω Μπατίστι από το wi-fi του γείτονα) :)
Φοβερός μουσικός ο Greg Dulli και σίγουρα οι Twilight Singers κακώς έχουν μείνει στην σκιά των Afghan Whigs. Έχουν τρία ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ albums, γεμάτα με σπουδαία κομμάτια, με δικό τους ήχο και φοβερούς στίχους που απογειώνονται με την γρεζαρισμένη φωνή του Dulli. Το Powder Burns δε του 2006, τελευταίο τους album, ήταν ένα από τα καλύτερα album της χρονιάς, τουλάχιστον κατά το δικό μου αισθητικό κριτήριο. Album και με κομματάρες, αλλά και με ροή που μπορούσες και μπορείς να ακούσεις συνεχόμενα (πολύ σημαντικό πλεονέκτημα) από την αρχή ως το τέλος. Δεν έχω εντρυφήσει ακόμα στο νέο τους πόνημα, αλλά από όσα έχω ακούσει φαίνεται να είναι (και αυτό) εξαιρετικό. Thanks for the heads up!
ΑπάντησηΔιαγραφήthanks, δεν έχω δικαιολογίες βασικά, πρέπει να ακούσω κι εγώ προσεκτικά τα προηγούμενά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή